موضوع: کتب استفتائی
مرجع: حضرت آیت الله العظمی صانعی
دعاى امام حسين(عليه السلام) در روز عرفه
حضرت سيّد الشهداء(عليه السلام) درواپسين روز عرفه در عرفات با گروهى از اهل بيت و فرزندان و شيعيان از خيمه بيرون آمدند و با نهايت تذلّل و خشوع در جانب چپ كوه ايستادند و روى مبارك را به سوى كعبه گردانيدند و دستها را برابر رو برداشتند ـ مانند كسى كه طعام طلبد ـ و اين دعا را خواندند:
«اَلْحَمْدُ للهِِ الَّذى لَيْسَ لِقَضآئِهِ دافِعٌ، وَلا لِعَطائِهِ مانِعٌ، وَلا كَصُنْعِهِ صُنْعُ صانِع، ***سپاس خدايى را سزاست كه نيست براى قضايش جلوگيرى و نه از عطايش مانعى چون صنع او صنع صانعى نمى باشد
وَهُوَ الْجَوادُ الْواسِعُ، فَطَرَ اَجْناسَ الْبَدائِعِ، وَاَتْقَنَ بِحِكْمَتِهِ الصَّنائِعَ، لا تَخْفى عَلَيْهِ***واوست جواد وسعت دهنده پديد آورده اجناس پديد شده ها را استوار نمودى به حكمت خود مصنوعات را نهان نيست بر او
الطَّلايِـعُ، وَلا تَضيعُ عِنْدَهُ الْوَدائِعُ، جازى كُلِّ صانِع، وَرائِشُ كُلِّ قانع، وَراحِمُ كُلِّ***رشته هاى پيش قر اول و صنايع نگردد نزد او امانت ها پاداش دهنده هركارگر و فراهم كن زندگى هر قانع و مهربان بر هر نالان
ضارِع، وَمُنْزِلُ الْمَنافِعِ، وَالْكِتابِ الْجامِعِ بِالنُّورِ السّاطِعِ، وَ هُوَ لِلدَّعَواتِ سامِعٌ،***و تضرّع كننده نازل كننده همه سودها و منافع و كتاب جامع درخشان و شنواى دعا گويان و
وَلِلْكُرُباتِ دافِعٌ، وَلِلدَّرَجاتِ رافِعٌ، وَلِلْجَبابِرَةِ قامِعٌ، فَلا اِلهَ غَيْرُهُ وَلا شَىْءَ يَعْدِلُهُ،***دافع گرفتارى ها و بالا برنده درجات و ريشه كن جباران پس نيست معبود به حقى جز او و نيست چيزى برابرش و نيست
وَلَيْسَ كَمِثْلِهِ شَىْءٌ، وَهُوَ السَّميعُ الْبَصيرُاللَّطيفُ الْخَبيرُ، وَهُوَ عَلى كُلِّ شَىْء قَديرٌ،***بمانندش چيزى و اوست شنوا و بينا لطيف و آگاه و او بر هر چيز تواناست
اَللّهُمَّ اِنّى اَرْغَبُ إِلَيْكَ، وَاَشْهَدُبِالرُّبُوبِيَّةِ لَكَ، مُقِرّاً بِاَنَّكَ رَبّى، وَ اِلَيْكَ مَرَدّى، اِبْتَدَاْتَنى***خدايا من مشتاق توام و گواهم به ربوبيّت تو معترفم كه تو پروركار منى و به درگاه تو و بسوى تو بازگشت من است آغازوجودم
بِنِعْمَتِكَ قَبْلَ اَنْ اَكُونَ شَيْئاً مَذْكُوراً، وَخَلَقْتَنى مِنَ التُّرابِ ثُمَّ اَسْكَنْتَنِى الاَْصْلابَ،***كردى به نعمت خود پيش از اينكه باشم چيزى در ياد و قابل ذكر آفريدى مرااز خاك و جادادى مرا پشت پدرها آسوده
آمِناً لِرَيْبِ الْمَنُونِ، وَاخْتِلافِ الدُّهُورِ وَالسِّنينَ، فَلَمْ اَزَلْ ظاعِناً مِنْ صُلْب اِلى رَحِم***وايمنم داشتى از شائبه مرگ و مسير وگردش دوران و آفات سالها و پى درپى و كوچ كردم از صلب به سوى رحم
فى تَقادُم مِنَ الاَْيّامِ الْماضِيَةِ وَالْقُرُونِ الْخالِيَةِ، لَمْ تُخْرِجْنى لِرَاْفَتِكَ بى، وَلُطْفِكَ لى،***در ايام گذشته و قرنهاى گذشته و مرا به جهان نياوردى براى مهر و لطف و احسان خود به من
وَاِحْسانِكَ اِلَىَّ فى دَوْلَةِ اَئِمَّةِ الْكُفْرِ، الَّذينَ نَقَضُوا عَهْدَكَ، وَكَذَّبُوا رُسُلَكَ، لكِنَّكَ***در دوران پيشوايان كفر كه شكستند پيمان بندگى تو را و تكذيب كردند رسولان ترا ولى به
اَخْرَجْتَنى لِلَّذى سَبَقَ لى مِنَ الْهُدَى الَّذى لَهُ يَسَّرْتَنى، وَفيهِ اَنْشَأْتَنى، وَمِنْ قَبْلِ***مهر خود مرابرآوردى در روزكاريكه به علمت براى راهنمايى من كه ميسركردى برايم و در آن پرورشم دادى و پيش ازآن
ذلِكَ رَؤُفْتَ بى، بِجَميلِ صُنْعِكَ وَسَوابِـغِ نِعَمِكَ، فابْتَدَعْتَ خَلْقى مِنْ مَنِىّ يُمْنى،***مهر ورزيدى با من خوش رفتارى و نعمت شايانت پديد آوردى آفرينشم را از قطره منى كه ريخته شود
وَاَسْكَنْتَنى فى ظُلُمات ثَلاث، بَيْنَ لَحْم وَدَم وَجِلْد، لَمْ تُشْهِدْنى خَلْقى، وَلَمْ تَجْعَلْ***جايم دادى درسه تاريكى ميان كوشت و خون و پوست و مراگواه نساختى در خلقتم وكارى از آن
اِلَىَّ شَيْئاً مِنْ اَمْرى، ثُمَّ اَخْرَجْتَنى لِلَّذى سَبَقَ لى مِنَ الْهُدى اِلَى الدُّنْيا تآمّاً سَوِيّاً،***به عهده من نگذاشتى سپس در آوردى مرا بخاطر آنچه در علمت گذشته بود از هدايتم به دنيا خلقتى تمام و درست
وَحَفِظْتَنى فِى الْمَهْدِ طِفْلاً صَبِيّاً،وَرَزَقْتَنى مِنَ الْغِذآءِ لَبَناً مَرِيّاً، وَعَطَفْتَ عَلَىَّ قُلُوبَ***و نگهداريم كردى در گهواره كودك خردى بودم و روزيم دادى از غذاى شيرگوارا و مهربان كردى بر من دل
الْحَواضِنِ، وَكَفَّلْتَنى الاُْمَّهاتِ الرَّواحِمَ، وَكَلاَْتَنى مِنْ طَوارِقِ الْجآنِّ، وَسَلَّمْتَنى مِنَ***دايه ها را و كفيلم كردى مادرهاى خويش و حفظم كردى از آسيب جنيّان و سالم داشتى از
الزِّيادَةِ وَالنُّقْصانِ، فَتَعالَيْتَ يا رَحيمُ يا رَحْمنُ، حتّى اِذَا اسْتَهْلَلْتُ ناطِقاً بِالْكَلامِ،***زياد و كاستى برترى تو اى مهربان اى بخشنده تا آنكاه كه آغاز سخن كردم
اَتْمَمْتَ عَلَىَّ سَوابغَ الاِْنْعامِ، وَرَبَّيْتَنى زائِداً فى كُلِّ عام، حَتّى إذَا اكْتَمَلَتْ فِطْرَتى،***و تمام كردى بنعمت خودرا بر من به شايانى و پرورشم دادى بفزونى در هرسال تا آنكه كامل كردى؟ و فطرتم را
وَاعْتَدَلَتْ مِرَّتى، اَوْجَبْتَ عَلَىَّ حُجَتَّكَ بِاَن اَلْهَمْتَنى مَعْرِفَتَكَ، وَرَوَّعْتَنى بِعَجائِبِ***و اعتدال توانم رسيد لازم آمد بر من حجت تو براى آن كه معرفت خود به من الهام كردى و به هراس اندرم نمودى بعجائب
حِكْمَتِكَ، وَاَيْقَظْتَنى لِما ذَرَاْتَ فى سَمآئِكَ وَاَرْضِكَ مِنْ بَدائِعِ خَلْقِكَ، وَنَبَّهْتَنى***حكمت خويش و بيدارم كردى بدانچه آفريدى در آسمانت و زينت از نقشه هاى آفرينش و آكاهم ساختى
لِشُكْرِكَ وَذِكْرِكَ، وَاَوجَبْتَ عَلَىَّ طاعَتَكَ وَعِبادَتَكَ، وَفَهَّمْتَنى ما جآءَتْ بِهِ رُسُلُكَ،***براى شكر و يا خودت و واجب كردى بر من اطاعت خود را و عبادتت را و فهماندى بر من آنچه رسولانت آوردند
وَيَسَّرْتَ لى تَقَبُّلَ مَرْضاتِكَ، وَمَنَنْتَ عَلَىَّ فى جَميعِ ذلِكَ بِعَونِكَ وَلُطْفِكَ، ثُمَّ اِذْ***وهمواركردى بر من پذيرش مرضاتت ومنت نهادى بر من در همه اينها به كمك و لطف خود سپس چون مرا
خَلَقْتَنى مِنْ خَيْرِ الثَّرى، لَمْ تَرْضَ لى يا اِلهى نِعْمَةً دُونَ اُخرى، وَرَزَقْتَنى مِنْ اَنواعِ***آفريدى از بهترين خاك و نپسند برايم اى معبودم يك نعمت را فقط بلكه از انواع
الْمَعاشِ، وَصُنُوفِ الرِّياشِ، بِمَنِّكَ الْعَظيمِ الاَْعْظَمِ عَلَىَّ، وَاِحْسانِكَ الْقَديمِ اِلَىَّ، حَتّى***معاشم روزى دادى و اصناف وابزار زندگيم عطا كردى به مَنّ بزرگت وبزرگتربر من و احسان ديرين تو به من تا
اِذا اَتْمَمْتَ عَلَىَّ جَميعَ النِّعَمِ، وَصَرَفْتَ عَنّى كُلَّ النِّقَمِ، لَمْ يَمْنَعْكَ جَهْلى وَجُرْأَتى***چون هر نعمتى را به من تمام كردى و دور ساختى از من تمام رنجها و بلاها را بازنداشت نادانى ودليريم
عَلَيْكَ اَنْ دَلَلْتَنى اِلى ما يُقَرِّبُنى اِلَيْكَ، وَوَفَّقْتَنى لِما يُزْلِفُنى لَدَيْكَ، فَاِنْ دَعَوْتُكَ***بر تو كه رهبرى كنى مرا به هر چه مرا به تو نزديك كند توفيقم دهى به هر چه مرا خوش آيند باشد تورا اگر دعايت كردم
اَجَبْتَنى وَاِنْ سَئَلْتُكَ اَعْطَيْتَنى، وَاِنْ اَطَعْتُكَ شَكَرْتَنى، وَاِنْ شَكَرْتُكَ زِدْتَنى، كُلُّ ذلِكَ***اجابت كردى و اگر از تو خواستم عطايم كردى و اگر فرمانت بردم قدردانى نمودى واگر شكرت بجاى آوردم افزودى همه اين ها
اِكْمالٌ لاَِنْعُمِكَ عَلَىَّ، وَاِحْسانِكَ اِلَىَّ، فَسُبْحانَكَ سُبْحانَكَ مِنْ مُبْدِى مُعيد حَميد***را پيرو كامل كردن نعمتهايت بر من واحسانت بر من پس منزهى تو منزه كه آغاز كنند و برگرداننده ستوده
مَجيد، تَقَدَّسَتْ اَسْمآؤُكَ، وَعَظُمَتْ الاؤُكَ، فَأَىَُّ نِعَمِكَ يااِلهى اُحْصى عَدَداً وَذِكْراً، أَمْ***وبزرگوارى مقدّس است نام هايت وبزرگ است مهربانيهايت كدام نعمت هاى تورا معبودا به شماره در آورم
اَىُّ عَطـاياكَ أَقُومُ بِها شُكْراً، وَهِىَ يا رَبِّ اَكْثَرُ مِنْ اَنْ يُحْصِيَهَا الْعآدّوُنَ، أَوْ يَبْلُغَ عِلْماً***وبيادگار يا كدام عطايت توانم شكركنم و آنها اى پروردگاربيش از آنهاست كه شمارندگان آمارگيرند يادر دسترس علم
بِهَا الْحافِظُونَ، ثُمَّ ما صَرَفْتَ وَدَرَأْتَ عَنّى، اَللّهُمَّ مِنَ الضُرِّ وَالضَّرّآءِ أَكْثَرُ مِمّا ظَهَرَ لى***به آنها حافظان باشد پس از اين هم آنچه گردانيدى و دفع كردى از من خدايا از زيان وسختى بيشتر است از آنچه پديداست
مِنَ الْعافِيَةِ وَالسَّرّآءِ، وَاَنـَا اَشْهَدُ يا اِلهى بِحَقيقَةِ ايمانى، وَعَقْدِ عَزَماتِ يَقينى،***برايم از عافيت و خوشى و من گواهم معبودا به حقيقت ايمان خود و تصميمات متقين
وَخالِصِ صَريحِ تَوْحيدى، وَباطِنِ مَكْنُونِ ضَميرى، وَعَلائِقِ مَجارى نُورِ بَصَرى،***و توحيد صريح و خالص خود و باطن ناديدنى نهادم و پيوستهاى جريان نورديده ام
وَاَساريرِ صَفْحَةِ جَبينى، وَخُرْقِ مَسارِبِ نَفْسى، وَخَذاريفِ مارِنِ عِرْنينى، وَمَسارِبِ***و خطوط صفحه پشيمانيم و رخنه هاى تنفسم و نرمه هاى تيغه بينى ام و آزادگيريهاى پرده گوشم و آنچه بچسبد و برهم آيد
سِماخِ سَمْعى، وَما ضُمَّتْ وَاَطْبَقَتْ عَلَيْهِ شَفَتاىَ، وَحَرَكاتِ لَفْظِ لِسانى، وَمَغْرَزِ حَنَكِ***بر آن دو لبم و حركات تلفظ زبانم و گرد شگاه آرواره دهانم
فَمى وَفَكّى، وَمَنابِتِ اَضْراسى، وَمَساغِ مَطْعَمى وَمَشْرَبى، وَحِمالَةِ اُمِّ رَأْسى، وَبُلُوعِ***و محلّ روئيدن دندانهايم و مايه گوارائى خوردن و نوشيدن من و بارگيرى مغز سرم و لوله
فارِغِ حَبآئِلِ عُنُقى، وَمَا اشْتَمَلَ عَليْهِ تامُورُ صَدْرى، وَحمائِلِ حَبْلِ وَتينى، وَنِياطِ***بلعيدن درون چنبره گردنم و آنچه درون سيه چال سينه ام و حمايل رشته رگ و تينم و آويزه پره دلم
حِجابِ قَلْبى، وَأَفْلاذِ حَواشى كَبِدى، وَما حَوَتْهُ شَراسيفُ اَضْلاعى، وَحِقاقُ مَفاصِلى،***و پاره هاى گوشه و كنار جگرم و آنچه درون خود گيرد و خميدگيهاى دنده هايم و گوديهاى مفاصلم
وَقَبضُ عَوامِلى، وَاَطرافُِ اَنامِلى، وَلَحْمى، وَدَمى، وَشَعْرى، وَبَشَرى، وَعَصَبى،***و انقباض عضلات بدنم و اطراف انگشتانم و گوشتم و خونم و مويم و پوستم و عصبم
وَقَصَبى، وَعِظامى، وَمُخّى، وَعُرُوقى، وَجَميعُِ جَوارِحى، وَمَا انْتَسَجَ عَلى ذلِكَ اَيّامَ***و ساقم و استخوانم و مغزم و رگهايم و همه اعضايم و آنچه بمن روئيده از دوران
رِضاعى، وَما اَقلَّتِ الاَْرْضُ مِنّى، وَنَوْمى، وَيَقَظَتى، وَسُكُونى، وَحَرَكاتِ رُكُوعى***شير خوردنم و آنچه برخود برداشته زمين از من و خوابم و بيداريم و سكونم و حركاتم و ركوع
وَسُجُودى، اَنْ لَوْ حاوَلْتُ وَاجْتَهَدْتُ مَدَى الاَْعصارِ وَالاَْحْقابِ، لَوْ عُمِّرْتُها اَنْ أُؤَدِّىَ***و سجودم كه اگر بخواهم و تلاش كنم درهمه اعصار و دوران تاريخ بفرض عمرم وفا كند كه
شُكْرَ واحِدَة مِنْ أَنْعُمِكَ مَا اسْتَطَعْتُ ذلِكَ اِلاّ بِمَنِّكَ، الْمُوجَبِ عَلَىَّ بِهِ شُكْرُكَ اَبَداً***شكرى يك از اين نعمت ها گذارم باز هم نتوانم جز به منّت خودت كه لازم آيد بر من از آن شكر ابدى
جَديداً، وَثَنآءً طارِفاً عَتيداً، اَجَلْ، وَلوْ حَرَصْتُ اَنـَا وَالْعآدُّونَ مِنْ اَنامِكَ أَنْ نُحْصِىَ***ديگر و ستايش نو ريشه دارى آرى اگر من حريص باشم و شمارندگان از مردم تو و بشماريم
مَدى اِنْعامِكَ سالِفِهِ وَانِفِهِ ماحَصَرْناهُ عَدَداً، وَلا اَحْصَيناهُ اَمَداً، هَيْهاتَ أنّى ذلِكَ، وَاَنْتَ***اندازه نعمت بخشى تو در گذشته و آينده نه شمار آنرا توانم و نه آمار دوران آن را هيهات چگونه عملى باشد و تو
الْمُخْبِرُ فى كِتابِكَ النّاطِقِ، وَالنَّبَأِ الصّادِقِ، وَاِنْ تَعُدُّوا نِعْمَةَ اللهِ لا تُحْصُوها، صَدَقَ***خبردارى از كتاب گويايت و بيان درستت و اگر شماره كنند نعمت خدا را و شمار آن نتوانيد خدايا كتاب
كِتابُكَ اللّهُمَّ وَاِنْبآؤُكَ، وَبَلَّغَتْ اَنْبِيآؤُكَ وَرُسُلُكَ ما اَنْزَلْتَ عَلَيْهِمْ مِنْ وَحْيِكَ، وَشَرَعْتَ***تو و خيرى كه داده ايد راست است و رساندى به پيغمبران و رسولانت آنچه را نازل كردى بر آنها از وحى خود و تشريع كردى
لَهُمْ وَبِهِمْ مِنْ دينِكَ، غَيْرَ أَنّى يا اِلهى اَشْهَدُ بِجَُهْدى وَجِدّى، وَمَبْلَغِ طاعَتى وَ وُسْعى،***بر آنان وسيله آنان از دينت ديگر اينكه اى خداى من گواهم به گوشش و تلاش و سعيم و اندازه اطاعت و وسع
وَأَقُولُ مُؤْمِناً مُوقِناً، اَلْحَمْدُ للهِِ الَّذى لَمْ يَتَّخِذْ وَلَداً فَيَكُونَ مَوْرُوثاً، وَلَمْ يَكُنْ لَهُ شَريكٌ***و كوشش خود ميگويم از روى عقيده و يقين حمد خدا را كه نگيرد فرزندى تا ارث برندش و نباشد براى او شريكى
فى مُلْكِهِ فَيُضآدَُّهُ فيَما ابْتَدَعَ، وَلا وَلِىٌّ مِنَ الذُّلِّ فَيُرْفِدَهُ فيما صَنَعَ، فَسُبْحانَهُ***در ملك تا با او ضدّيت شود در آنچه پديد آرد و نه نگهدارى از خوارى تا كمك او باشد در آنچه بسازد منزه است
سُبْحانَهُ، لَوْ كانَ فيهِما الِهَةٌ اِلاَّ اللهُ لَفَسَدَتا وَتَفَطَّرَتا، سُبْحانَ اللهِ الْواحِدِ الاَْحَدِ الصَّمَدِ***منزه اگر بود در آنها معبود حقى جز خدا تباه شده بودند و از هم ريخته بودند منزه است خداى يگانه يكتا وبى نياز
الَّذى لَمْ يَلِدْ وَلَمْ يُولَدْ، وَلَمْ يَكُنْ لَهُ كُفُواً اَحَدٌ، اَلْحَمْدُ للهِِ حَمْداً يُعادِلُ حَمْدَ مَلائِكَتِهِ***كه فرزند نداشته و فرزند نبوده و نباشد برايش همتا احدى حمد و سپاس براى اوست كه برابر حمد فرشتگان
الْمُقَرَّبينَ، وَاَنْبِيآئِهِ الْمُرْسَلينَ، وَصَلَّى اللهُ عَلى خِيَرَتِهِ مُحَمَّد خاتَمِ النَّبِيّينَ وَآلِهِ***مقرّب و پيامبران مرسل اوست و رحمت خدا بر بهترين خلق خود حضرت محمد خاتم پيامبران و آلش
الطَّيِبينَ الطّاهِرينَ الْمُخلَصينَ وَسَلَّمَ». ***كه پاكند و پاكيزه و اخلاص دارندگان و درود.»
پس آن حضرت شروع به سؤال كرد و به دعا كردن اهتمام نمود، در حالى كه اشك از ديدگان مباركش جارى بود، پس گفت:
«اَللّهُمَّ اجْعَلْنى اَخْشاكَ كَانّى اَراكَ، وَاَسْعِدْنى بِتَقويكَ، وَلا تُشْقِنى بِمَعْصِيَتِكَ، وَخِرْلى***خدايا قراربده مرا ترسان از خودت گويا تورا مى بينم و خوش بختم كن به تقواى خود وبدبختم مگردان به نافرمانيت و خيربرايم
فى قَضآئِكَ، وَبارِكْ لى فى قَدَرِكَ، حَتّى لا أُحِبَّ تَعْجيلَ ما اَخَّرْتَ، وَلا تَاْخيرَ ما***مقدركن و بركت برايم مقدركن تا كه دوست نداشته باشم آنچه را كه پس انداخته اى و نه تاخير آنچه
عَجَّلْتَ، اَللّهُمَّ اجْعَلْ غِناىَ فى نَفْسى، وَالْيَقينَ فى قَلْبى، وَالاِْخْلاصَ فى عَمَلى،***را پيش انداخته اى خداى قرارده مرا بى نيازى در نفسم و يقين در قلبم و اخلاص در عملم
وَالنُّورَ فى بَصَرى، وَالْبَصيرَةَ فى دينى، وَمَتِّعْنى بِجَوارِحى، وَاجْعَلْ سَمْعى وَبَصَرى***و روشنى درچشمم و بينايى در دينم و بهره ام ده به اعضايم و گوش و چشمم
اَلْوارِثَيْنِ مِنّى، وَانْصُرْنى عَلى مَنْ ظَلَمَنى، وَاَرِنى فيهِ ثارى وَمَـأرِبى، وَاَقِرَّ بِذلِكَ***بفرمانم قرارده و ياورم باش به زيان آنكه ستم كند برمن و بنمابه من انتقام گيرى و آرزوهايم را درباره او و روشن كن بدان
عَيْنى، اَللَّهُمَّ اكْشِفْ كُرْبَتى، وَاسْتُرْ عَوْرَتى، وَاْغْفِرْ لى خَطيئَتى، وَاخْسَأْ شَيْطانى،***چشم را خدايا بر طرف نماگرفتاريم و بپوش عيبم و بيامرزخطايم را و دوركن شيطانم را
وَفُكَّ رِهانى، وَاْجَعْلْ لى يا اِلهى الدَّرَجَةَ الْعُلْيا فِى الاْخِرَةِ وَالاُْوْلى، اَللّهُمَّ لَكَ الْحَمْدُ***و رهاكن و مقرركن برايم اى خداى من درجه بلند ووالا را در آخرت و دنيا خدايا سپاس مخصوص توست
كَما خَلَقْتَنى فَجَعَلْتَنى سَميعاً بَصيراً، وَلَكَ الْحَمْدُ كَما خَلَقْتَنى فَجَعَلْتَنى خَلْقاً سَوِيّاً***مرا آفريدى و گردانيدى شنوا و بينا و براى توست حمد كه مرا آفريدى و گردانيدى آفريده اى درست به
رَحْمَةً بى، وَقَدْكُنْتَ عَنْ خَلْقى غَنِيّاً، رَبِّ بِما بَرَأْتَنْى فَعَدَّلْتَ فِطْرَتى، رَبِّ بِما***مهرخودت برمن باآنكه بودى از آفرنيشم بى نياز پروردگارا با اينكه پديدم آوردى ومعتدل نمودى آفرينشم را پروردگارا
اَنْشَأْتَنى فَاَحْسَنْتَ صُورَتى، رَبِّ بِما اَحْسَنْتَ اِلَىَّ وَفى نَفْسى عافَيْتَنى، رَبِّ بِما***ايجادكردى مرا چه نيكو نقشه ام كشيدى پروردگارا به احسانت به من درباره نفسم و عافيتى كه به من دادى پروردگارا
كَلاَْتَنى وَوَفَّقْتَنى، رَبِّ بِما اَنـَعْمَتَ عَلَىَّ فَهَدَيْتَنى، رَبِّ بِما اَوْلَيْتَنى وَمِنْ كُلِّ خَيْر***با اينكه حفظم كردى وتوفيقم دادى پروردگارا به من نعمت هدايت دادى پروردگارا با اينكه در كنارم گرفتى و هرچيزى به من
اَعْطَيْتَنى، رَبِّ بِما اَطْعَمْتَنى وَسَقَيْتَنى، رَبِّ بِما اَغْنَيْتَنى وَاَقْنَيْتَنى، رَبِّ بِما اَعَنْتَنى***بخشيدى پرورگارا بااينكه طعام به من دادى وسيراب كردى پروردگارا با اينكه بى نياز كردى و نگهم داشتى پروردگارا با اينكه
وَاَعْزَزْتَنى، رَبِّ بِما اَلْبَسْتَنى مِنْ سِتْرِكَ الصّافى، وَيَسَّرْتَ لى مِنْ صُنْعِكَ الْكافى، صَلِّ***يارى و عزيزم نمودى پروردگارابااينكه دربرم كردى از پوشش با صفايت و هموار كردى برايم از صنع كافيت رحمت فرست
عَلى مُحَمَّد وَ الِ مُحَمَّد، وَاَعِنّى عَلى بَوآئِقِ الدُّهُورِ وَصُرُوفِ اللَّيالى وَالاَْيّامِ، وَنَجِّنى***بر محمد و آل محمد وياريم نما پيش آمدهاى ناگوار روزگار وتغييرات و گردش شب ها و روزها و نجاتم ده
مِنْ اَهْوالِ الدُّنْيا وَكُرُباتِ الاْخِرَةِ، وَاكْفِنى شَرَّ ما يَعْمَلُ الظّالِمُونَ فِى الاَْرْضِ، اَللّهُمَّ ما***از هول و هراس دنيا و گرفتارى آخرت و كفايت كن مرا از شرّ كردارستمگران در روى زمين خدايا از
اَخافُ فَاكْفِنى، وَما اَحْذَرُ فَقِنى، وَفى نَفْسى وَدينى فَاحْرُسْنى، وَفى سَفَرى***هرچه ترسم كفايتم كن و از هرچه حذر دارم نگه دار و خودم و دينم را حفظ كن و در حال سفرم
فَاحْفَظْنى، وَفى اَهْلى وَمالى فَاخْلُفْنى، وَفيما رَزَقْتَنى فَبارِكْ لى وَفى نَفْسى***پس نگه دار مرا و در خاندان و مالم جانشين باش و در هر چه روزيم كنى بركت ده برايم و مرا در پيش خودم
فَذَلِّلْنى، وَفى اَعْيُنِ النّاسِ فَعَظِّمْنى، وَمِنْ شَرِّ الْجِنِّ وَالاِْنْسِ فَسَلِّمْنى، وَبِذُنُوبى فَلا***خواركن و در نظر و چشم مردم بزرگم نما و از شرّ جنّ و انس سالمم دار و به سبب گناهانم
تَفْضَحْنى، وَبِسَريرَتى فَلا تُخْزِنى، وَبِعَمَلى فَلا تَبْتَلِنى، وَنِعَمَكَ فَلا تَسْلُبْنى، وَاِلى***رسوامكن مرا و بباطنم رسوايم مكن و به دانشم گرفتارم مكن و نعمتت از من مبر و سلب منما و به
غَيْرِكَ فَلا تَكِلْنى، اِلهى اِلى مَنْ تَكِلُنى، اِلى قَريب فَيَقْطَعُنى، اَمْ اِلى بَعيد***ديگرى مرا وامگذار خدايا به چه كسى واگذارى مرا به خويشاوندى كه قطع نظر از من كند يا بيگانه اى كه
فَيَتَجَهَّمُنى، اَمْ اِلَى الْمُسْتَضْعَفينَ لى، وَاَنْتَ رَبّى وَمَليكُ اَمْرى، اَشْكُو اِلَيْكَ غُرْبَتى***با من تر شرويى كند يا كسانى كه خوارم شمرند با اينكه تو پروردگار من و صاحب اختيار منى به توشكايت برم از غربتى خود
وَبُعْدَ دارى، وَهَوانى عَلى مَنْ مَلَّكْتَهُ اَمْرى، اِلهى فَلا تُحْلِلْ عَلَىَّ غَضَبَكَ، فَاِنْ لَمْ تَكُنْ***و دورى وطن و خواريم نزد كسيكه او را صاحب اختيار كردى خدايا وارد مكن بر من خشمت را اگر تو بر من
غَضِبْتَ عَلَىَّ فَلا اُبالى، سُبْحانَكَ غَيْرَ اَنَّ عافِيَتَكَ اَوْسَعُ لى، فَاَسْئَلُكَ يا رَبِّ بِنُورِ***خشم كنى باكى ندارم منزهى تو جز اينكه عافيت تو وسيعتراست برايم از تو خواهم پروردگارا به نور
وَجْهِكَ الَّذى اَشْرَقَتْ لَهُ الاَْرْضُ وَالسَّمواتُ، وَكُشِفَتْ بِهِ الظُّلُماتُ، وَصَلُحَ بِهِ اَمْرُ***وجه تو كه روشن شده از آن زمين و آسمانها و بر افتاد بدان تاريكى ها و نيك شدبدان كار
الاَْوَّلينَ وَالاْخِرينَ، اَنْ لا تُميتَنى عَلى غَضَبِكَ، وَلا تُنْزِلَ بى سَخَطَكَ، لَكَ الْعُتْبى لَكَ***اولين و آخرين كه مرا نميرانى بر خشمت و نازل نكنى بر من غصبت را از تو عذر خواهم تا خشنود شوى
الْعُتْبى حَتّى تَرْضى قَبْلَ ذلِك، لا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ، رَبَّ الْبَلَدِالْحَرامِ، وَالْمَشْعَرِالْحَرامِ،***پيش از آن نيست معبود حقى جز تو پروردگار بلد محرم و مشعر حرام
وَالْبَيْتِ الْعَتيقِ الَّذى اَحْلَلْتَهُ الْبَرَكَةَ، وَجَعَلْتَهُ لِلنّاسِ اَمْناً، يا مَنْ عَفا عَنْ عَظيمِ***و خانه قديم كعبه كه نازل و فرود آوردى بركت را و مقرر كردى آن را براى مردم محل امن اى كه بگذرد از گناه بزرگ
الذُّنُوبِ بِحِلْمِهِ، يا مَنْ اَسْبَغَ النَّعْمآءَ بِفَضْلِهِ، يا مَنْ اَعْطَى الْجَزيلَ بِكَرَمِهِ، يا عُدَّتى فى***به بردباريش اى كه شايان و فروان كند نعمت را به فضل خود اى كه عطا كند فراوان به كرم خود اى كه آماده برايم
شِدَّتى، يا صاحِبى فى وَحْدَتى، يا غِياثى فى كُرْبَتى، يا وَلِيّى فى نِعْمَتى، يا اِلـهى***در سختى اى يارم در تنهايى اى داد رسم در گرفتارى اى سرپرست نعمتم اى معبود من
وَاِلـهَ آبائى اِبْراهيمَ وَاِسْماعيلَ وَاِسْحقَ وَيَعْقُوبَ وَرَبَّ جَبْرَئيلَ وَميكائيلَ***و معبود پدرانم حضرت ابراهيم و اسماعيل و اسحاق و يعقوب و پروردگار جبرئيل و ميكائيل
وَاِسْرافيلَ، وَربَّ مُحَمَّد خاتِمِ النَّبِيّينَ وَ الِهِ الْمُنْتَجَبينَ، وَمُنْزِلَ التَّوريةِ وَالاِْ نْجيلِ***و اسرافيل و پروردگار محمد خاتم پيامبران و اولاد برگزيده اش نازل كننده تورات و انجيل
وَالزَّبُورِ وَالْفُرْقانِ، وَمُنَزِّلَ كـهيعص وَطـه وَيس وَالْقُرآنِ الْحَكيمِ، اَنْتَ كَهْفى حينَ***و زبور و فرقان و نازل كننده كهيعص و طه و يس و قرآن با حكمت تو پناه منى آن گاه
تُعْيينِى الْمَذاهِبُ فى سَعَتِها، وَتَضيقُ بِىَ الاَْرْضُ بِرُحْبِها، وَلَوْ لا رَحْمَتُكَ لَكُنْتُ مِنَ***كه بمانم از همه راهها هرچه وسيع باشند و تنگ شود بر من زمين پهناور و اگر نباشد رحمت تو باشم از
الْهالِكينَ، وَاَنْتَ مُقيلُ عَثْرَتى، وَلَوْ لا سَتْرُكَ اِيّاىَ لَكُنْتُ مِنَ الْمَفْضُوحينَ، وَاَنْتَ***هلاك شدكان و تويى پذيرنده لغزش من و اگر نبود پرده پوشى تو بر من ميباشم از رسوا شدكان و تويى
مُؤَيِّدى بِالنَّصْرِ عَلى اَعْدآئى، وَ لَوْ لا نَصْرُكَ اِيّاىَ لَكُنْتُ مِنَ الْمَغْلُوبينَ، يا مَنْ خَصَّ***كمك من به يارى بردشمنان خودم و اگر يارى تو نباشد ميباشم از شكست خوردگان اى كه خود را اختصاص
نَفْسَهُ بِالسُّمُوِّ وَالرِّفْعَةِ، فَاَوْلِيآئُهُ بِعِزِّهِ يَعْتَزُّونَ، يا مَنْ جَعَلَتْ لَهُ الْمُلوُكُ نيرَ الْمَذَلَّةِ عَلى***دادى به بلندى و برترى و دوستانش به عزت او عزيزند اى آنكه پادشاهان يوغ خوارى او را بر
اَعْناقِهِمْ، فَهُمْ مِنْ سَطَواتِهِ خائِفُونَ، يَعْلَمُ خائِنَةَ الاَْعْيُنِ وَما تُخْفِى الصُّدُورُ، وَ غَيْبَ***گردن دارند و ايشان از سيطره و سطوتش ترسانند ميداند خيانت چشم ها را و آنچه نهان كند سينه ها و غيب
ما تَاْتى بِهِ الاَْزْمِنَةُ وَالدُّهُورُ، يا مَنْ لا يَعْلَمُ كَيْفَ هُوَ اِلاّ هُوَ، يا مَنْ لا يَعْلَمُ ما هُوَ اِلاّ هُوَ، يا***آينده دورانهارا و روزگارها را ايكه نميداند چگونه است او جز او ايكه نميداند چيست او جزاو اى كه نداند او را جز او
مَنْ لا يَعْلَمُهُ اِلاّ هُوَ، يا مَنْ كَبَسَ الاَْرْضَ عَلَى الْمآءِ، وَسَدَّ الْهَوآءَ بِالسَّمآءِ، يا مَنْ لَهُ اَكْرَمُ***ايكه فشرده است زمين را بر آب و بسته است هوا را به آسمان ايكه براى او گرايترين
الاَْسْمآءِ، يا ذَاالْمَعْرُوفِ الَّذى لا يَنْقَطِعُ اَبَداً، يا مُقَيِّضَ الرَّكْبِ لِيُوسُفَ فِى الْبَلَدِ الْقَفْرِ،***نامهاست ايكه احسانش قطع نشود هرگز اى فرود آرنده كاروان براى نجات يوسف در بيابان بى آب
وَمُخْرِجَهُ مِنَ الْجُبِّ، وَجاعِلَهُ بَعْدَ الْعُبُودِيَّةِ مَلِكاً، يا رادَّهُ عَلى يَعْقُوبَ بَعْدَ اَنِ ابْيَضَّتْ***و بيرون آورنده او از چاه وقراردهنده او پس از بندگى به سلطنت اى برگرداننده يوسف به يعقوب پس از آنكه سفيد
عَيْناهُ مِنَ الْحُزْنِ فَهُوَ كَظيمٌ، يا كاشِفَ الضُّرِّ وَالْبَلْوى عَنْ اَيُّوبَ، وَمُمْسِكَ يَدَىْ***شد چشمانش و آكنده از اندوه بود اى بر طرف كننده زيان و بلا از ايوّب و نگهدار دودست
اِبْراهيمَ عَنْ ذَبْحِ ابْنِهِ بَعْدَ كِبَرِ سِنِّهِ وَفَنآءِ عُمُرِهِ، يا مَنِ اسْتَجابَ لِزَكَرِيّا فَوَهَبَ لَهُ***ابراهيم از ذبح فرزندش پس از كبر سنّ او و رفتن عمرش ايكه مستجاب كرد براى ذكريا و بخشيد به او
يَحْيى، وَلَمْ يَدَعْهُ فَرْداً وَحيداً، يا مَنْ اَخْرَجَ يُونُسَ مِنْ بَطْنِ الْحُوتِ، يا مَنْ فَلَقَ الْبَحْرَ***يحيى را و مگذاشت او را تك و تنها ايكه بر آورد يونس پيغمبر را از شكم ماهى اى كه شكافت دريا را
لِبَنى اِسْرآئيلَ فَاَنْجاهُمْ، وَجَعَلَ فِرْعَوْنَ وَجُنُودَهُ مِنَ الْمُغْرَقينَ، يا مَنْ اَرْسَلَ الرِّياحَ***براى بنى اسرائيل و نجاتشان داد و مقرر كرد فرعون و لشكرش را از زمره غرق شدگان ايكه فرستاد بادها را
مُبَشِّرات بَيْنَ يَدَىْ رَحْمَتِهِ، يا مَنْ لَمْ يَعْجَلْ عَلى مَنْ عَصاهُ مِنْ خَلْقِهِ، يا مَنِ اسْتَنْقَذَ***مژده بخش پيش از باران رحمتش ايكه شتاب نكند بر آنكه نافرمانيش كند از خلقش اى كه نجات داد
السَّحَرَةَ مِنْ بَعْدِ طُولِ الْجُحُودِ، وَقَدْ غَدَوْا فى نِعْمَتِهِ يَاْكُلُونَ رِزْقَهُ وَيَعْبُدُونَ غَيْرَهُ،***ساحران را پس از عمرى بى دينى و انكار و هم وارد و در نعمت او بودند روزى او ميخورند وپرستش ديگرى مى كردند
وَقَدْ حآدُّوهُ وَنآدُّوهُ وَكَذَّبُوا رُسُلَهُ، يا اَللهُ يا اَللهُ يابَدىُ، يا بَديعُ لا نِدَّلَكَ، يا دآئِماً لا نَفادَ***با او مخالفت و برابرى مى كردند و تكذيب كردند رسولانش را اى خدا اى خدا اى آغاز و پديد آورنده بى همتا اى پاينده بى فنا
لَكَ، يا حَيّاً حينَ لا حَىَّ، يا مُحْيِىَ الْمَوْتى، يا مَنْ هُوَ قآئِمٌ عَلى كُلِّ نَفْس بِما كَسَبَتْ، يا***اى زنده آنگاه كه زنده اى نباشد اى زنده كننده مرده ها ايكه بر سرهر كس آن آورى كه كرده است است كه
مَنْ قَلَّ لَهُ شُكْرى فَلَمْ يَحْرِمْنى، وَعَظُمَتْ خَطيئَتى فَلَمْ يَفْضَحْنى، وَرَ انى عَلَى***اندك تو را شكر كرده ام و محرومم نكردى و بزرگ شد خطايم و رسوايم نكردى و ديدى در
الْمَعاصى فَلَمْ يَشْهَرْنى، يا مَنْ حَفِظَنى فى صِغَرى، يا مَنْ رَزَقَنى فى كِبَرى، يا مَنْ***گناهم و معرفيّم نكردى ايكه در كوچگى نگهم داشتى ايكه روزيم دادى در بزرگسالى اى كه
اَياديهِ عِنْدى لا تُحْصى، وَنِعَمُهُ لا تُجازى، يا مَنْ عارَضَنى بِالْخَيْرِ وَالاِْحْسانِ***نعمت ها او نزد من شماره نشود و نعمت هاى او عوضى ندارد اى كه روبروشد بر من به خير و احسان
وَعارَضْتُهُ بِالاِْسائَةِ وَالْعِصْيانِ، يا مَنْ هَدانى لِلاْيمانِ مِنْ قَبْلِ اَنْ اَعْرِفَ شُكْرَ***و روبرو شدم او را بدكردارى و نافرمانى اى كه راهنمايى كرد مرا به ايمان پيش از آنكه شكر احسان
الاِْمْتِنانِ، يا مَنْ دَعَوْتُهُ مَريضاً فَشَفانى، وَعُرْياناً فَكَسانى، وَجـائِعاً فَاَشْبَعَنى،***او را دريابم اى كه خواندم او را در حال بيمارى و درمانم كرد و در برهنگى پوشانيد مرا و در گرسنگى پس سيرم كرد
وَعَطْشانَ فَاَرْوانى، وَذَليلاً فَاَعَزَّنى، وَجاهِلاً فَعَرَّفَنى، وَ وَحيداً فَكَثَّرَنى، وَغائِباً***و در تشنگى پس سيرابم كرد و از خوارى پس عزّتم داد و درنادانى پس معرفتم بخشيد و در تنهايى فزونم كرد و از غربتم پس
فَرَدَّنى، وَمُقِلاًّ فَاَغْنانى، وَمُنْتَصِراً فَنَصَرَنى، وَغَنِيّاً فَلَمْ يَسْلُبْنى، وَاَمْسَكْتُ عَنْ***باز گردانيد و در ندارى توانگرم كرد و در كمك جويى پس ياريم كرد و در توانگرى من سلب نفرمود و از
جَميعِ ذلِكَ فَابْتَدَاَنى، فَلَكَ الْحَمْدُ وَالشُّكْرُ، يا مَنْ اَقالَ عَثْرَتى، وَنَفَّسَ كُرْبَتى،***همه اين ها سكوت كردم و توآغازنمودى پس براى توست سپاس و شكر اى كه در گذشتى از لغزشم و بر طرف كردى گرفتاريم
وَاَجابَ دَعْوَتى، وَسَتَرَ عَوْرَتى، وَغَفَرَ ذُنُوبى، وَبَلَّغَنى طَلِبَتى، وَنَصَرَنى عَلى عَدُوّى،***و اجابت كرد دعايم و پوشيد عيبم و آمرزيد گناهانم و رساندم به مقصودم و ياريم كرد بردشمنم
وَاِنْ اَعُدَّ نِعَمَكَ وَمِنَنَكَ وَكَرائِمَ مِنَحِكَ لا اُحْصيها، يا مَوْلاىَ، اَنْتَ الَّذى مَنَنْتَ، اَنْتَ***و اگر بشمارم نعمت ها و منّت ها و بخشش هاى گراميت را نتوانم بشمارم اى مولايم تويى كه منّت نهادى تويى
الَّذى اَنْعَمْتَ، اَنْتَ الَّذى اَحْسَنْتَ، اَنْتَ الَّذى اَجْمَلْتَ، اَنْتَ الَّذى اَفْضَلْتَ، اَنْتَ الَّذى***كه نعمت دادى به من تويى كه احسانم كردى تويى كه رفتارنيك با من داشتى تويى كه فضيلتم دادى تويى كه
اَكْمَلْتَ، اَنْتَ الَّذى رَزَقْتَ، اَنْتَ الَّذى وَفَّقْتَ، اَنْتَ الَّذى اَعْطَيْتَ، اَنْتَ الَّذى اَغْنَيْتَ، اَنْتَ***كاملم كردى تويى كه روزيم دادى تويى كه توفيقم عطا كردى تويى كه عطايم نمودى تويى كه بى نيازم كردى تويى
الَّذى اَقْنَيْتَ، اَنْتَ الَّذى اوَيْتَ، اَنْتَ الَّذى كَفَيْتَ، اَنْتَ الَّذى هَدَيْتَ، اَنْتَ الَّذى عَصَمْتَ،***كه نگهم داشتى تويى كه مأوايم دادى و كفايت كارم كردى تويى كه هدايتم نمودى تويى كه خوددارم كردى
اَنْتَ الَّذى سَتَرْتَ، اَنْتَ الَّذى غَفَرْتَ، اَنْتَ الَّذى اَقَلْتَ، اَنْتَ الَّذى مَكَّنْتَ، اَنْتَ الَّذى***تويى كه پرده بر من پوشيدى تويى كه آمرزيدى تويى كه از من در گذشتى تويى كه پابرجايم كردى تويى كه
اَعْزَزْتَ، اَنْتَ الَّذى اَعَنْتَ، اَنْتَ الَّذى عَضَدْتَ، اَنْتَ الَّذى اَيَّدْتَ، اَنْتَ الَّذى نَصَرْتَ، اَنْتَ***عزيزم داشتى تويى كه كمك دادى مرا تويى كه بازويم گرفتى تويى كه تأييدم كردى تويى كه ياورم شدى تويى
الَّذى شَفَيْتَ، اَنْتَ الَّذى عافَيْتَ، اَنْتَ الَّذى اَكْرَمْتَ، تَبارَكْتَ وَتَعالَيْتَ، فَلَكَ الْحَمْدُ***كه شفائم بخشيدى تويى كه عافيتم دادى تويى كه گراميم داشتى تو مباركى و برترى پس حمد براى توست
دآئِماً، وَلَكَ الشُّكْرُ واصِباً اَبَداً، ثُمَّ اَنـَا يا اِلهىَ الْمُعْتَرِفُ بِذُنُوبى فَاغْفِرْها لى، اَنـَا الَّذى***هميشه و از آن توست شكر ثابت و ابدى سپس معبودا منم معترف به گناهان خودم بيامرز برايم آنها را من هستم
اَسَاْتُ، اَنـَا الَّذى اَخْطَاْتُ، اَنـَا الَّذى هَمَمْتُ، اَنـَا الَّذى جَهِلْتُ، اَنـَا الَّذى غَفَلْتُ، اَنـَا***كه بد كردم و منم كه خطا كردم منم كه همّت گماردم و منم كه نادانى كردم منم كه غافلم و منم
الَّذى سَهَوْتُ، اَنـَا الَّذِى اعْتَمَدْتُ، اَنـَا الَّذى تَعَمَّدْتُ، اَنـَا الَّذى وَعَدْتُ، وَاَنـَا الَّذى***كه فراموش كارم منم كه اعتماد دارم منم كه تعمّد مى كنم منم كه وعده ميدهم و منم
اَخْلَفْتُ، اَنـَا الَّذى نَكَثْتُ، اَنـَا الَّذى اَقْرَرْتُ، اَنـَا الَّذِى اعْتَرَفْتُ بِنِعْمَتِكَ عَلَىَّ وَعِنْدى،***كه خلف وعده مى كنم منم كه پيمان شكنم منم كه اقرار دارم منم كه معترفم به نعمت تو بر من و نزد من
وَاَبوُءُ بِذُنُوبى فَاغْفِرْها لى، يا مَنْ لا تَضُرُّهُ ذُنُوبُ عِبادِهِ، وهُوَ الَغَنِىُّ عَنْ طاعَتِهِمْ،***و سنگين بارم به گناهانم بيامرز آنهارا اى كه زيانش ندارد گناهان بندگانش و اوست بى نياز از طاعت آنها
وَالْمُوَفِّقُ مَنْ عَمِلَ صالِحاً مِنْهُمْ بِمَعُونَتِهِ وَرَحْمَتِهِ، فَلَكَ الْحَمْدُ اِلـهى وَسَيِّدى، اِلـهى***و توفيق ده هر كه عمل صالح انجام دهد از آنها به كمك و رحمتش پس براى توست سپاس خداى من و آقاى من معبودا
اَمَرْتَنى فَعَصَيْتُكَ، وَنَهَيْتَنى فَارْتَكَبْتُ نَهْيَكَ، فَاَصْبَحْتُ لا ذا بَرآءَة لى فَاَعْتَذِرُ، وَلاذا***فرمانم دادى و نافرمانيت كردم و نهيم كردى مرتكب شدم قدغن تورا و بجايى در آمده ام كه نه اسباب تبرئه دارم تا معذرت
قُوَّة فَاَنْتَصِرُ، فَبِأَىِّ شَىْء اَسْتَقْبِلُكَ يا مَوْلاىَ، اَبِسَمْعى اَمْ بِبَصَرى اَمْ بِلِسانى اَمْ بِيَدى***خواهم و نه توانايى تاپيروز گردم باچه رويى برابرت آيم اى مولايم آيا با گوشم يا چشم يا زبانم يا دستم
اَمْ بِرِجْلى، اَلـَيْسَ كُلُّها نِعَمَكَ عِندى، وَبِكُلِّها عَصَيْتُكَ يا مَوْلاىَ، فَلَكَ الْحُجَّةُ***يا پايم با آن همه نيست اين ها نعمت تو نزد من؟ و به همه آنها نافرمانيت كردم اى آقايم حق با توست
وَالسَّبيلُ عَلَىَّ، يا مَنْ سَتَرَنى مِنَ الاْباءِ وَالاُْمَّهاتِ اَنْ يَزجُرُونى، وَمِنَ الْعَشائِرِ***و مسئوليت با من اى كه پرده پوشم كردى از نظر پدران و مادران تا مرانرانند و از خويشان
وَالاِْخْوانِ اَنْ يُعَيِّرُونى، وَمِنَ السَّلاطينِ اَنْ يُعاقِبُونى، وَلَوِ اطَّلَعُوا يا مَوْلاىَ عَلى مَا***وبرادران تا سرزنشم نكردند و از سلاطين تا تا شكنجه ام ندادند و اگر مطّلع شده بودند اى آقايم بر آنچه
اطَّلَعْتَ عَلَيْهِ مِنّى اِذاً ما اَنْظَرُونى، وَلَرَفَضُونى وَقَطَعُونى، فَها اَنـَا ذا يا اِلـهى بَيْنَ***تو مطّلعى بر آن از من به من مهلت نميدادند ورهايم مى كردند و از من قطع مى نمودند من اكنون اى معبودم درپيشگاه
يَدَيْكَ يا سَيِّدى خاضِعٌ ذَليلٌ حَصيرٌ حَقيرٌ، لا ذُو بَرآئَة فَاَعْتَذِرُ، وَلا ذُو قُوَّة فَاَنْتَصِرُ،***تو ايستاده ام اى آقايم با خضوع و خوارى ودر ماندگى و كوچگى نه وسيله تبرئه جوئى دارم تا عذر خواهم و نه توانايى تا پيروز
وَلا حُجَّة فَاَحْتَجُّ بِها، وَلا قائِلٌ لَمْ اَجْتَرِحْ وَلَمْ اَعْمَلْ سُوءاً وَما عَسَى الْجُحُودَ، وَلَوْ***كردم و نه دليلى دارم كه بيارم و نه توانم گفت كه بدنكرم و مرتكب كاربد شدم كه منكر شوم و اگر منكر
جَحَدْتُ يا مَوْلاىَ يَنْفَعُنى، كَيْفَ وَاَنّى ذلِكَ، وَجَوارِحى كُلُّها شاهِدَةٌ عَلَىَّ بِما قَدْ***شوم اى مولايم سود ميبرم ولى چگونه و كجا با اينكه همه اعضايم گواه بر من مى باشد بدان چه كردم
عَمِلْتُ، وَعَلِمْتُ يَقيناً غَيْرَ ذى شَكٍّ اَنَّكَ سآئِلى مِنْ عَظايِمِ الاُْمُورِ، وَاَنَّكَ الْحَكَمُ***و ميدانم يقيّن و بى ترديد كه تو از من سوال خواهى كرد از كارهاى بزرگ و توداور عادلى كه خلافى در حكمت نيست
الْعَدْلُ الَّذى لاتَجُورُ، وَعَدْلُكَ مُهْلِكى، وَمِنْ كُلِّ عَدْلِكَ مَهْرَبى، فَاِنْ تُعَذِّبْنى يا اِلـهى***و عدل تو نابودكن من است و از هرگونه عدالت گريزانم اگر عذابم كنى اى خدا
فَبِذُنُوبى بَعْدَ حُجَّتِكَ عَلَىَّ، وَاِنْ تَعْفُ عَنّى فَبِحِلْمِكَ وَجُودِكَ وَكَرَمِكَ، لا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ***به گناهانم باشم بعد از حجت تو برمن و اگر بگذرى از من از بردبارى و بخشش و كرم توست نيست معبود حقى جز تو
سُبْحانَكَ اِنّى كُنْتُ مِنَ الظّالِمينَ، لا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ سُبْحانَكَ اِنّى كُنْتُ مِنَ الْمُسْتَغْفِرينَ، لا***منزهى تو من مى باشم از ظالمان نيست معبود حقى جز تو منزهى تو براستى من از آمرزش جويانم نيست
اِلهَ اِلاّ اَنْتَ سُبْحانَكَ اِنّى كُنْتُ مِنَ الْمُوَحِّدينَ، لا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ سُبْحانَكَ اِنّى كُنْتُ***معبود حقى جز تو منزهى تو من مى باشم از موحدان نيست معبود حقى جز تو منزهى تو منم
مِنَ الْخآئِفينَ، لا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ سُبْحانَكَ اِنّى كُنْتُ مِنَ الْوَجِلينَ، لا اِلهَ اِلاّاَنْتَ سُبْحانَكَ اِنّى***از ترسندگان نيست معبود حقى جز توو منزهى تو منم از زمره هراسناكان نيست معبود حقى جز تو منزهى تو منم
كُنْتُ مِنَ الرَّاجينَ، لا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ سُبْحانَكَ اِنّى كُنْتُ مِنَ الرّاغِبينَ، لا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ***از اميدواران نيست معبود حقى جز تو منزهى تو من مى باشم از مشتاقان نيست معبود حقى جز تو
سُبْحانَكَ اِنّى كُنْتُ مِنَ الْمُهَلِّلينَ، لا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ سُبْحانَكَ اِنّى كُنْتُ مِنَ السّـآئِلينَ، لا***منزهى تو من مى باشم از تهليل گويان نيست معبودى جز تو منزهى تو منم از سائلان نيست
اِلهَ اِلاّ اَنْتَ سُبْحانَكَ اِنّى كُنْتُ مِنَ الْمُسَبِّحينَ، لا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ سُبْحانَكَ اِنّى كُنْتُ مِنَ***معبودى جز تو منزهى تو من مى باشم از تسبيح گويان نيست معبودى حقى جز تو منزهى تو من مى باشم
الْمُكَبِّرينَ، لااِلهَ اِلاّ اَنْتَ سُبْحانَكَ رَبّى وَرَبُّ ابآئِىَ الاَْوَّلينَ، اَللّهُمَّ هذا ثَنائى عَلَيْكَ***از تكبير گويان نيست معبودى جز تو منزهى تو پروردگام و پروردگار پدران نخستينم بار خدايا اين است ثناى من بر تو
مُمَجِّداً، وَاِخْلاصى لِذِكْرِكَ مُوَحِّداً، وَاِقْرارى بِـالائِكَ مُعَدِّداً، وَ اِنْ كُنْتُ مُقِرّاً اَنّى لَمْ***براى تمجيد و اخلاص من بياد تو براى توحيد اقرارم بر به مهربانيهايت براى شمارش و گرچه معترفم كه نتوانم آنها را شمرد
اُحْصِها لِكَثْرَتِها وَسُبُوغِها وَتَظاهُرِها وَتَقادُمِها اِلى حادِث، ما لَمْ تَزَلْ تَتَعَهَّدُنى بِهِ***براى آنكه بسيارند و فراوانند و آشكار و از قديم تاكنون هميشه مرا ياد آورى كردى بدان به آنها از
مَعَها مُنْذُ خَلَقْتَنى وَبَرَاْتَنى مِنْ اَوَّلِ الْعُمْرِ مِنَ الاِْغْنآءِ مِنَ الْفَقْرِ وَكَشْفِ الضُّرِّ وَ***آنگاه كه مرا آفريدى و پديد آوردى مرا از آغاز عمرم باتوانگرى از فقر و بر طرف كردن تنگدستى
تَسْبيبِ الْيُسْرِ وَدَفْعِ الْعُسْرِ وَتَفريجِ الْكَرْبِ وَالْعافِيَةِ فِى الْبَدَنِ وَالسَّلامَةِ فِى الدّينِ،***و سبب سازى براى سهولت و جلوگيرى از سختى و گشايش از گرفتارى و عافيت در تن و سلامت در ديانت
وَلَوْ رَفَدَنى عَلى قَدْرِ ذِكْرِ نِعْمَتِكَ جَميعُ الْعالَمينَ مِنَ الاَْوَّلينَ وَالاْخِرينَ ما قَدَرْتُ***و اگر همراه من شوند براى اندازه ياد آورى نعمتت همه جهانيان از اولين و آخرين نه من توانا
وَلاهُمْ عَلى ذلِكَ، تَقَدَّسْتَ وَتَعالَيْتَ مِنْ رَبٍّ كَريم عَظيم رَحيم، لا تُحْصى الاؤُكَ، وَلا***بر آن مى باشم و نه آنان مقدسى و برترى اى پروردگار كريم بزرگ مهربان شمرده نشود نعمت هاى تو و نرسند
يُبْلَغُ ثَنآؤُكَ، وَلا تُكافى نَعْمآؤُكَ، صَلِّ عَلى مُحَمَّد وَ الِ مُحَمَّد، وَاَتْمِمْ عَلَيْنا نِعَمَكَ،***به ستايش تو و پاداش ندارد نعمت هايت درود فرست بر محمد و آل محمد و تمام كن بر مانعمت خود را
وَاَسْعِدْنا بِطاعَتِكَ، سُبْحانَكَ لا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ، اَللَّهُمَّ اِنَّكَ تُجيبُ الْمُضْطَرَّ وَتَكْشِفُ السُّوءَ،***و سعادتمندكن مارا به طاعت خود منزهى تو گرفتار را و شفادهى بيمار را وبى نياز كنى درويش را وببندى شكسته را
وَتُغيثُ الْمَكْرُوبَ، وَتَشْفِى السَّقيمَ، وَتُغْنِى الْفَقيرَ، وَتَجْبُرُ الْكَسيرَ، وَتَرْحَمُ الصَّغيرَ،***و ترحم كنى خود سال را گرفتار را و شفادهى بيمار را وبى نياز كنى دوريش را و ببندى شكسته را و ترحم كنى خرد سال را
وَتُعينُ الْكَبيرَ، وَلَيْسَ دُونَكَ ظَهيرٌ، وَلا فَوْقَكَ قَديرٌ، وَاَنْتَ الْعَلِىُّ الْكَبيرُ، يا مُطْلِقَ***و يارى كنى سالخورده را جز تو پشيتبانى نيست و نه بالاى دست توتوانايى و تويى والا و بزرگ
الْمُكَبَّلِ الاَْسيرِ، يا رازِقَ الطِّفْلِ الصَّغيرِ، يا عِصْمَةَ الْخآئِفِ الْمُسْتَجيرِ، يا مَنْ لا شَريكَ***اى رها كننده اسير در كنده اى روزى دهنده طفل كوچك اى نكهدار ترسان پناهنده اى كه شريك ندارد
لَهُ وَلا وَزيرَ، صَلِّ عَلى مُحَمَّد وَ الِ مُحَمَّد، وَاَعْطِنى فى هذِهِ الْعَشِيَّةِ، اَفْضَلَ ما اَعْطَيْتَ***و نه وزير رحمت فرست بر محمد و آل محمد و بده به من در اين شب بهتر آنچه دادى
وَاَنـَلْتَ اَحَداً مِنْ عِبادِكَ مِنْ نِعْمَة تُوليها، وَ الاء تُجَدِّدُها، وَبَلِيَّة تَصْرِفُها، وَكُرْبَة***و بخشيدى به يكى از بندگانت از نعمتى كه عطا كردى و مهربانيها كه تازه كردى و بلاها كه بگردانى و گرفتارى
تَكْشِفُها، وَدَعْوَة تَسْمَعُها، وَحَسَنَة تَتَقَبَّلُها، وَسَيِّئَة تَتَغَمَّدُها، اِنَّكَ لَطيفٌ بِما تَشآءُ***كه بر طرف كنى و دعايى كه بشنوى وحسنه اى كه بپذيرى وبدكردارى كه بپوشى آن را زيرا تو بالطفى به هرچه خواهى
خَبيرٌ، وَعَلى كُلِّ شَىْء قَديرٌ، اَللَّهُمَّ اِنَّكَ اَقْرَبُ مَنْ دُعِىَ، وَاَسْرَعُ مَنْ اَجابَ، وَاَكْرَمُ مَنْ***آگاهى و بر هر چيز توانايى خدايا تو نزديك تر كسى باشى كه بخوانند زودتر اجابت كنى و كريم تر كسى هستى كه
عَفى، وَاَوْسَعُ مَنْ اَعْطى، واَسْمَعُ مَنْ سُئِلَ، يا رَحمنَ الدُّنْيا وَالاْخِرَةِ وَرحيمَهُما، لَيْسَ***بگذرى و پرعطاتر هر كه عطا كند وشنواتر كسى كه از او بخواهند اى بخشاينده دنيا و آخرت ومهربان هر دو نيست
كَمِثْلِكَ مَسْئُولٌ وَلا سِواكَ مَاْمُولٌ، دَعَوْتُكَ فَاَجَبْتَنى، وَسَئَلْتُكَ فَاَعْطَيْتَنى، وَرَغِبْتُ***بمانندت درخواست شده و جز تو آرزو شده اى نيست تو را خواندم و اجابت كردى و از تو خواستم عطا كردى به تو رو كردم
اِلَيْكَ فَرَحِمْتَنى، وَوَثِقْتُ بِكَ فَنَجَّيْتَنى، وَفَزِعْتُ اِلَيْكَ فَكَفَيْتَنى، اَللّهُمَّ فَصَلِّ عَلى***ترحم نمودى و به تو اعتماد كردم و نجاتم دادى و هراسناك بودم به درگاهت كفايتم كردى خدايا پس درود فرست بر
مُحَمَّد عَبْدِكَ وَرَسُولِكَ وَنَبِيِّكَ، وَعَلى الِهِ الطَّيِّبينَ الطّاهِرينَ اَجْمَعينَ، وَتَمِّمْ لَنا***محمد بنده تو و رسولت و پيغمبرت و برخاندانش كه پاك و پاگيزه اند همه و تمام كن به ما
نَعْمآئَكَ، وَهَنِّئْنا عَطآئَكَ، وَاكْتُبْنا لَكَ شاكِرينَ، وَلاِلائِكَ ذاكِرينَ، امينَ امينَ رَبَّ***نعمت هايت و گواراكن بر ماعطايت را و بنويس مارا براى خود شكرگذار و براى نعمت هاى خود ياد آور آمين آمين اى پروردگار
الْعالَمينَ، اَللّهُمَّ يا مَنْ مَلَكَ فَقَدَرَ، وَقَدَرَ فَقَهَرَ، وَعُصِىَ فَسَتَرَ، وَاسْتُغْفِرَ فَغَفَرَ، يا غايَةَ***جهانيان خدايا اى آن كه مالك است توانا و توانائيست قاهر و نافرمانيش گردند واو پوشاند و آمرزش جويند بيامرزد اى نهايت
الطّالِبينَ الرّاغِبينَ، وَمُنْتَهى اَمَلِ الرّاجينَ، يا مَنْ اَحاطَ بِكُلِّ شَىْء عِلْماً، وَوَسِعَ***طالبان و مشتاقان و منتهاى آرزوى اميدواران اى كه فراگرفته علمش هر چيز را و در گرفته
الْمُسْتَقيلينَ، رَاْفَةً وَرَحْمَةً وَحِلْماً، اَللّهُمَّ اِنّا نَتَوَجَّهُ اِلَيْكَ فى هذِهِ الْعَشِيَّةِ، الَّتى***توبه جويان را مهر و رحمت و حلمش خدايا ما به تو رو كرديم در اين شبى كه
شَرَّفْتَها وَعَظَّمْتَها بِمُحَمَّد نَبِيِّكَ وَرَسُولِكَ وَخِيَرَتِكَ مِنْ خَلْقِكَ، وَاَمينِكَ عَلى وَحْيِكَ،***شريفش كردى و بزرگش نمودى به محمد پيغمبرت و رسولت و برگزيده از خلقت و امينت بروحى تو
الْبَشيرِ النَّذيرِ، السِّراجِ الْمُنيرِ، الَّذى اَنْعَمْتَ بِهِ عَلَى الْمُسْلِمينَ، وَ جَعَلْتَهُ رَحْمَةً***بشير و نذير چراغ تابان كه نعمت دادى به او بر مسلمانان و قرار دادى او را رحمت
لِلْعالَمينَ، اَللّهُمَّ فَصَلِّ عَلى مُحَمَّد وَ الِ مُحَمَّد، كَما مُحَمَّدٌ اَهْلٌ لِذلِكَ مِنْكَ يا عَظيمُ،***برجهانيان خدايا درود فرست بر محمد و آل محمد چنانكه محمد نزد تو اهليت آن را دارد اى بزرگوار
فَصَـلِّ عَلَيْـهِ وَعَلى الِهِ الْمُنْتَجَبيـنَ الطَّيِّبيـنَ الطّاهِرينَ اَجْمَعينَ، وَتَغَمَّدْنا بِعَفْوِكَ***رحمت فرست بر او و براولاد نجيب و پاك و پاگيزه اش همه و بپوشان مارا بگذشتت
عَنّا، فَاِلَيْكَ عَجَّتِ الاَْصْواتُ بِصُنُوفِ اللُّغاتِ، فَاجْعَلْ لَنَا اَللّهُمَّ فى هذِهِ الْعَشِيَّةِ نَصيباً***از ما زيرا بدرگاهت بلند است شيونها به هر زبانى پس مقرر دار براى ما خدايا در اين شب بهره اى
مِنْ كُلِّ خَيْر تَقْسِمُهُ بَيْنَ عِبادِكَ، وَنُور تَهْدى بِهِ، وَرَحْمَة تَنْشُرُها، وَبَرَكَة تُنْزِلُها،***از هر خيرى كه پخش كنى ميان بندگانت و نوريكه هدايت كنى بدان و رحمتى كه پراكنده كنى و بركتى كه نازل كنى
وَعافِيَة تُجَلِّلُها، وَرِزْق تَبْسُطُهُ، يااَرْحَمَ الرّاحِمينَ،اَللَّهُمَّ اَقْلِبْنا فى هذَا الْوَقْتِ***و لباس عافيتى كه در پوشانى و روزى كه پهن كنى اى مهربان ترين مهربانان خدايا برگردان مارا در اين وقت
مُنْجِحينَ مُفْلِحينَ، مَبْرُورينَ غانِمينَ، وَلاتَجْعَلْنا مِنَ الْقانِطينَ، وَلا تُخْلِنا مِنْ***كامياب و رستگار و عمل مقبول غنيمت و بهره مند و مگردان ما را از نا اميدشدگان و تهى مگذار ما را از
رَحْمَتِكَ، وَلاتَحْرِمْنا ما نُؤَمِّلُهُ مِنْ فَضْلِكَ، وَلا تَجْعَلْنا مِنْ رَحْمَتِكَ مَحْرُومينَ،***رحمت و دريغ مدار از ما آنچه آرزوداريم از فضلت و ما را از رحمتت محروم مكن
وَلالِفَضْلِ ما نُؤَمِّلُهُ مِنْ عَطآئِكَ قانِطينَ، وَلا تَرُدَّنا خائِبينَ، وَلا مِنْ بابِكَ مَطْرُودينَ، يا***ونه از فضل آنچه آرزوداريم از فضلت از عطايت مأيوس مفرما و بازمگردان ما را نا اميد ونه از درگاهت رانده اى
اَجْوَدَ الاَْجْوَدينَ، وَاَكْرَمَ الاَْكْرَمينَ، اِلَيْكَ اَقْبَلْنا مُوقِنينَ، وَلِبَيْتِكَ الْحَرامِ امّينَ***اجود الاجودين و اكرم الاكرمين بدرگاهت رو كرديم معتقد و براى خانه محترمت آهنگ كننده
قاصِدينَ، فَاَعِنّا عَلى مَناسِكِنا، وَاَكْمِلْ لَنا حَجَّنا، وَاعْفُ عَنّا وَعافِنا، فَقَدْ مَدَدْنا اِلَيْكَ***و قاصد پس كمك كن مارا در مناسكمان و كامل كن حج ما را وبگذر از ما و عافيت بده بما كه مددخواستيم بدرگاهت
اَيْدِيَنا، فَهِىَ بِذِلَّةِ الاِْعْتِرافِ مَوْسُومَةٌ، اَللّهُمَّ فَاَعْطِنا فى هذِهِ الْعَشِيَّةِ ما سَئَلْناكَ،***دستمان را دراز كرده و آن دستها چنان است كه بخوارى اعتراف بگناه نشان دار شده خدايا بما عطا كن در اين شب آنچه خواستيم
وَاكْفِنا مَا اسْتَكْفَيْناكَ، فَلا كافِىَ لَنا سِواكَ، وَلا رَبَّ لَنا غَيْرُكَ، نافِذٌ فينا حُكْمُكَ، مُحيطٌ***و كفايت كن هرچه را كفايت جوشديم زيرا جز تو كفايت نكند كسى و جز تو پروردگار نداريم نافذ است درباره ما حكمت و محيط
بِنا عِلْمُكَ، عَدْلٌ فينا قَضآؤُكَ، اِقْضِ لَنَا الْخَيْرَ، وَاجْعَلْنا مِنْ اَهْلِ الْخَيْرِ، اَللّهُمَّ اَوْجِبْ***است بما علمت درست است درباره قضاوتت خوب قضاوت كن براى ما و بگردان ما را از اهل خير خدايا واجب كن
لَنا بِجُودِكَ عَظيمَ الاَْجْرِ، وَكَريمَ الذُّخْرِ وَدَوامَ الْيُسْرِ، وَاغْفِرْ لَنا ذُنُوبَنا اَجْمَعينَ، وَلا***براى ما به جودت اجر بزرگ و ذخيره گرامى امكانات دائم و بيامرزبراى ماگناهان ما را همه و مارادر رديف
تُهْلِكْنا مَعَ الْهالِكينَ، وَلا تَصْرِفْ عَنّا رَاْفَتَكَ وَرَحْمَتَكَ يا اَرْحَمَ الرّاحِمينَ، اَللّهُمَّ***هالكان قرار مده و بر مگردان از ما مهر و رحمتت را اى مهرباترين مهربانان خدايا
اجْعَلْنا فى هذَا الْوَقْتِ مِمَّنْ سَئَلَكَ فَاَعْطَيْتَهُ، وَشَكَرَكَ فَزِدْتَهُ، وَتابَ اِلَيْكَ فَقَبِلْتَهُ،***قرار بده ما را در اين هنگام از كسانيكه از تو خواستند و عطا كردى و شكرت كردند و بر آنها افزودى وبتوبازگشتند وپذيرفتى
وَتَنَصَّلَ اِلَيْكَ مِنْ ذُنُوبِهِ كُلِّها فَغَفَرْتَها لَهُ، يا ذَاالْجَلالِ وَالاِْكْرامِ، اَللّهُمَّ وَنَقِّنا وَسَدِّدْنا،***و از همه گناهان خود بدر شدند و همه را آمرزيدى است اى صاحب جلال و اكرام خدايا پاكيزه كن مارا و رهبرى كن
وَاقْبَلْ تَضَرُّعَنا، يا خَيْرَ مَنْ سُئِلَ، وَيا اَرْحَمَ مَنِ اسْتُرْحِمَ، يا مَنْ لا يَخْفى عَلَيْهِ اِغْماضُ***و بپذير زارى ما را اى بهترين كسى كه در خواست شده واى مهربان تر كسيكه از او طلب رحم شده اى كه پوشيده نيست بر او
الْجُفُونِ، وَلا لَحْظُ الْعُيُونِ، وَلا مَا اسْتَقَرَّ فِى الْمَكْنُونِ، وَلا مَا انْطَوَتْ عَلَيْهِ مُضْمَراتُ***بهم نهادن پلك ها و برهم زدن چشم ها و نه آنچه زير پرده جاى دارد و نه آنچه در نهاد دل ها نهفته است
الْقُلُوبِ، اَلا كُلُّ ذلِكَ قَدْ اَحْصاهُ عِلْمُكَ، وَوَسِعَهُ حِلْمُكَ، سُبْحانَكَ وَتَعالَيْتَ عَمّا يَقُولُ***بلى همه آنها براستى برشمرده دانش تو و فرارگرفته حلم تو منزهى تو و برترى از آنچه مى گويند
الظّالِمُونَ عُلُوّاً كَبيراً، تُسَبِّحُ لَكَ السَّمواتُ السَّبْعُ وَالاَْرَضُونَ وَمَنْ فيهِنَّ، وَاِنْ مِنْ***ستمگران برترى بسيارى تسبيح كند برايت آسمانهاى هفتگانه و زمينها و هركه درآنهاست و نيست
شَىْء اِلاّ يُسَبِّحُ بِحَمْدِكَ فَلَكَ الْحَمْدُ وَالْمَجْدُوَعُلُوُّ الْجَدِّ يا ذَاالْجَلالِ وَالاِْكْرامِ وَالْفَضْلِ***چيزى جز تسبيح خوان به سپاست پس براى توست سپاس وبزرگوارى و برترى و بلند اى صاحب جلال و اكرام و فضل
وَالاِْنْعامِ، وَالاَْيادِى الْجِسامِ، وَاَنْتَ الْجَوادُ الْكَريمُ الرَّؤُوفُ الرَّحيمُ، اَللَّهُمَّ اَوْسِعْ عَلَىَّ***و احسان و عطايا وموهبتهاى بزرگ و تويى بخشنده و كريم و مهربان و آمرزنده خدايا وسعت ده به من
مِنْ رِزْقِكَ الْحَلالِ، وَعافِنى فى بَدَنى وَدينى، وَ امِنْ خَوْفى وَاَعْتِقْ رَقَبَتى مِنَ النّارِ،***از روزى حلالت و عافيت بخش در بدنم و دينم و آسوده ام كن از ترس و آزادكن تنم را از آتش
اَللّهُمَّ لا تَمْكُرْ بى، وَلا تَسْتَدْرِجْنى، وَلا تَخْدَعْنى، وَادْرَءْ عَنّى شَرَّ فَسَقَةِ الْجِنِّ***خدايا مرا گرفتار مكر مكن و در غفلت مرا بسوى هلاكت مبر و مانع فريبم باش و دفع كن از من شرّ نابكاران و فاسقان از جنّ
وَالاِْنْسِ». ***و انس.»
پس صورت خود را به سوى آسمان بلند كرد و از ديده هاى مباركش اشك ميريخت و به صداى بلند مى فرمود:
«يا اَسْمَعَ السّامِعينَ، يا اَبْصَرَ النّاظِرينَ، وَيا اَسْرَعَ الْحاسِبينَ، وَيااَرْحَمَ الرّاحِمينَ،***اى شنواتر شنوايان اى بيناتر بيانايان واى سريعترحساب رس حساب رسان اى مهربان ترين مهربانان
صَلِّ عَلى مُحَمَّد وَ الِ مُحَمَّد السّادَةِ الْمَيامينِ، وَاَسْئَلُكَ اَللّهُمَّ اِنْ حاجَتِىَ الَّتى***درود فرست بر محمد و آل محمد آقايان با ميمنت و از تو خواهم خدايا آن حاجتم را كه اگر
اَعْطَيْتَنيها لَمْ يَضُرَّنى ما مَنَعْتَنى، وَاِنْ مَنَعْتَنيها لَمْ يَنْفَعْنى ما اَعْطَيْتَنى، اَسْئَلُكَ***به من عطا كنى زيانم ندارد هرچه را دريغ نمايى و اگر آن را دريغ كنى از من هرچه به من دهى سودى ندمد از تو خواهم
فَكاكَ رَقَبَتى مِنَ النّارِ، لااِلهَ اِلاّ اَنْتَ وَحْدَكَ لاشَريكَ لَكَ، لَكَ الْمُلْكُ وَلَكَ الْحَمْدُ، وَاَنْتَ***آزادى كردنم را از آتش نيست معبودى جز تو يگانه اى وبى شريك از توست حمد و فرمانروائى از توست
عَلى كُلِّ شَىْء قَديرٌ يا رَبِّ يا رَبِّ». ***و براى توست ستايش و تو برهر چيز توانايى يارب يارب.»
پس مكرّر مى گفت «يا رَبِّ»، و علاّمه مجلسى در زادالمعاد اين دعاى شريف را موافق روايت كفعمى ايراد نموده، ليكن سيّد بن طاوس در اقبال بعد از «يا رَبِّ يا رَبِّ» اين زيادتى را ذكر نموده:
«اِلـهى اَنـَا الْفَقيرُ فى غِناىَ، فَكَيْفَ لا اَكُونُ فَقيراً فى فَقْرى، اِلـهى اَنـَا الْجاهِلُ فى***خدايا من در توانگرى خود نيازمندم و چگونه نيازمند نباشم درندارى خود خدايا من نادانم در
عِلْمى، فَكَيْفَ لا اَكُونُ جَهُولاً فى جَهْلى، اِلـهى اِنَّ اخْتِلافَ تَدْبيرِكَ وَسُرْعَةَ طَوآءِ***دانش خود و چگونه نادان نباشم از نادانيم خدايا اختلاف تدبيرت و سرعت تحول در
مَقاديرِكَ مَنَعا عِبادَكَ الْعارِفينَ بِكَ عَنْ السُّكُونِ اِلى عَطآء وَالْيَأْسِ مِنْكَ فى بَلاء،***تقديرات تو جلوى بندگان عارفت گرفته كه دل آرام به عطايت باشند يانوميد از تو در هنگام بلايت
اِلهى مِنّى ما يَليقُ بِلُؤْمى، وَمِنْكَ ما يَليقُ بِكَرَمِكَ، اِلهى وَصَفْتَ نَفْسَكَ بِاللُّطْفِ***خدايا از من است آنچه شايسته پستى من است و از توست آنچه شايان كرم توست خدايا ستودى خود را به لطف
وَالرَّأْفَةِ لى قَبْلَ وُجُودِ ضَعْفى، اَفَتَمْنَعُنى مِنْهُما بَعْدَ وُجُودِ ضَعْفى، اِلهى اِنْ ظَهَرَتِ***و مهربانى به من پيش از نادانيم آيا دريغ مينمايى از آنها پس از نادانيم؟ خدايا اگر زيبائى هايى از من پديد شود
الْمَحاسِنُ مِنّى فَبِفَضْلِكَ وَلَكَ الْمِنَّةُ عَلَىَّ، وَاِنْ ظَهَرَتِ الْمَساوى مِنّى فَبِعَدْلِكَ وَلَكَ***پس به فضل توست و من از تو بايد منت كشم و اگر رخ دهد بدى ها از من به عدل توست
الْحُجَّةُ عَلَىَّ، اِلهى كَيْفَ تَكِلُنى وَقَدْ تَكَفَّلْتَ لى وَكَيْفَ اُضامُ وَاَنْتَ النّاصِرُ لى، اَمْ كَيْفَ***و براى توست حجّت بر من خدايا واگذارى مرا به آنچه كفيل منى و چگونه زير پاشوم و تو يار منى و آيا چگونه
اَخيبُ وَاَنْتَ الْحَفِىُّ بى، ها اَنـَا اَتَوَسَّلُ اِلَيْكَ بِفَقْرى اِلَيْكَ، وَكَيْفَ اَتَوَسَّلُ اِلَيْكَ بِما هُوَ***نوميدم گردم و حال آنكه تو به من مهربانى اكنون بدرگاهت متوسّلم به وسيله نيازم به تو و چگونه تو را وسيله سازم براى آنكه
مَحالٌ اَنْ يَصِلَ اِلَيْكَ، اَمْ كَيْفَ اَشْكوُ اِلَيْكَ حالى وَهُوَ لا يَخْفى عَلَيْكَ، اَمْ كَيْفَ اُتَرْجِمُ***محال است پيرامون تو باشد و چگونه شكايت حال خود كنم بدرگاهت و در صورتيكه حالم بر تو پنهان نيست
بِمَقالى وَهُوَ مِنَكَ بَرَزٌ اِلَيْكَ، اَمْ كَيْفَ تُخَيِّبُ امالى وَهِىَ قَدْ وَفَدَتْ اِلَيْكَ، اَمْ كَيْفَ لا***ياچگونه به زبانم شرح دهم و از تو به تورسيده است يا چگونه بيهوده سازى آرزوهايم را كه هر تو وارد شده است يا چگونه
تُحْسِنُ اَحْوالى وَبِكَ قامَتْ، اِلهى ما اَلْطَفَكَ بى مَعَ عَظيمِ جَهْلى، وَمااَرْحَمَكَ بى مَعَ***خوش نكنى حالات وحال آنكه احوال من به توبستگى دارد خدايا چه لطفى به من دارى بابزرگ نادانيم و چه مهربانى به من
قَبيحِ فِعْلى، اِلهى ما اَقْرَبَكَ مِنّى وَاَبْعَدَنى عَنْكَ، وَما اَرْاَفَكَ بى فَمَا الَّذى يَحْجُبُنى***دارى بازشت كارى من خدايا چقدر به من نزديكى ومن از تو دورم و چقدر به من مهربانى پس چيست كه محجوب كرده مرا
عَنْكَ، اِلهى عَلِمْتُ بِاخْتِلافِ الاْثارِ وَتَنقُّلاتِ الاَْطْوارِ اَنَّ مُرادَكَ مِنّى اَنْ تَتَعَرَّفَ اِلَىَّ فى***از تو؟ خدايا دانستم به وسيله اختلاف آثار و زيرور و شدن و تغييراطور هستى كه مقصود تو از من اينست كه خود را از وجود
كُلِّ شَىْء، حَتّى لا اَجْهَلَكَ فى شَىْء، اِلهى كُلَّما اَخْرَسَنى لُؤْمى اَنْطَقَنى كَرَمُكَ، وَكُلَّما***هر چيز به من شناسانى تانادان به تونمانم در هيچ چيزى خدايا هروقت لالم كند پستى من به سخن آرد مرا كرم تو و هر آن گاه
ايَسَتْنى اَوْصافى اَطْمَعَتْنى مِنَنُكَ، اِلهى مَنْ كانَتْ مَحاسِنُهُ مَساوِىَ، فَكَيْفَ لا تَكُونُ***نااميد سازد اوصاف خودم به طمعم اندازد نعمت هاى تو خدايا كسيكه خوبيهايش هم بداست چگونه بديهايش بد نيست
مَساويهِ مَساوِىَ، وَمَنْ كانَتْ حَقايِقُهُ دَعاوِىَ، فَكَيْفَ لاتَكُونُ دَعاويهِ دَعاوِىَ، اِلهى***و كسيكه حقيقت گوئى او هم صرف ادّعاست پس چگونه نباشد ادعاهاى صرف دعوى خدايا
حُكْمُكَ النّافِذُ وَمَشِيَّتُكَ الْقاهِرَةُ لَمْ يَتْرُكا لِذى مَقال مَقالاً، وَلا لِذى حال حالاً، اِلهى***حكم با نفوذ است و خواست قاهرت بجانگذاشتند براى صاحب گفتار جاى گفتارى ونه براى صاحب حال حال دم زدن خدايا
كَمْ مِنْ طاعَة بَنَيْتُها، وَحالَة شَيَّدْتُها، هَدَمَ اعْتِمادى عَلَيْها عَدْلُكَ، بَلْ اَقالَنى مِنْها***چه بسيارى طاعتى كه ساختم وحال عبادتيكه بنياد كردم واز بن كند اعتماد مرا بر آن عدلت بلكه
فَضْلُكَ، اِلهى اِنَّكَ تَعْلَمُ اَنّى وَاِنْ لَمْ تَدُمِ الطّاعَةُ مِنّى فِعْلاً جَزْماً فَقَدْ دامَتْ مَحَبَّةً***فضلت آن را مورد عفو ساخت خدايا تو خود ميدانى كه اگر ادامه طاعت از من تصميمى ندارد ولى دوستى
وَعَزُْماً، اِلهى كَيْفَ اَعْزِمُ وَاَنْتَ الْقاهِرُ، وَكَيْفَ لا اَعْزِمُ وَاَنْتَ الاْمِرُ، اِلهى تَرَدُّدى فِى***و عزم بر آن ادامه دارد خدايا چگونه تصميم گيرم كه در زير قهر توام و چطور تصميم نگيرم وتوهم فرمان دهى خدايا تفكر من
الاْثارِ يُوجِبُ بُعْدَ الْمَزارِ، فَاجْمَعْنى عَلَيْكَ بِخِدْمَة تُوصِلُنى اِلَيْكَ، كَيْفَ يُسْتَدَلُّ عَلَيْكَ***در آثار تو مايه دورى از ديدار تواست پس كردارمرا با خودت بوسيله خدمتى كه مرا بتو رساند جمع كن چگونه دليل آرند
بِما هُوَ فى وُجُودِهِ مُفْتَقِرٌ اِلَيْكَ، اَيَكُونُ لِغَيْرِكَ مِنَ الظُّهُورِ ما لَيْسَ لَكَ حَتّى يَكُونَ هُوَ***به وجودت چيزى را كه خودش از نظرهستى نيازمند توست آيا تواند چيزى ديگرى پديدارتر از خود تو باشد تا او
الْمُظْهِرَ لَكَ، مَتى غِبْتَ حَتّى تَحْتاجَ اِلى دَليل يَدُلُّ عَليْكَ، وَمَتى بَعُدْتَ حَتّى تَكُونَ***وسيله ظهور تو گردد كى نهانى تانيازمند برهانى باشى كه بر تو دلالت كند و كى دورى تا به وسيله
الاْثارُ هِىَ الَّتى تُوصِلُ اِلَيْكَ، عَمِيَتْ عَيْنٌ لا تَراكَ عَلَيْها رَقيباً، وَخَسِرَتْ صَفْقَةُ عَبْد***آثار به تو رسند؟ كور باد آن چشمى كه تو را ديده بان خود نبيند و زيان مندباد معامله بنده اى
لَمْ تَجْعَلْ لَهُ مِنْ حُبِّكَ نَصيباً، اِلهى اَمَرْتَ بِالرُّجُوعِ اِلَى الاْثارِ، فَارْجِعْنى اِلَيْكَ بِكِسْوَةِ***كه بهره از دوستيت بدو نداده اى خدايا دستور دادى مراجعه به آثار كنم پس مرا به خود بطلب از تجلى
الاَْنْوارِ وَهِدايَةِ الاِْسْتِبصارِ حَتّى اَرْجِعَ اِلَيْكَ مِنْها كَما دَخَلْتُ اِلَيْكَ مِنْها مَصُونَ السِّرِّ***انوار و راهنمايى بينش دل بابصرت تا مراجعه كنم بدرگاهت از آنها چنانچه از همانها بدرگاه تو راه يافتم ونهاد
عَنِ النَّظَرِ اِلَيْها، وَمَرْفُوعَ الْهِمَّةِ عَنِ الاِْعْتِمادِ عَلَيْها، اِنَّكَ عَلى كُلِّ شَىْ قَديرٌ، اِلهى***از نگاه به آنها پرداختم و همّت خود را از اعتماد بدانهابرداشتم زيراتوبرهرچيزتوانايى خدايا
هذا ذُلّى ظاهِرٌ بَيْنَ يَدَيْكَ، وَهذا حالى لا يَخْفى عَلَيْكَ، مِنْكَ اَطْلُبُ الْوُصُولَ اِلَيْكَ،***اين خوارى من عيان است دربرابرتو و اين حال من پوشيده نباشد بر تو از خودت خواهم رسيدن به حضرتت
وَبِكَ اَسْتَدِلُّ عَلَيْكَ، فَاهْدِنى بِنُورِكَ اِلَيْكَ، وَاَقِمْنى بِصِدْقِ الْعُبُودِيَّةِ بَيْنَ يَدَيْكَ، اِلهى***را و به وسيله تو دليل آرم به تو هدايت كن مرا به نور خودت به سويت و برپايم دار تصديق بندگى در پيش خودت خدايا
عَلِّمْنى مِنْ عِلْمِكَ الْمَخْزُونِ، وَصُنّى بِسِتْرِكَ الْمَصُونِ، اِلهى حَقِّقْنى بِحَقائِقِ اَهْلِ***به من بياموز از دانش مخزونت و محفوظم دار بستر مصونت خدايا بيارايم به حقايق نزد يگان خود
الْقُرْبِ، وَاسْلُكْ بى مَسْلَكَ اَهْلِ الْجَذْبِ، اِلهى اَغْنِنى بِتَدْبيرِكَ لى عَنْ تَدْبيرى،***وببرمرا به راه اهل جذبه و اشتياقت خدايا بى نيازم كن به تدبير خودت از تدبير خودم
وَبِاخْتِيارِكَ عَنِ اخْتِيارى، وَاَوْقِفْنى عَلى مَراكِزِ اضْطِرارى، اِلهى اَخْرِجْنى مِنْ ذُلِّ***و به اختيار تو است اختيار من و زير نظر گير به هر جاى بيچارگيم را خدايا بيرون آرمرا از خوارى
نَفْسى، وَطَهِّرْنى مِـنْ شَكّى وَشِرْكى قَبْلَ حُلُولِ رَمْسى، بِكَ اَنْتَصِرُ فَانْصُرْنى،***نفس و پاك كن مرا از دو دلى و شك و شرك خودم پيش از رفتن به گورم به تو يارى ميطلبم پس ياريم نما
وَعَلَيْكَ اَتَوَكَّلُ فَلا تَكِلْنى، وَاِيّاكَ اَسْئَلُ فَلا تُخَيِّبْنى، وَفى فَضْلِكَ اَرْغَبُ فَلا تَحْرِمْنى،***و بر تو توكل دارم پس مرا وامگذر و از تو مى خواهم وبس پس نااميدم مكن و از فضل تو مشتاقم پس دريغم مدار
وَبِجَنابِكَ اَنْتَسِبُ فَلا تُبْعِدْنى، وَبِبابِكَ اَقِفُ فَلا تَطْرُدْنى، اِلهى تَقَدَّسَ رِضاكَ اَنْ***و به آستان تو روآورم پس دورم مكن وبدرگاه تو ايستاده ام پس مرا مران خدايا مقدس است پسند تو از
يَكُونَ لَهُ عِلَّةٌ مِنْكَ، فَكَيْفَ يَكُونُ لَهُ عِلَّةٌ مِنّى، اِلـهى اَنْتَ الْغَنِىُّ بِذاتِكَ اَنْ يَصِلَ اِلَيْكَ***اينكه خودت سبب سازآن باشى پس چطور مى توانم سبب ساز آن گردم خدايا تو به خود بى نيازى از اينكه
النَّفْعُ مِنْكَ، فَكَيْفَ لا تَكُونُ غَنِيّاً عَنّى، اِلهى اِنَّ الْقَضآءَ وَالْقَدَرَ يُمَنّينى، وَاِنَّ الْهَوى***سودى از خود جويى پس چطور بى نياز نيستى از سود جويى من؟ خدايا براستى قضاء وقدر به آرزويم كشند وهواى نفس
بِوَثائِقِ الشَّهْوَةِ اَسَرَنى، فَكُنْ اَنْتَ النَّصيرَ لى حَتّى تَنْصُرَنى وَتُبَصِّرَنى، وَاَغْنِنى***بندهائى بگردن شهوت من نهند واسيرم كنند پس توياورمن باش تاپيروز گردم و بيناشوم و بى نيازم بكن
بِفَضْلِكَ حَتّى اَسْتَغْنِىَ بِكَ عَنْ طَلَبى، اَنْتَ الَّذى اَشْرَقْتَ الاَْنْوارَ فى قُلُوبِ اَوْلِيآئِكَ***به فضل خود تا بى نياز باشم به تو از جويندگى خودم تويى كه تابيدى انوار معرفت دردلهاى دوستانت
حَتّى عَرَفُوكَ وَوَحَّدُوكَ، وَاَنْتَ الَّذى اَزَلْتَ الاَْغْيارَ عَنْ قُلُوبِ اَحِبّائِكَ حَتّى لَمْ يُحِبُّوا***تا تورا شناختند و يگانه دانستند و تويى كه بر طرف ساختى ديگران را از دلهاى دوستانت تا دوستى ديگران
سِواكَ، وَلَمْ يَلْجَئُوا اِلى غَيْرِكَ، اَنْتَ الْمُوْنِسُ لَهُمْ حَيْثُ اَوْحَشَتْهُمُ الْعَوالِمُ، وَاَنْتَ الَّذى***را جدا ساختند و پناه بردند به ديگرى تويى همدم آنان آن جاكه عوالم هستى در هراسند و تويى كه
هَدَيْتَهُمْ حَيْثُ اسْتَبانَتْ لَهُمُ لْمَعالِمُ، ماذا وَجَدَ مَنْ فَقَدَكَ، وَمَا الَّذى فَقَدَ مَنْ وَجَدَكَ،***راهنماى آنهايى آن جاكه چشم انداز آنها شود نشانه هاى تو چه دارد آنكه تو را ندارد؟ و چه ندارد آنكه تو را دارد
لَقَدْ خابَ مَنْ رَضِىَ دُونَكَ بَدَلاً، وَلَقَدْ خَسِرَ مَنْ بَغى عَنْكَ مُتَحَوِّلاً،كَيْفَ يُرْجى سِواكَ***مسلّما تهى دست باشد آنكه پسندد وبجاى تو چيز ديگرى محققاً زيان مند است آنكه از تو رو گردانيد در حال كوچ كردن
وَاَنْتَ ما قَطَعْتَ الاِْحْسانَ، وَكَيْفَ يُطْلَبُ مِنْ غَيْرِكَ وَاَنْتَ ما بَدَّلْتَ عادَةَ الاِْمْتِنانِ، يا***چطور مى شود بغير تو اميدوار بود وحال آنكه قطع احسان نكردى و چگونه از ديگرى بجويند و توبه شيوه خود عطا بخش مى باشى اى
مَنْ اَذاقَ اَحِبّآئَهُ حَلاوَةَ الْمُؤانَسَةِ فَقامُوا بَيْنَ يَدَيْهِ مُتَمَلِّقينَ، وَيا مَنْ اَلْبَسَ اَوْلِيائَهُ***كه چشاند به دوستانش شيرينى انس را و به پاخيزند در برابرش تملق گويان واى كه ببر اوليائش كرد
مَلابِسَ هَيْبَتِهِ فَقامُوا بَيْنَ يَدَيْهِ مُسْتَغْفِرينَ، اَنْتَ الذّاكِرُ قَبْلَ الذّاكِرينَ، وَاَنْتَ الْبادى***جامه هاى هيبت خود را و به پاخيزند در برابرش آمرزش جويان تو ذكر گويى پيش از ذكر گويان و تويى آغاز كننده
بِالاِْحْسانِ قَبْلَ تَوَجُّهِ الْعابِدينَ، وَاَنْتَ الْجَوادُ بِالْعَطآءِ قَبْلَ طَلَبِ الطّالِبينَ، وَاَنْتَ***احسان پيش از توجه عابدان و تو بخشنده عطايى پيش از خواست طالبان و تويى
الْوَهّابُ ثُمَّ لِما وَهَبْتَ لَنا مِنَ الْمُسْتَقْرِضينَ، اِلهى اُطْلُبْنى بِرَحْمَتِكَ حَتّى اَصِلَ اِلَيْكَ،***بسيار بخشنده سپس آنچه خود به ما بخشيدى به عنوان قرض خواهى خدايا مهرت را جويايم تا برسم به كويت و به سوى
وَاجْذِبْنى بِمَنِّكَ حَتّى اُقْبِلَ عَلَيْكَ، اِلـهى اِنَّ رَجآئى لايَنْقَطِعُ عَنْكَ وَاِنْ عَصَيْتُكَ، كَما***خود جذبم نما به فضل خودت تاروى بدرگاهت كنم خدايا براستى اميدم از قطع نشود و اگر چه نافرمانيت كردم چنانچه
اَنَّ خَوْفى لا يُزايِلُنى وَاِنْ اَطَعْتُكَ، فَقَدْ دَفَعَتْنِى الْعَوالِمُ اِلَيْكَ، وَقَدْ اَوْقَعَنى عِلْمى***ترسم زايل نشود و اگر چه فرمانت برم مرا بدرگاه تو بلند كردى عوالم هستى و علم من
بِكَرَمِكَ عَلَيْكَ، اِلهى كَيْفَ اَخيبُ وَاَنْتَ اَمَلى، اَمْ كَيْفَ اُهانُ وَعَلَيْكَ مُتَّكَلى، اِلـهى***به كرم تو مرا به آستانت انداخت خدايا چه طور نااميد شوم و تو آرزوى منى ياچگونه خوارشوم وبرتو تكيه زدم خدايا
كَيْفَ اَسْتَعِزُّ وَفِى الذِّلَّةِ اَرْكَزْتَنى، اَمْ كَيْفَ لا اَسْتَعِزُّ وَاِلَيْكَ نَسَبْتَنى، اِلـهى كَيْفَ***چه طور عزّت جويم كه در خوارى مرامتمركز كردى يا چگونه عزّت جويم كه مرا به خودت بستى خدايا چگونه
لااَفْتَقِرُ وَاَنْتَ الَّذى فِى الْفُقَرآءِ اَقَمْتَنى، اَمْ كَيْفَ اَفْتَقِرُ وَاَنْتَ الَّذى بِجُودِكَ اَغْنَيْتَنى،***نيازنيارم وتويى كه در نيازمندانم جاى دادى يا چه طور نيازآرم و تويى كه به جودت بى نيازم كردى
وَاَنْتَ الَّذى لا اِلهَ غَيْرُكَ، تَعَرَّفْتَ لِكُلِّ شَىْء فَما جَهِلَكَ شَىْءٌ، وَاَنْتَ الَّذى تَعَرَّفْتَ اِلَىَّ***و تويى كه نيست معبود حقى جز تو خود را شناساندى بهرچيز چيزى نيست كه تورانشناسد تويى كه معرّفى كردى خود را به
فى كُلِّ شَىْء، فَرَاَيْتُكَ ظاهِراً فى كُلِّ شَىْء، وَاَنْتَ الظّاهِرُ لِكُلِّ شَىْء، يا مَنِ اسْتَوى***من در هر چيز پس ديدم تو را آشكارا در هر چيز و تو عيانى برهرچيز اى كه بر
بِرَحْمانِيَّتِهِ فَصارَ الْعَرْشُ غَيْباً فى ذاتِهِ، مَحَقْتَ الاْثارَ بِالاْثارِ، وَمَحَوْتَ الاَْغْيارَ***رحمانيت خود استوارى و عرش در غيبت ذات توست محو كردى آثار را به آثار و نابود كردى اغيار
بِمُحيطاتِ اَفْلاكِ الاَْنْوارِ، يا مَنِ احْتَجَبَ فى سُرادِقاتِ عَرْشِهِ عَنْ اَنْ تُدْرِكَهُ الاَْبْصارُ،***به محيطهاى افلاك انوار اى كه نهان است در سرا پرده هاى عرش خود از آنكه دريافت كند او را چشم ها
يا مَنْ تَجَلّى بِكَمالِ بَهآئِهِ فَتَحَقَّقَتْ عَظَمَتُهُ الاِْسْتِوآءَ، كَيْفَ تَخْفى وَاَنْتَ الظّاهِرُ، اَمْ***اى كه پرتو افكند به كمال نور خود و پابرجاشد عظمتش استوارى را چطور پنهانى با اين كه آشكارى يا
كَيْفَ تَغيبُ وَاَنْتَ الرَّقيبُ الْحاضِرُ، اِنَّكَ عَلى كُلِّ شَىْء قَديرٌ وَالْحَمْدُ للهِِ وَحْدَهُ».***چگونه غائبى و توديده بان حاضرى زيرا تو بر هر چيز توانايى و حمد و سپاس براى خداى يگانه است.»
