موضوع: کتب استفتائی
مرجع: حضرت آیت الله العظمی وحید خراسانی

 

روزه‏هاى حرام و مكروه 

 

«مسأله 1821» روزه عيد فطر و عيد قربان حرام است و نيز روزى را كه انسان نمى‏داند آخر شعبان است يا اوّل رمضان، اگر به نيّت اوّل رمضان روزه بگيرد، حرام مى‏باشد.

 

«مسأله 1822» اگر به واسطه گرفتن روزه مستحبّى توسط زن، حق شوهر او از بين برود، جايز نيست روزه مستحبّى بگيرد و همچنين اگر شوهر او را از گرفتن روزه مستحبّى منع كند، بنابر احتياط واجب، زن بايد از روزه گرفتن خوددارى كند.

 

«مسأله 1823» روزه مستحبّى فرزند اگر اسباب اذيّت پدر و مادر يا جدّ او شود، جايز نيست.

 

(323)

 

 

«مسأله 1824» كسى كه مى‏داند روزه براى او ضرر ندارد، اگرچه پزشك نيز بگويد: «ضرر دارد»، بايد روزه بگيرد و كسى كه يقين يا گمان دارد كه روزه براى او ضرر دارد، اگرچه پزشك نيز بگويد: «ضرر ندارد»، نبايد روزه بگيرد و اگر روزه بگيرد، صحيح نيست، مگر آن كه به قصد قربت روزه بگيرد و بعد معلوم شود ضرر نداشته است.

 

«مسأله 1825» اگر انسان احتمال بدهد كه روزه براى او ضرر دارد و از آن احتمال، ترس براى او پيدا شود، چنانچه احتمال او در نظر مردم بجا باشد، نبايد روزه بگيرد و اگر روزه بگيرد، صحيح نيست؛ مگر آن كه به قصد قربت روزه بگيرد و بعد معلوم شود ضرر نداشته است.

 

«مسأله 1826» كسى كه عقيده‏اش اين است كه روزه براى او ضرر ندارد، اگر روزه بگيرد و بعد از مغرب بفهمد روزه براى او ضرر داشته، بنابر احتياط واجب بايد قضاى آن را بجا آورد.

 

«مسأله 1827» غير از روزه‏هايى كه گفته شد، روزه‏هاى حرام ديگرى نيز وجود دارند كه در كتاب‏هاى مفصّل عنوان شده‏اند.

 

«مسأله 1828» روزه روز عاشورا و روزى كه انسان شك دارد روز عرفه است يا عيد قربان، مكروه است.