موضوع: کتب استفتائی
مرجع: حضرت آیت الله العظمی وحید خراسانی

 

مواردى كه قضا و كفّاره واجب مى‏شود 

 

«مسأله 1742» چنانچه در روزه ماه رمضان، روزه‏دار از روى عمد و اختيار چيزى بخورد يا بياشامد يا جماع كند و يا استمنا نمايد، بايد علاوه بر قضاى آن روز، كفّاره نيز بپردازد و اگر از روى عمد و اختيار دود، گرد و غبار و بخار غليظ به حلق خود برساند و يا سر را در آب فرو برد و يا نسبت دروغ به خدا، پيامبر اكرم صلى‏الله‏عليه‏و‏آله‏وسلم و جانشينان آن حضرت عليهم‏السلام بدهد، بنابر احتياط واجب بايد روزه خود را قضا كرده و كفاره نيز بپردازد و چنانچه عمدا تا اذان صبح بر جنابت باقى بماند، بايد روزه خود را قضا كرده و كفّاره بپردازد؛ ولى اگر كسى پس از جنابت و قبل از غسل كردن بخوابد، بايد به تفصيلى كه در مسائل 1707 تا 1710 گفته شد، عمل نمايد.

 

«مسأله 1743» اگر به واسطه ندانستن مسأله، عملى را انجام دهد كه روزه را باطل مى‏كند، كفّاره بر او واجب نيست، مگر اين كه در يادگيرى مسأله كوتاهى كرده باشد و در هنگام انجام دادن عمل، احتمال باطل شدن روزه را بدهد.

 

«مسأله 1744» علاوه بر روزه رمضان، باطل كردن روزه قضاى ماه رمضان در بعد از ظهر و باطل كردن روزه نذر معيّن نيز به تفصيلى كه خواهد آمد، كفّاره دارد.