خداي سبحان به رايگان فردي ممتاز را به خانواده‏ اي مرحمت نمي ‏كند. آنان سعي مي‏ كردند كه خانه را هميشه روشن نگهدارند و چيزي كه خلاف رضاي حق است در آن خانه انجام نشود، تا كم كم آن خانه بتواند مركز نورانيت باشد و سرانجام شهري را روشن كند. 

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی مرجع ما به نقل از رسا : حضرت آیت الله جوادی آملی با نقل حکایتی از حالات مرحوم سید عبدالحسین شرف الدین عاملی راز سرآمد شدن برخی از اعضای خانواده ها و نورافشانی آنان برای اهل زمین را تشریح کرده است.

 

* نورافشانی اهل زمین برای فرشتگان در پرتو تلاوت قرآن

مرحوم سيد عبدالحسين شرف‏ الدّين جبل عاملي (رضوان‏ الله تعالي‏ عليه) در شرح حال بعضي از صحابه و بزرگان، نقل مي‏ كند كه بعضي از اصحاب و بزرگان علم و دين و سير و سلوكْ ، برنامه‏ های عبادی  را در منزل تقسيم مي‏ كردند. يعني اعضاي خانواده در شبانه‏ روز، اين خانه را روشن نگاه مي‏ داشتند. چنين نبود که هنگام شب ،همهٴ اعضاي خانواده بعد از خوردن غذا تا صبح بخوابند؛ بلكه نگهباني مي‏ دادند. مثلا ً مقداري از شب را يكي مشغول عبادت و درس و بحث و تلاوت و دعا بود و ديگري مي‏ خوابيد، سپس ديگري بر مي‏ خاست و به عبادت مي‏ پرداخت و اولي مي‏ خوابيد. به دنبال آن، سومي بر مي‏ خاست و به عبادت مي‏ پرداخت. به گونه‏ اي كه جز نام حق در اين خانه چيز ديگري برده نشود.

گاهي از يك خانواده، شخصيتي چون شيخ انصاري؛ يا انسان كاملي چون بحرالعلوم تربيت مي‏ شود، كه محصول زحمات چندين سالهٴ گذشتگان و نياكان آنان است. خداي سبحان به رايگانْ فردي ممتاز را به خانواده‏ اي مرحمت نمي ‏كند. آنان سعي مي‏ كردند كه خانه را هميشه روشن نگهدارند و چيزي كه خلاف رضاي حق است در آن خانه انجام نشود، تا كم كم آن خانه بتواند مركز نورانيت باشد و سرانجام شهري را روشن كند.

خانه‏ اي كه در آن قرآن خوانده مي‏ شود و دين در آن خانه حاكم است، براي فرشتگان، مانند ستاره‏ هاي آسمان براي اهل زمين نورافشاني مي‏ كند؛ همان طور كه انسان هنگام ديدن فضاي باز، بعضي از جاها را تاريك و بعضي را روشن مي‏ بيند خانه‏ اي كه در آن قرآن خوانده مي‏ شود و دين در آن حاكم است براي اهل آسمان نورافشاني مي‏ كند.

امام صادق (عليه‏ السلام) مي‏ فرمايد: صديقه كبري (سلام ‏الله عليها) را زهرا ناميده‏ اند. و زهرا يعني تابناك؛ زيرا خانه و محراب و مركز عبادت او براي اهل آسمان تابناك و درخشان بود. انسان كامل هم براي اهل آسمان نور مي‏ دهد.

مصافحه با فرشته ها در پرتو مواظبت شبانه روزی از اعمال  /سیر تکاملی و تربیتی اصحاب حضرت رسول(ص)

مرحوم كليني(رضوان الله عليه) در جلد هشتم كافي ( روضه كافي) از وجود مبارك پيغمبر(عليه و علي آله آلاف التحيّة و الثناء) نقل كرد وقتي روزها اصحاب خدمت حضرت مي‌رفتند ، آن حضرت  اينها را با دو درس آشنا مي‌كردند  يكي درس ظاهري روزها، يكي هم درس شبانه.

درس روزانه این بود كه اصحاب به  مسجدِ مي‌رفتند و معارف را فرا مي‌گرفتند. درس شبانه هم يعني كسي كه مي‌خوابد و مي‌خواهد بيدار بشود! نه مثل ما كه مي‌خوابيم كه بخوابيم .آ‌ن كسي كه پرخور است و بدخواب است ، نه رو به قبله مي‌خوابد نه با دعا مي‌خوابد نه مي‌فهمد که  خواب يعني چه او خوابِ خوب نمي‌بيند.

وقتي حضرت،كلاس درس شبانه را براي شاگردان خاصّ خود بازگو می كردند، فردا از اينها سؤال مي‌كردند «هل من مبشّرات» ديشب در عالَم رؤيا چه ديديد؟ «مُبشّره» صفت است و موصوف آن شده، وقتي گفتند مبشّره يعني رؤياي مبشّره. در كتاب‌ها در بخش رؤيا  ،موصوف را اصطلاحاً ذكر نمي‌كنند و مي‌گويند مبشّره فلان يعني رؤياي مبشّره.

 حضرت می فرمود: مبشّره شما چه بود؟ اصحاب موظّف بودند كه رؤياهاي خود را و آنچه شب‌ها در ملكوت مي‌بينند در پيشگاه حضرت بيان كنند كه ما ديشب چه رویایی دیدیم  را ديديم.

كلاس شبانه بالاتر از كلاس روزانه است؛ آن‌كه مي‌خوابد كه بخوابد او خواب است او مصداق «الناس نيامٌ فإذا ماتوا انتبهوا»است و تا نمیرد بيدار نمي‌شود اما آن‌كه مواظب روزش بود مواظب دهنش بود مواظب زبان و چشمش بود مواظب غذايش بود نه غذاي شبهه‌ناك در دهن ريخت نه حرف شبهه‌ناك از دهن بيرون داد چنين آدمي توفيق پيدا مي‌كند رؤياي خوبي داشته باشد لذا حضرت رسول(صلّي الله عليه و آله و سلّم) به شاگردانش فرمود: اگر شما مواظب بيداري‌تان باشيد«لصافحتكم الملائكة» با فرشته‌ها مصافحه خواهيد كرد.