موضوع: کتب استفتائی
احكام وضو
(مسئله ) كسى كه در كارهاى وضو و شرايط آن، مثل پاك بودن آب و غصبى نبودن آن خيلى شك مى‌كند، بايد به شكّ خود اعتنا نكند.
(مسئله ) اگر كسى شك كند كه وضوى او باطل شده يا نه، بنا مى‌گذارد كه وضويش باقى است؛ ولى اگر بعد از بول استبراء نكرده و وضو گرفته باشد و بعد از وضو رطوبتى از او بيرون آيد كه نداند بول است يا چيز ديگر، وضويش باطل است.
(مسئله ) كسى كه شك دارد وضو گرفته يا نه، بايد وضو بگيرد.
(مسئله ) كسى كه مى‌داند وضو گرفته و حَدَثى هم از او سرزده است، مثلاً بول كرده، اگر نداند كدام جلوتر بوده و حالت قبل از آن دو را هم نمى‌داند، چنانچه پيش از نماز است، بايد وضو بگيرد؛ و اگر در بين نماز است بايد نماز را بشكند و وضو بگيرد و اگر بعد از نماز است بايد وضو بگيرد، و بايد نمازى را كه خوانده دوباره بخواند؛ ولى چنانچه حالت قبلى را مى‌داند بنا بر ضدّ آن مى‌گذارد، هر چند مطلقآ احتياط در انجام وضوست.
(مسئله ) اگر بعد از نماز شك كند كه وضو گرفته يا نه، نماز او صحيح است؛ ولى بايد براى نمازهاى بعد، وضو بگيرد.
(مسئله ) اگر در بين نماز شك كند كه وضو گرفته يا نه، نماز او باطل است، و بايد وضو بگيرد و دوباره نماز را بخواند.
(مسئله ) اگر بعد از نماز شك كند، كه قبل از نماز وضوى او باطل شده يا بعد از نماز، نمازى كه خوانده صحيح است.
(مسئله ) اگر انسان بيمارى‌اى دارد كه بول او قطره قطره مى‌ريزد، يا نمى‌تواند از بيرون آمدن غائط خوددارى كند، چنانچه يقين دارد كه از اول وقت نماز تا آخر آن به مقدار وضو گرفتن و نماز خواندن مهلت پيدا مى‌كند، بايد نماز را در وقتى كه مهلت پيدا مى‌كند، بخواند؛ و اگر مهلت او به مقدار كارهاى واجب نماز است، بايد در وقتى كه مهلت دارد، فقط كارهاى واجب نماز را به جا آورد و كارهاى مستحبّ آن، مانند اذان و اقامه و قنوت را ترك نمايد.
(مسئله ) اگر شخص بيمار به مقدار وضو گرفتن و نماز خواندن مهلت پيدا نمى‌كند و در بين نماز، چند دفعه بول يا غائط از او خارج مى‌شود، وضوى اول او كافى است .
(مسئله ) كسى كه بول يا غائط پى در پى از او خارج مى‌شود، تا حَدَث ديگرى غير از آنچه بدان مبتلاست، از او سر نزده و يا اختياراً مُحدث به همان حَدَث نشده است،وضوى اول او كافى است، هر چند احتياط مستحب آن است كه براى هر نماز، يك وضو بگيرد.
(مسئله ) اگر انسان بيمارى‌اى دارد كه نمى‌تواند از خارج شدن باد معده‌اش جلوگيرى كند، بايد به وظيفه كسانى كه نمى‌توانند از بيرون آمدن بول يا غائط خوددارى كنند، عمل نمايد.
(مسئله ) كسى كه بول او قطره قطره مى‌ريزد، بايد براى هر نماز به وسيله كيسه‌اى كه در آن، پنبه يا چيز ديگرى است كه از رسيدن بول به جاهاى ديگر جلوگيرى مى‌كند، خود را حفظ نمايد و احتياط واجب آن است كه پيش از خواندن هر نماز، مخرج بول را كه نجس شده آب بكشد؛ و نيز كسى كه نمى‌تواند از بيرون آمدن غائط خوددارى كند، چنانچه ممكن باشد، بايد به مقدار خواندن نماز، از رسيدن غائط به جاهاى ديگر جلوگيرى نمايد و احتياط واجب آن است كه اگر مشقّت ندارد، براى هر نماز، مخرج غائط را آب بكشد.
(مسئله ) كسى كه نمى‌تواند از بيرون آمدن بول و غائط خوددارى كند، در صورتى كه ممكن باشد و مشقّت و زحمت و خوف ضرر نداشته باشد، بايد به مقدار خواندن نماز، از خارج شدن بول و غائط جلوگيرى نمايد، اگرچه خرج داشته باشد، بلكه اگر بيمارى او به آسانى معالجه مى‌شود بنا بر احتياط واجب، خود را معالجه نمايد.
(مسئله ) كسى كه نمى‌تواند از بيرون آمدن بول و غائط خوددارى كند، بعد از آنكه بيمارى او برطرف شد، لازم نيست نمازهايى را كه در وقت بيمارى مطابق وظيفه‌اش خوانده قضا نمايد؛ ولى اگر در بين وقت نماز، بيمارى او برطرف شود، بايد نمازى را كه در آن وقت خوانده، دوباره بخواند.
