موضوع: کتب استفتائی
مرجع: حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی

 

▲10- ناخن گرفتن

 

مسأله 127- گرفتن ناخن دست يا پا، حتّى گرفتن يك ناخن يا بعضى از آن، بر مُحرِم حرام است، ولى اگر ناخن آسيب ديده و ماندنش ضرر دارد، يا مايه ناراحتى شديد است مى تواند آن را قطع كند.

 

مسأله 128- هرگاه گرفتن ناخن از روى فراموشى يا ندانستن مسأله بوده باشد چيزى بر او نيست، و اگر از روى عمد باشد كفّاره گرفتن هر ناخن يك مدّ طعام است (حدود 750 گرم) و هرگاه تمام ناخن دستها را بگيرد كفّاره آن يك گوسفند است، همچنين اگر تمام ناخنهاى دست و پا را در يك مجلس بگيرد كفّاره آن يك گوسفند است، امّا اگر ناخن دستها را در يك مجلس و ناخن پاها را در مجلس ديگر بگيرد، كفّاره آن، دو گوسفند است.

 

مسأله 129- تفاوتى در گرفتن ناخنها با قيچى و ناخن گير و حتّى با دندان نيست.

 

مسأله 130- در صورت اضطرار و ناچارى مى تواند ناخن را بگيرد، ولى احتياط واجب آن است كه همان كفّاره را بدهد.

 

مسأله 131- هرگاه مُحرِم به فتواى كسى (يا به نقل فتوا توسّط شخصى) ناخن خود را در حال احرام بگيرد، و خون بيايد يك گوسفند كفّاره بر فتوا دهنده واجب مى شود، بلكه بنا بر احتياط اگر خون هم نيايد يك گوسفند واجب است.