به گزارش مرجع ما (پایگاه اطلاع رسانی مراجع شیعه)؛

حجت الا سلام حمید وحیدی در یاداشتی به مناسبت ولادت هشتمین اما م شیعیان به بیان دو روایت از امام رضا(ع) پرداخته وآورده است :

شیخ‌صدوق با اسناد خود از حضرت رضا علیه‌السّلام نقل می‌کند که آن حضرت فرمود: به نمازها و روزه‌ها و حج‌های زیاد و حتّی انجام معروف و عبادت‌های شبانه توسّط افراد، توجّه نکنید و لکن معیارِ ایمانِ افراد را در راست‌گویی و (سنجش) اداء امانت قرار دهید.
در حدیثِ دیگری حضرت رضا علیه‌السّلام می‌فرماید: عبادت، زیاد نماز خواندن و روزه‌گرفتن نیست، بلکه عبادت، زیاد فکر کردن در امر خداست.
آن‌چه از این دو روایت به دست می‌آید این است که معیارِ مسلمانی و دین‌داریِ واقعی در انجام‌دادنِ ظاهریِ یک‌سری احکامِ فقهی و عبادت‌های شریعت‌مدار نیست. گرچه نماز و روزه و حج در جای خود بسیار احترام داشته و دارد، امّا به تنهایی نمی‌تواند معرّفِ دین‌داریِ انسان مؤمن باشد. حضرت ما را به ۳ امر مغفول و فراموش‌شده در زندگی‌هایمان توجّه داده و آن‌ها را معیار اصلیِ ایمان و صلاح افراد دانسته‌اند. اوّلین معیار راست‌گویی است؛ راستی در کسب و تجارت، در تبلیغ دین، در سیاست، در خانواده، در تربیت، در اجتماع و خلاصه همه‌جا. به‌راستی میزان رشد راست‌گویی در جامعه‌ی ما چه‌قدر بالا رفته؟ مدارس مذهبی و مساجد و ادارات و صداوسیما و…، شلوغیِ نمازخانه‌ها و زیارت‌عاشوراهایشان و ختم قرآن‌شان و پیاده‌روی‌های مقدّسانه و پخش مراسم مذهبی و… را به‌گونه‌ای موفقیّتِ خود در اجرای اسلام و بسط گسترش دین در جامعه می‌دانند. همین الآن که این متن را می‌نوشتم، پیامکی برایم آمد مبنی بر این‌که امشب که شبِ ولادت امام‌رضاست، همه‌ی مردم رأس ساعت ۸ شب رو به قبله صلوات مخصوص امام‌رضا را بخوانند و در آخر هم سفارش کرده بود که به بقیه هم توصیه شود!
صلوات آن حضرت ارزش‌مند است، امّا مرتّب مردم را به این‌گونه کارهایی که اساسِ معتبر ندارد دعوت‌کردن، سرانجامش این خواهد شد که متدیّنین با انبوهی از امورِ مستحبّیِ مشروع‌شده(!!!) و انجام ظواهر دینی، خود را مستغنی از انجام امور جدّی دین می‌دانند. راستی چرا این‌قدر دعوت به نماز و حجاب و تلاوتِ قرآن و عمره و اعتکاف و… می‌شود، امّا دعوت به راست‌گویی نمی‌شود؟ راست‌گویی چندمین دغدغه‌ی مسئولین و مردم است؟
دوّمین سفارش حضرت، اداء امانت است. و چه امانتی مهم‌تر از نظام اسلامی و مسئولیت‌های این نظام که با ریختن خون بهترین جوانانِ این میهن به عنوان امانت به دست ما رسیده است؟ بیت‌المال و آبِ‌رو و اطّلاعاتِ افراد و حریم شخصی و خصوصی و خونِ مردم، امانتی‌ست در دست مسئولین. در این زمینه فقط می‌توانم دعا کنم که ما جزءِ خائنین در امانت مردم نباشیم.
و آخرین معیار دینی در کلام آن حضرت تفکّر است. جامعه‌ای که فکرکردن را سرلوحه‌ی امورِ خویش قرار دهد و در آن متفکّرین و ثمره‌ی تفکّرشان مورد احترام قرار گیرد (ولو در اثر تفکّر، فرد به مطلبِ باطلی رسیده باشد)، راهِ سعادت را طی خواهد کرد.
امیدوارم خواننده‌های عزیز از این جمله‌ی آخر من برآشفته نشوند، که حتّی مطالب باطلی که در اثر تفکّر به دست آمده‌اند محترم‌اند. چون اگر کسی با فکر خودش به مطلب باطلی رسید و ما سریع او را حذف کرده و شدید با او برخورد کردیم، جرأتِ فکرکردن از افراد را خواهیم گرفت. البتّه این طبیعی است که افراد جامعه برای این‌که یاد بگیرند که چه‌گونه فکر کنند، اوایل اشتباهاتی در فکرکردن‌شان ایجاد می‌شود، مانند هر کارِ دیگری، امّا وقتی با تشویق و اصلاح بزرگان جامعه روبه‌رو شوند و دیالوگِ فکری در جامعه رخ دهد، یقیناً برکاتِ فراوانی از آن نصیب مردم خواهد شد.
البتّه مشخّص است که فکرکردن غیر از سم‌پاشی‌کردن و فضا را عامدانه آلوده‌کردن است.

در بیان حضرت رضا ۳ شاخصه‌ی مهم برای دین‌داریِ واقعی ذکر شد که عبارت بودند از راست‌گویی و امانت‌داری و تفکّر در امر خدا.

شفقنا