موضوع: کتب استفتائی
مرجع: حضرت آیت الله العظمی صانعی

 

احكام قطع طواف

(مسئله 543 )قطع كردن طواف مستحبّى، هر چند بدون عذر باشد، جايز است، اما در طواف واجب، احتياط واجب در عدم قطع بدون عذر مى باشد، ولى اگر قطع نمود و طواف را از سرگرفت مجزى است.

(مسئله 544 )اگر كسى به هرحال در اثناى طواف آن را قطع كرد و از اول شروع نمود، آن طوافى را كه از سرگرفته، كفايت مى كند.

(مسئله 545 )بايد دانست كه طواف كننده مى تواند به خاطر جهتى از جهات شرعى يا عقلايى مانند مواردى كه در مسائل بعدى مى آيد طواف را قطع كرده و دو مرتبه از سر بگيرد و از نو به جا آورد و استيناف نمايد، و مسئله اِتمام و امثال آن و احتياطها كه در طواف ذكر مى شود رعايتش غير لازم و براى سهولت است، و چه نيكوست كه در طواف هر كجا شكى برايش حاصل شد گرچه بعد از تجاوز از نصفْ آن را قطع و از سر بگيرد، و بين طواف و نماز در شكها اين فرق وجود دارد كه عمل به شك و آوردن نماز احتياط و غيره در نماز يك عزيمت است و لازم الاتّباع، ليكن اگر نماز را رها كند و آن را از سر بگيرد، حرام است. ليكن در طواف، اِتمام، ترخيص و جايز است، بنابراين همه جا مى تواند از سر بگيرد و راحت هم مى باشد.

(س 546 )آيا مى توان قبل از شوط چهارم، طواف مستحبى را بدون عذر به هم زد و آن را هيچ دانست، و يا مانند نماز، قطع كردن آن جايز نيست؟

ج ـ قطع مانعى ندارد، ولى در صورت قطع، بايد طواف را از سرگرفت و اتمام مفيد نيست، چون استدامه نيّت از بين رفته است.

(س 547 )كسانى كه طواف را بعد از انجام مقدارى از آن، رها مى كنند و بلافاصله از نو شروع مى كنند، طواف آنها چه صورتى دارد و چنانچه در سعى بوده، حكم چيست؟

ج ـ اقوى صحّت طواف و سعى از سر گرفته شده و اعمال مترتّبه بر آن مى باشد.

(مسئله 548 )اگر كسى براى ضرورت يا حاجت طواف را قطع كند، احوط آن است كه اگر بعد از نصف شوط چهارم باشد، طواف را تمام كند و بعد اعاده كند، هر چند مى توان به اتمام هم اكتفا نمود; و اين در صورت اِتيان منافى طواف است، حتّى مثل فصل طويل، امّا در صورت عدم اتيان منافى، اگر برگردد و طوافش را تمام كند، طوافش صحيح است، و در هر صورت از سرگرفتن طواف راحت تر است و صحيح هم مى باشد.

(مسئله 549 )اگر در بين طواف عذرى براى اِتمام پيدا شود، «مثل بيمارى يا حيض يا حَدَث بى اختيار» دو صورت دارد. صورت اول: اگر بعد از تمام شدن نصف شوط چهارم بوده، بعد از رفع عذر برگردد و از همان جا طوافش را تمام كند، و احتياط مستحب ـ در غير حيض و حَدَث ـ آن است كه آن را اِتمام و اعاده نمايد، هر چند اگر طواف را از سرگرفت صحيح و مجزى مى باشد; صورت دوم: اگر قبل از نصف شوط چهارم بوده، طواف را اِعاده كند.

(مسئله 550 )اگر شخصى با عذرى مثل بيمارى، «نه حَدَث»، طواف را قطع كرد و نتوانست طواف را به جا آورد تا آنكه وقت تنگ شد، اگر ممكن است او را حمل كنند و طواف را مجدّداً انجام دهد، و اگر ممكن نيست، براى او نايب بگيرند تا برايش مجدّداً طواف نمايند.

(مسئله 551 )اگر شخص مشغول طواف باشد و وقت نماز واجب تنگ شود، واجب است طواف را رها كند و نماز را بخواند. و اين مسئله دو صورت دارد. صورت اول: اگر بعد از نصف شوط چهارم آن را رها كرده، در اين صورت طواف را از همان جا تمام كند، و اگر تمام نكند و طواف را از سر بگيرد، مجزى است و طوافش صحيح است; صورت دوم: اگر قبل از نصف شوط چهارم باشد، بنا بر احتياط بعد از اتمام آن، طواف را اعاده كند، گرچه طواف از سرگرفته شده نيز مجزى مى باشد.

(مسئله 552 )جايز است، بلكه مستحبّ است شخص، طواف را براى رسيدن به نماز جماعت قطع كند، هر چند جماعت عامّه و غيرشيعه باشد، كه در صحيحه عبدالله بن سنان هم آمده،^[1] يا براى رسيدن به وقت فضيلت نماز واجب باشد، و از هر جا قطع كرد، از همان جا بعد از نماز اتمام كند; و احتياط آن است كه به دستور مسئله فوق عمل كند، گرچه رها كردن و از سرگرفتن راحت تر است.