1. نيّت(مسئله  ) انسان بايد نماز را به نيّت قربت، يعنى براى انجام فرمان خداوند عالم به جا آورد و لازم نيست نيّت را از قلب خود بگذراند يا مثلا به زبان بگويد كه: چهار ركعت نماز ظهر مى‌خوانم قربةً الى اللّه.

(مسئله  ) اگر كسى در نماز ظهر يا عصر نيّت كند كه چهار ركعت نماز مى‌خوانم و معيّن نكند كه ظهر است يا عصر، نمازش باطل است؛ همچنين كسى كه مثلا قضاى نماز ظهر بر او واجب است، اگر در وقت نماز ظهر بخواهد آن نماز قضا شده يا نماز ظهر را بخواند، بايد نمازى را كه مى‌خواند، در نيّتْ معيّن كند.

(مسئله  ) انسان بايد از اول تا آخر نماز به نيّت خود باقى باشد. پس اگر در بين نماز به طورى غافل شود كه اگر بپرسند چه مى‌كنى، نداند چه مى‌كند، نمازش باطل است.

(مسئله  ) انسان بايد فقط براى انجام امر خداوند عالم نماز بخواند. پس كسى كه رياكند، يعنى براى نشان دادن به مردم نماز بخواند، نمازش باطل است، خواه فقط براى مردم باشد يا خدا و مردم هردو را در نظر بگيرد.

(مسئله  ) اگر كسى قسمتى از نماز را هم براى غيرخدا به جا آورد، نمازش باطل است، چه آن قسمت، واجب باشد مثل حمد و سوره، چه مستحب باشد مانند قنوت؛ بلكه اگر تمام نماز را براى خدا به جا آورد ولى براى نشان دادن به مردم در جاى مخصوصى، مثل مسجد، يا در وقت مخصوصى مثل اول وقت، يا به طور مخصوصى، مثلا با جماعت نماز بخواند، نمازش باطل است.