موضوع: کتب استفتائی
مرجع: حضرت آیت الله العظمی وحید خراسانی
احكام محصور
مسأله ۴۴۴ ـ محصور كسى است كه پس از بستن احرام حجّ یا عمره، به جهت مرضى یا مانند آن، ممنوع از ادامه حجّ یا عمره اش باشد.
مسأله ۴۴۵ ـ كسى كه محصور مى شود، چند صورت دارد:
اوّل: آن كه در عمره مفرده محصور شود، كه در این صورت احتیاط واجب آن است كه یك قربانى یا قیمت آن را به همسفرانش بسپارد، و با آنها قرار بگذارد كه در وقت معینى آن را در مكّه بكشند، و پس از فرا رسیدن آن وقت، تقصیر كند و از احرام خارج شود.
و به خارج شدن از احرام در عمره مفرده به صورتى كه ذكر شد، تمام محرّمات احرام بجز زن حلال مى شود، و براى حلال شدن زن باید پس از بهبودى و رفع مانع یك عمره مفرده دیگرى به جا آورد.
دوم: آن كه در عمره تمتّع محصور شود، كه در این صورت وظیفه اش این است كه یك قربانى یا قیمت آن را به همسفرانش بسپارد، و با آنها قرار بگذارد كه در وقت معینى آن را در مكّه بكشند، و پس از فرا رسیدن آن وقت تقصیر كند و از احرام خارج شود، و به این ترتیب، تمام محرّمات احرام براى او حلال مى شود، و بنابر احتیاط واجب زن براى او حلال نمى شود، مگر با به جا آوردن عمره مفرده اى بعد از رفع حصر.
سوم: آن كه در حجّ محصور شود، كه در این صورت خروج او از احرام به قربانى كردن روز عید در منى مى باشد، و بنابر احتیاط واجب زن براى او حلال نمى شود، مگر این كه طواف كند و سعى نماید و طواف نساء را در حجّ یا عمره اى به جا آورد.
مسأله ۴۴۶ ـ هرگاه محصور شود و قربانى خود را بفرستد، سپس بیمارى او سبكتر شود، چنانچه گمان داشته باشد كه حجّ را درك مى كند باید به حاجیها ملحق شود، و همچنین ـ بنابر احتیاط واجب ـ اگر احتمال دهد كه حجّ را درك مى كند، كه در این صورت چنانچه وقوف در عرفات و مشعر را درك كند، یا تنها وقوف در مشعر را ـ به نحوى كه گذشت ـ درك كند، حجّ را درك كرده، وگرنه چنانچه از طرف او قربانى نشود، حجّش منقلب به عمره مفرده مى شود و باید آن را انجام دهد.
و اگر از طرف او قربانى شود، از احرام خارج مى شود، و بنابر احتیاط واجب زن براى او حلال نمى شود، مگر با انجام طواف و سعى و طواف نساء در حجّ یا در عمره مفرده اى.
مسأله ۴۴۷ ـ اگر محصور از انجام مناسك منى شد، باید براى رمى جمره عقبه و قربانى نایب بگیرد، سپس حلق یا تقصیر كند، و چنانچه در منى نباشد و تمكّن داشته و حرجى نباشد، باید مویش را به منى بفرستد، و پس از آن بقیه اعمال را به جا آورد.
و اگر متمكّن نباشد نایب بگیرد، ظاهر آن است كه باید قیمت قربانى را نزد شخصى بگذارد تا از طرف او قربانى كند، سپس در همان جایى كه محصور شده، حلق یا تقصیر نماید، و بعد از آن بقیه اعمال را به جا آورد، و پس از آن تمام محرّمات احرام، حتى زن، براى او حلال مى شود، و حجّش صحیح است، و احتیاط واجب آن است كه در سال بعد یا خودش رمى را قضا كند و یا براى آن نایب بگیرد.
و اگر پس از هر دو وقوف محصور از بقیه مناسك حجّ شد، باید براى انجام بقیه اعمال نایب بگیرد، و پس از انجام همه اعمال توسط نایب تمام محرّمات احرام براى او حلال مى شود.
مسأله ۴۴۸ ـ هرگاه مرد حاجى محصور شود و قربانى را بفرستد، ولى قبل از آن كه قربانى به جاى خود برسد و وقت تعیین شده براى كشتن آن فرا برسد، سرش او را اذّیت كند، جایز است قبل از رسیدن آن وقت سرش را بتراشد، ولى اگر تراشید باید در همان جایى كه هست یك گوسفند بكشد، یا سه روز روزه بگیرد، یا به شش مسكین هركدام دو مُدّ ـ تقریباً یك كیلو و نیم ـ طعام صدقه دهد.
مسأله ۴۴۹ ـ با خارج شدن محصور از احرام به واسطه قربانى كردن، در صورتى كه استطاعت او تا سال بعد باقى بماند، یا وجوب حجّ در ذمّه او از قبل استقرار یافته باشد، حجّ از او ساقط نمى شود، و باید در سال بعد حجّ نماید.
مسأله ۴۵۰ ـ محصور اگر نه قربانى داشته باشد و نه قیمتش را، باید به جاى آن ده روز روزه بگیرد.
