به گزارش مرجع ما (پایگاه اطلاع رسانی مراجع شیعه)؛

یک عضو مجلس خبرگان رهبری که معتقد است باید چگونگی عملکرد روحانیت در مناصب اجرایی مورد توجه و بررسی قرار بگیرد و نه اصل حضور یا عدم حضور آنها، می گوید: چنانچه روحانیت در مسوولیت حضور داشته باشد اما خدای ناکرده در حرف، ارتباطات، عملکرد و قضاوت های خود مسایل منفی بیشتر باشد، ضرر آن نیز بیش از دیگران است؛ زیرا ضرر عملکرد نادرست او به طور مستقیم به دین و روحانیت می رسد.

آیت الله هاشم هاشم‌زاده هریسی در گفت و گو با شفقنا با بیان اینکه حضور روحانیت در سمت های اجرایی، می تواند آثار مثبت و همینطور منفی داشته باشد، اظهار کرد: این موضوع که حضور روحانیت در سمت های اجرایی چه تبعات مثبت و منفی دارد، باید بررسی و ارزشیابی شود که آثار مثبت یا تبعات منفی آن بیشتر است. در هر حکومتی اقدامات خوب و همینطور اشتباهاتی انجام می شود. این طبیعی است که وقتی یک روحانی در چنین سمت هایی قرار می گیرد، اشتباهاتی به او و از طریق او به دین متوجه می شود.

او ادامه داد: آثار مثبت آن را در خدماتی که ارائه می دهد، نظارتی که می کند و تلاشی که شاید بتواند موجب هدایت حکومت در مسیر مثبت شود، می توان دید. این گونه اقدامات مثبت و خدمات فراوان، خوشبینی و رضایت در جامعه ایجاد می کند و اثر مثبت می گذارد. بر این اساس این حضور هم اثر مثبت و هم منفی دارد و نمی توان قضاوتی کلی انجام داد و به طور مطلق گفت که تنها خوب یا بد است. به ویژه در حکومتی که دینی است، برخی کارها دینی و اخلاقی است و نیاز به تخصص دینی و اخلاقی دارد که حضور روحانیت می تواند این جنبه را پرورش دهد و اگر نباشد، تخلف از این مسایل بیشتر می شود.

هاشم زاده تصریح کرد: نکته این نیست که حضور روحانیت در مسوولیت ها بد است یا خوب بلکه مساله این است که وقتی روحانیت در حکومت قرار گرفت، چگونه عمل کند. مشکل از این ناحیه است که اگر اشکالات و نارضایتی هایی از سوی آنها ایجاد شود، آثار منفی آن بیشتر است. در حالی که اگر روحانیت در حکومت و مسوولیت ها -به ویژه در حکومت دینی که نیاز به رعایت احکام الهی و مسایل اخلاقی دارد- حضور داشته باشد و حضور او حضوری فعال، حساب شده، توام با احتیاط، مثبت و منطقی باشد و در عملکرد خود، نیازها، افکار و رضایت مردم و به ویژه رضایت خدا را در نظر بگیرد، نتایج مثبت آن و فایده اش بیشتر است.

او با تاکید بر اینکه روحانیت باید رضایت خدا را بیش از دیگران رعایت کند، گفت: با رعایت رضایت خدا همه مسایل حل می شود. وقتی فردی که در مسوولیتی اجرایی قرار گرفته است، روحانی باشد و این نکات را در عملکرد، برخوردها، قضاوت ها، صحبت ها و ارتباطات خود رعایت کند حتما برکاتی خواهد داشت و این برکات هم موجب رضایت مردم خواهد بود. وقتی مردم از عملکرد او راضی شوند، از دین و حکومت دینی راضی می شود بنابراین باید قضاوت را بر نحوه عملکرد روحانیت در مسوولیت ها برد و نه بر اصل حضور او در این مناصب.

عضو مجلس خبرگان رهبری با بیان اینکه یک روحانی نیز مانند هر شهروند دیگری حق دارد در تعیین سرنوشت کشور خود حضور و فعالیت داشته باشد، خاطرنشان کرد: در عین حال او شهروندی است که از خدا و احکام دین خدا حرف می زند. علاوه بر حق او به عنوان یک شهروند برای حضور در این مسوولیت ها، حضور فردی که از خدا سخن می گوید و به احکام او آگاه است در یک حکومت دینی، لازم است و اشکال ندارد؛ اشکال در این است که او چگونه عمل کند.

او ادامه داد: یک روحانی که در این سمت ها حضور دارد، اگر اعمال، قضاوت ها و برخوردهایی زیبا، خداپسندانه و مفید داشته باشد، رضایت الهی را در صحبت، موضع گیری و کار در نظر بگیرد و خدمات خوبی انجام دهد، حتما به نفع اسلام و حکومت اسلامی است و برکات آن بیشتر است. چنانچه روحانیت در مسوولیت حضور داشته باشد اما خدای ناکرده در حرف، ارتباطات، عملکرد و قضاوت های خود مسایل منفی بیشتر باشد، ضرر آن نیز بیش از دیگران است؛ زیرا ضرر عملکرد نادرست او به طور مستقیم به دین و روحانیت می رسد. تاکید می کنم که بررسی ها باید بر نحوه عملکرد روحانیت در این مناصب باشد و نه در اینکه آیا حضور داشته باشد یا خیر! سیاست در اسلام به معنای مدیریت صحیح انسان ها به سوی کمال مطلق در دنیا و آخرت است و سیاست هایی که امروز در جهان و جامعه ما وجود دارد، ربطی به اسلام ندارد.

هاشم زاده اظهار کرد: با کنار کشیدن روحانیت از همه کارها و اینکه هیچ اختیار و قدرتی نداشته باشد و کار در دست دیگران قرار گیرد، فاجعه به بار می آید. اگر حضور روحانیت صرف نظارت باشد، به جایی نمی رسد؛ البته اگر اقدامات روحانیت بیشتر رنگ و صبغه نظارت داشته باشد، تا اجرایی، خوب است. اگر روحانیت به طور کلی کنار باشد، نظارت را نیز نمی تواند به طور کامل انجام  دهد. تفاوت چندانی ندارد اما بهتر است که صبغه نظارتی کار روحانیت بیش از اجرایی باشد.

او با تاکید بر اینکه اصل موضوع مربوط به نحوه عملکرد است، گفت: «علیکم انفسکم»؛ همه به ویژه روحانیت باید مواظب نحوه عملکرد خود در یک نظام اسلامی باشند، چون حکومت اسلامی است و اعمال آنها به اسلام برمی گردد. مردم راضی باشند، از اسلام راضی می شوند و ناراضی باشند، از اسلام ناراضی می شوند. این است که مسوولیت ها در حکومت اسلامی بسیار ظریف، مهم و سنگین است. در دوران طاغوت، هر چه طاغوت بد عمل می کرد، مردم به اسلام و روحانیت رو می آوردند اما اگر در یک حکومت دینی، مردم از کارها ناراضی باشند و مشکل داشته باشند، از اسلام فرار می کنند و به کفر و کشورهای کفر و اضداد اسلام پناه می برند. همه این کار را انجام نمی دهند اما لااقل عده ای این طور عمل می کنند و همه گناه این اقدام آنها نیز به مسوولان برمی گردد.

عضو مجلس خبرگان رهبری با بیان اینکه خدمت در حکومت دینی آسان نیست اما همانطور که بد عمل کردن، خطر بیشتری دارد، اگر خوب عمل شود نیز ارزش بیشتری دارد، اظهار کرد: همه مسوولیت دارند اما روحانیت مسوولیت مضاعف دارد چون عمل آنها مستقیم به اسلام برمی گردد و هیچ کس نمی تواند اعمال آنها را از اسلام جدا کند. نارضایتی ای که از ناحیه روحانیت ناشی می شود، به اسلام می چسبد و هیچ قابل تفکیک نیست. روحانیت باید در این مسوولیت قرار بگیرد که افراد ناصالح و متخلف آن پست ها را نگیرند وگرنه اگر قرار باشد، خود او نیز در این جایگاه، ناصالح تر باشد که بدتر است. این اصول باید رعایت شود. حضور روحانیت در حکومت در حد معقول -نه به آن شکل که دیگران جایی نداشته باشند- با رعایت این شرایط اشکالی ندارد و چگونگی عملکرد است که باید مورد توجه قرار بگیرد نه اصل حضور.

او تصریح کرد: باید عملکرد روحانیت به گونه ای باشد که وقتی در کاری قرار بگیرد، مردم خوشحال شوند، لذت برند و بگویند که کاش اینها در این سمت قرار بگیرند نه دیگران. برخورد یک روحانی حتی با مخالفان خود باید شیرین باشد. عملکرد، حرف، برخورد و قضاوت روحانیت باید برای رضای خدا و عادلانه باشد، عدالت هم شیرین است وقتی شیرین باشد، کام همه از مخالف و موافق شیرین می شود. اینکه همه در تربیون ها و قضاوت ها از او گزیده شوند، نبودنش در مسوولیت ها بهتر است. در برابرش، حضور روحانیتی که در برابر زور و استبداد می ایستد و فضا را پرمهر می کند و جلوی بدگویی و تهمت را می گیرد در سمت های اجرایی و نظارتی، نه تنها اشکال ندارد بلکه ضرورت دارد.