مواردى كه لازم نيست بدن و لباس نمازگزار پاك باشد

(مسئله  ) درسه صورت، اگر بدن يا لباس نمازگزار نجس باشد، نماز او صحيح است :

اول، آنكه به واسطه زخم يا جراحت يا دُمَلى كه دربدن اوست، لباس يا بدنش به خون آلوده شده باشد؛

دوم، آنكه بدن يا لباس او به اندازه كمتر از درهم (كه تقريبآ به اندازه يك اشرفى مى‌شود)، به خون آلوده باشد؛

سوم، آنكه ناچار باشد با بدن يا لباس نجس نماز بخواند.

(مسئله  ) در دو صورت  اگر فقط لباس نمازگزار نجس باشد، نماز او صحيح است :

1. لباسهاى كوچك او مانند جوراب و عرقچين نجس باشد؛

2. لباس كسى كه پرستار بچه است، نجس شده باشد. تفصيل اينها در مسائل بعد گفته مى‌شود.

(مسئله  ) اگر دربدن يا لباس نمازگزار، خون ِ زخم يا جراحت يا دُمَل باشد، چنانچه طورى است كه آب كشيدن بدن يا لباس يا عوض كردن لباس براى بيشتر مردم يا براى خصوص او سخت است، تا وقتى كه زخم يا جراحت يا دُمَل خوب نشده است، مى‌تواند با آن خون، نماز بخواند؛ همچنين است اگر عفونتى با خون بيرون آمده يا دارويى كه روى زخم گذاشته‌اند و نجس شده، در بدن يا لباس او باشد.

(مسئله  ) اگر خون از قسمت بريدگى و زخمى كه به زودى بهبود مى‌يابد و شستن آن آسان است، دربدن يا لباس نمازگزار باشد، نماز او باطل است.

(مسئله  ) اگر جايى از بدن يا لباس كه با زخم فاصله دارد، به رطوبت زخم نجس شود، جايز نيست نمازگزار با آن، نماز بخواند؛ ولى اگر مقدارى از بدن يا لباس كه معمولاً به رطوبت زخم آلوده مى‌شود، به رطوبت آن نجس شود، نماز خواندن با آن مانعى ندارد.

(مسئله  ) اگر از داخل دهان يا بينى و مانند اينها خونى به بدن يا لباس انسان برسد نبايد با آن نماز بخواند ولى اگر با خونى كه از زخم يا جراحت يا دُملى كه داخل دهان و بينى است و يا با خون بواسير آلوده شود، مى‌توان نماز خواند اگرچه دانه‌هايش در داخل باشد.

(مسئله  ) كسى كه بدنش زخم است، اگر دربدن يا لباس خود خونى ببيند و نداند از زخم است يا خون ديگر، نماز خواندن با آن، مانعى ندارد.

(مسئله  ) اگر چند زخم در بدن كسى باشد و به طورى نزديك هم باشند كه يك زخم حساب شوند، تا وقتى همه بهبود پيدا نكرده است، نماز خواندن با خون آنها اشكال ندارد؛ ولى اگر به قدرى ازهم دور باشند كه هركدام يك زخم حساب شوند، هر كدام كه بهبود يافت بايد براى نماز، بدن و لباس را از خون آن آب بكشد.

(مسئله  ) اگر به اندازه سرِ سوزنى خون حيض يا نفاس يا استحاضه يا خون نجس‌العين، مانند سگ و خوك و مُردار يا خون غير مسلمانى كه معاندِ دينى است و يا خون غير مأكول‌اللحم در بدن يا لباس نمازگزار باشد، نماز او باطل است؛ ولى خونهاى ديگر مثل خون بدن انسان مسلمان و يا غير مسلمان كه معاندِ دينى نباشند،[1]  يا خون حيوان

حلال گوشت، اگرچه در چند جاى بدن و لباس باشد، درصورتى كه روى هم كمتر از درهم باشد (تقريبآ به اندازه يك اشرفى)، نماز خواندن با آن اشكال ندارد.

(مسئله  ) خونى كه به لباس بى‌آستر بريزد و به پشت آن برسد، يك خون حساب مى‌شود ولى اگر پشت آن، جدا، خونى شود و به واسطه اتصال يك خون حساب نشود، بايد هر كدام را جدا حساب نمود، پس اگر خونى كه در پشت و روى لباس است روى هم كمتر از درهم باشد، نماز خواندن با آن صحيح و اگر بيشتر باشد، نماز با آن باطل است.

(مسئله  ) اگر خون، روى لباسى كه آستر دارد، بريزد و به آستر آن برسد و يا به آستر بريزد و روى لباس خونى شود، بايد هركدام را جدا حساب نمود. پس اگر خون روى لباس و آستر، كمتر از درهم باشد، نماز خواندن با آن صحيح است، و اگر بيشتر باشد، نماز خواندن با آن باطل است.

(مسئله  ) اگر خون بدن يا لباس، كمتر از درهم باشد و رطوبتى به آن برسد و اطراف را آلوده كند، نماز با آن باطل است، اگرچه خون و رطوبتى كه به آن رسيده به اندازه درهم نباشد، ولى اگر رطوبت فقط به خون برسد و اطراف را آلوده نكند، ظاهر اين است كه نماز خواندن با آن اشكال ندارد.

(مسئله  ) اگر بدن يا لباس خونى نشود، ولى به واسطه رسيدن با رطوبت به خون نجس شود، چنانچه مقدارى كه نجس شده كمتر از درهم باشد، مى‌توان با آن نماز خواند.

(مسئله  ) اگر خونى كه دربدن يا لباس است كمتر از درهم باشد و نجاست ديگرى به آن برسد، مثلا يك قطره بول روى آن بريزد، نماز خواندن با آن، جايز نيست.

(مسئله  ) اگر لباسهاى كوچك نمازگزار مثل عرقچين و جوراب كه نمى‌توان با آنها عورت را پوشاند نجس باشد، چنانچه از مُردار و حيوان حرام گوشت و نجس‌العين درست نشده باشد، نماز خواندن با آنها صحيح است، چه آن را پوشيده باشد يا همراه او باشد و نيز اگر با انگشترى نجس نماز بخواند، اشكال ندارد.

(مسئله  ) احتياط مستحب آن است كه چيز نجسى كه با آن مى‌توان عورت را پوشاند، همراه نمازگزار نباشد.

(مسئله  ) كسى كه پرستار بچه است و بيشتر از يك لباس ندارد، هرگاه در شبانه‌روز يك مرتبه لباس خود را آب بكشد، اگرچه تا روز ديگر لباسش به بول بچه نجس شود، مى‌تواند با آن لباس، نماز بخواند؛ ولى احتياط مستحب آن است كه لباس خود را در شبانه‌روز يك مرتبه براى اولين نمازى كه لباسش پيش از آن نجس شده، آب بكشد؛ و نيز اگر بيشتر از يك لباس دارد، ولى ناچار است كه همه آنها را بپوشد، چنانچه در شبانه‌روز يك مرتبه به دستورى كه گفته شد همه آنها را آب بكشد، كافى است.