موضوع: کتب استفتائی
مرجع: حضرت آیت الله العظمی صانعی
زيارت امين الله
زيارت امين الله، در نهايت اعتبار است و در تمام كتب مَزارِيَّه و مصابيح نقل شده است و عـلاّمه مجلسى(رحمه الله)آورده كه آن بهترين زيارات است، از جهت متن و سند، و بايد در همه روضات مقدّسه بر خواندن آن اهتمام شود.
كيفيت زيارت امين الله چنان است كه به سندهاى معتبر از جابر از امام محمد باقر(عليه السلام) روايت شده كه امام زين العابدين(عليه السلام) به زيارت اميرالمؤمنين(عليه السلام) آمد و نزد قبر آن حضرت ايستاد و گريست و فرمود:
«اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا اَمينَ اللهِ فى اَرْضِهِ وَحُجَّتَهُ عَلى عِبادِهِ، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يامولايَ،***«سلام بر تو اى امانتدار خدا در زمين او و حجتش بر بندگان او، سلام بر تو اى مولاى من،
أَشْهَدُ أَنَّكَ جاهَدْتَ فِي اللهِ حَقّ جِهادِهِ، وَعَمِلْتَ بِكِتابِهِ، وَاتَّبَعْتَ سُنَنَ نَبِيِّهِ ***گواهى دهم كه تو در راه خدا جهاد كردى چنانچه بايد، و رفتار كردى به قرآن و پيروى كردى از سنتهاى پيامبرش(صلى الله عليه وآله)تا اينكه
صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَآلِهِ، حَتّى دَعاكَ اللهُ اِلى جِوارِهِ، وَقَبَضَكَ اِلَيْهِ بِاخْتِيارِهِ، ***خداوند تو را به جوار خويش دعوت فرمود و به اختيار خودش جانت را قبض نمود
وَأَ لْزَمَ أَعْدائَكَ الْحُجَّةَ مَعَ مالَكَ مِنَ الْحُجَجِ الْبالِغَةِ عَلى جَميعِ خَلْقِهِ، اَللّهُمَّ فَاجْعَلْ***وملزم كرد دشمنانت را به حجت و برهان با حجتهاى رساى ديگرى كه با تو بود بر تمامى خلق خود، خدايا قرار ده نفس مرا
نَفْسِي مُطْمَئِنَّةً بِقَدَرِكَ،راضِيَةً بِقَضآئِكَ، مُولَعَةً بِذِكْرِكَ وَدُعائِكَ، مُحِبَّةً لِصَفْوَةِ***آرام به تقديرت، و خوشنود به قضايت، و حريص به ذكر و دعايت، و دوستدار برگزيدگان دوستانت،
أَوْلِيائِكَ،مَحْبُوبَةً فِي أَرْضِكَ وَسَمآئِكَ، صابِرَةً عَلى نُزُولِ بَلائِكَ، مُشْتاقَةً اِلى فَرْحَةِ***و محبوب در زمين و آسمانت و شكيبا در مورد نزول بلايت، مشتاق به شاد گشتن ديدارت،
لِقآئِكَ، مُتَزَوِّدَةً التَّقْوى لِيَوْمِ جَزآئِكَ، مُسْتَنَّةً بِسُنَنِ أَوْلِيائِكَ، مُفارِقَةً لاَِخْلاقِ***توشه گير پرهيزكارى براى روز پاداشت، پيروى كننده روشهاى دوستانت، دورى گزيننده اخلاق
أَعْدائِكَ، مَشْغُولَةً عَنِ الدُّنْيا بِحَمْدِكَ وَثَنآئِكَ». ***دشمنانت، سرگرم از دنيا به ستايش و ثنايت.»
پس پهلوى روى مبارك خود را بر قبر گذاشت و فرمود:
«اَللّهُمَّ إِنَّ قُلُوبَ الْمُخْبِتينَ إِلَيْكَ والِهَةٌ، وَسُبُلَ الرّاغِبينَ إِلَيْكَ شارِعَةٌ، ***«خدايا براستى دلهاى فروتنان درگاهت بسوى تو حيران است و راههاى مشتاقان به جانب تو باز است و نشانه هاى
وَأَعْلامَ الْقاصِدينَ إِلَيْكَ واضِحَةٌ، وَأَفْئِدَةَ الْعارِفينَ مِنْكَ فازِعَةٌ، وَأَصْواتَ الدّاعينَ***قاصدان كويت آشكار و نمايان است و قلبهاى عارفان از تو ترسان است و صداهاى خوانندگان بطرف
إِلَيْكَ صاعِدَةٌ، وَأَبْوابَ الاِْجابَةِ لَهُمْ مُفَتَّحَةٌ، وَدَعْوَةَ مَنْ ناجاكَ مُسْتَجابَةٌ، وَتَوْبَةَ ***تو صاعد و درهاى اجابت برويشان بازاست و دعاى آنكس كه با تو راز گويد مستجاب است و توبه آنكس كه به درگاه
مَنْ اَنابَ اِلَيْكَ مَقْبُولَةٌ، وَعَبْرَةَ مَنْ بَكى مِنْ خَوْفِكَ مَرْحُومَةٌ، وَالاِْعانَةَ لِمَنِ اسْتَعانَ ***تو بازگردد پذيرفته است واشك ديده آنكس كه از خوف تو گريد مورد رحم ومهر است و كمك كاريت براى آنكس كه از تو كمك
بِكَ مَوْجُودَةٌ، وَالاِْغاثَةَ لِمَنِ اسْتَغاثَ بِكَ مَبْذُولَةٌ، وَعِداتِكَ لِعِبادِكَ مُنْجَزَةٌ، وَزَلَلَ ***خواهد آماده است. وفريادرسى تو براى كسى كه به تو استعانه كند رايگان است. ووعده هايى كه به بندگانت دادى وفايش
مَنِ اسْتَقالَكَ مُقالَةٌ، وَأَعْمالَ الْعامِلينَ لَدَيْكَ مَحْفُوظَةٌ، وَأَرْزاقَكَ إِلَى الْخَلائِقِ مِنْ***حتمى است و لغزش كسى كه از تو پوزش طلبد بخشوده است و آنانكه براى تو كار كنند در نزد تو محفوظ است و روزيهايى كه
لَدُنْكَ نازِلَةٌ، وَعَوائِدَ الْمَزيدِ إِلَيْهِمْ واصِلَةٌ،وَذُنـُوبَ الْمُسْتَغْفِرينَ مَغْفُورَةٌ، وَحَوآئِجَ***به آفريدگانت دهى از نزدت ريزان است و بهره هاى بيشترى بسويشان مى رسد و گناه آمرزش خواهان آمرزيده و حاجتهاى
خَلْقِكَ عِنْدَكَ مَقْضِيَّةٌ، وَجَوائِزَ السّآئِلينَ عِنْدَكَ مُوَفَّرَةٌ، وَعَوائِدَ الْمَزيدِ مُتَواتِرَةٌ،***آفريدگانت نزد تو روا شده است و جايزه هاى سائلان در پيش تو فراوان است وبهره هاى فزون پياپى است وخوانهاى احسان
وَمَوائِدَ الْمُسْتَطْعِمينَ مُعَدَّةٌ، وَمَناهِلَ الظِّماءِ مُتْرَعَةٌ، اَللّهُمَّ فَاسْتَجِبْ دُعائِي، ***تو براى طعام خواهان آماده است و حوضهاى آب براى تشنگان لبريز است. خدايا پس دعايم را مستجاب كن، و بپذير
وَاقْبَلْ ثَنائِي، وَاجْمَعْ بَيْنِي وَبَيْنَ أَوْلِيائِي، بِحَقِّ مُحَمَّد وَعَلِيّ وَفاطِمَةَ وَالْحَسَنِ***مدح و ثنايم را، و گردآور ميان من ودوستانم به حق محمّد و على و فاطمه و حسن و
وَالْحُسَيْنِ،إِنَّكَ وَلِيُّ نَعْمائِي وَمُنْتَهى مُنايَ وَغايَةُ رَجائِي فِي مُنْقَلَبِي وَمَثْوايَ». ***حسين كه براستى تويى صاحب نعمتهايم و منتهاى آرزويم و سر حد نهايى اميدم و بازگشتگاه و اقامتگاهم.»
و در كامل الزِّيارات، بعد از اين زيارت، اين فقرات نيز آمده است:
«اَنْتَ اِلهى وَسَيِّدى وَمَوْلاىَ، اِغْفِرْ لاَِوْلِيآئِنا، وَكُفَّ عَنّا اَعْدآئَنا، وَاشْغَلْهُمْ عَنْ اَذانا،***«تو خداى منى و آقا و مولاى منى بيامرز دوستان مرا و دفع كن از ما دشمنان مارا، و بازدار شان از آزار ما
وَاَظْهِرْ كَلِمَةَ الْحَقِّ، وَاجْعَلْهَا الْعُلْيا، وَاَدْحِضْ كَلِمَةَ الْباطِلِ وَاجْعَلْهَا السُّفْلى، ***و پديدار نما سخن حق را و قرارده او را برتر و والا، و از ميان ببروزيرپا قرارده سخن باطل را و بگردانش پائين تر،
اِنَّكَ عَلى كُلِّ شَىءْ قَديرٌ». ***زيرا تو بر هرچيز توانايى.»
حضرت امام محمّد باقر(عليه السلام) فرمود: هر كس از شيعيان ما اين زيارت و دعا را نزد قبر حضرت على(عليه السلام) يا نزد قبر يكى از ائمه(عليهم السلام)بخواند، البته حق تعالى اين زيارت و دعاى او را در نامه اى از نور بالا مى برد و مهر حضرت محمد(صلى الله عليه وآله)را بر آن مى زند، و چنين محفوظ مى ماند تا به قائم آل محمد(عج) تسليم نمايند، پس صاحبش را به بشارت و تحيّت و كرامت استقبال مى نمايد، ان شاءالله تعالى.
