تقصير و احكام آن

(مسئله 665 ) در عمره تمتّع، واجب است بعد از آنكه شخص سعى كرد، تقصير كند، «يعنى مقدارى از ناخنها يا مقدارى از موى سر يا شارب يا ريش خود را بزند» و بهتر آن است كه اكتفا به زدن ناخن تنها نكند، بلكه مقدارى از موى سر يا شارب را هم بزند، كه موافق احتياط است.

(مسئله 666 ) كندن مو كافى نيست و اكتفا به كوتاه كردن موى زير بغل مشكل است، و تراشيدن سر در تقصير عمره تمتّع كفايت نمى كند، بلكه حرام است; و اگر از روى علم و عمد باشد، شخص بايد يك گوسفند كفّاره بدهد، امّا در صورت نسيان و جاهل قاصر كفّاره ندارد.

(مسئله 667 ) تقصير نيز از عبادات است و بايد با نيّت خالص و به قصد اطاعت خداوند به جا آورده شود و اگر شخص ريا كند، موجب باطل شدن تقصير مى شود و همانند ساير عبادتها مى باشد و بايد آن را جبران نمايد.

(مسئله 668 ) اگر كسى تقصير را فراموش كند تا وقتى كه براى حج مُحرم مى شود يادش بيايد، در اين صورت عمره و حجش صحيح است، ولى احوط استحبابى آن است كه يك گوسفند فِديه بدهد.

(مسئله 669 ) اگر شخص عمداً تقصير را تا وقت احرام حج ترك كند، عمره او بنا بر اقوى باطل مى شود، و حجّ او به حجّ اِفراد تبديل مى شود، پس واجب است كه پس از تمام كردن حجّ اِفراد، عمره مفرده به جا آورد و در سال بعد، اگر حجّ تمتّع بر او واجب بوده و مستقرّ شده، حج را اعاده كند و اين حج اِفراد مجزى از حج تمتّع نمى باشد، و اگر ترك تقصير از روى جهل باشد و در جهلش هم مقصر باشد، حكم عمد را دارد.

(مسئله 670 ) در عمره تمتّع، طواف نساء واجب نيست، و اگر كسى بخواهد احتياط كند، طواف و نماز آن را به قصد رجاء به جا آورد.

(مسئله 671 ) در عمره تمتّع پس از تقصير، آنچه به سبب احرام، حرام شده بود، حلال مى شود، حتّى نزديكى با زن، به غير از تراشيدن سر، براى كسانى كه حلق در منى بر آنها واجب است كه نبايد سر خود را به صورتى بتراشند كه مانع از صدق حلق در منى بشود و بر غير آنها خلاف احتياط استحبابى است.

(مسئله 672 ) پس از فراغت از سعى لازم نيست فوراً تقصير كند، بلكه مى تواند آن را تأخير اندازد و در منزل يا جاى ديگر تقصير كند، ولى بايد پيش از احرام حج تقصير را انجام داده باشد.