احكام كفالت

مسأله 2672: كفالت، يعنى انسان ضامن شود هر وقت طلبكار بدهكار را خواست، به دست او بدهد. و به كسى كه اين گونه ضامن مى شود « كفيل » مى گويند.

مسأله 2673: كفالت در صورتى صحيح است كه كفيل، به هر لفظى اگرچه عربى نباشد، به طلبكار بگويد: من ضامنم هر وقت شخص بدهكارِ خود را بخواهى به دست تو بدهم و طلبكار نيز قبول نمايد.

مسأله 2674: كفيل بايد بالغ و عاقل باشد، او را در كفالت مجبور نكرده باشند و بتواند كسى را كه كفيل او شده، حاضر نمايد.

مسأله 2675: كفالت با يكى از پنج چيز به هم مى خورد: اوّل: كفيل، بدهكار را به دست طلبكار بدهد. دوم: طلب طلبكار داده شود. سوم: طلبكار از طلب خود بگذرد. چهارم: بدهكار بميرد. پنجم: طلبكار كفيل را از كفالت آزاد كند.

مسأله 2676: اگر كسى به زور، بدهكار را ازدست طلبكار رها كند، چنانچه طلبكار دسترسى به او نداشته باشد، كسى كه بدهكار را رها كرده، بايد او را به دست طلبكار بدهد.