موضوع: کتب استفتائی
مرجع: حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی

 

▲12- زايل كردن مو از بدن

 

مسأله 140- مُحرِم نبايد مو از بدن خود جدا كند، خواه با تراشيدن باشد يا قيچى كردن، يا كندن به هر وسيله ديگر، خواه شخصاً اين كار را انجام دهد، يا ديگرى را وادارد كه او را اصلاح نمايد، حتّى يك مو از بدن جدا كردن جايز نيست، و فرقى ميان اعضاى بدن نمى باشد.

 

مسأله 141- شانه زدن موى سر و صورت اگر بداند سبب جدائى موها مى شود جايز نيست، بلكه احتياط آن است كه در حال احرام از شانه كردن موها خوددارى كند، و هنگام خاراندن بدن نيز بايد مواظب باشد موئى جدا نشود.

 

مسأله 142- هرگاه داشتن مو سبب بيمارى گردد، يا ناراحتى شديد توليد كند، جايز است آن را زايل كند، ولى كفّاره دارد، و كفّاره آن در مسأله آينده مى آيد.

 

مسأله 143- هرگاه عمداً سر خود را بتراشد، يا موهاى زير هر دو بغل يا يكى را زايل كند، كفّاره آن يك گوسفند است، ولى اگر از روى ضرورت سر خود را بتراشد مخيّر است ميان يك گوسفند، يا سه روز روزه، يا اطعام شش فقير به هر كدام دو مدّ طعام (تقريباً يك كيلو و نيم) و احتياط واجب آن است كه در زايل كردن موى زير بغل نيز همين كفّاره را بدهد، امّا اگر مقدارى از موى سر يا صورت يا زير گلو يا زير بغل و مانند آن را زايل كند، يك فقير را اطعام نمايد كافى است.

 

مسأله 144- اگر از روى ندانستن مسأله، يا فراموشى و غفلت موى بدن را زايل كند كفّاره ندارد، و هرگاه در موقع وضو و غسل دست بر بدن بكشد و موهائى كنده شود چيزى بر او نيست، امّا اگر بدون هدفى دست بر سر و صورت يا بدن بكشد و موهائى از او جدا شود احتياط واجب آن است كه مقدارى غذا به فقير دهد.

 

مسأله 145- مُحرِم نمى تواند مو از بدن ديگرى زايل كند خواه طرف مقابل مُحرِم باشد يا غير مُحرِم، خواه با تيغ باشد يا قيچى، يا وسيله ديگر (ولى اين كار كفّاره ندارد) بنابراين در منى به هنگام بيرون آمدن از احرام، افراد مُحرِم  نمى توانند سر ديگران را بتراشند، يا اصلاح كنند، بلكه بايد اوّل خودشان از احرام بيرون آيند و بعد چنين كنند.