موضوع: کتب استفتائی
عده‌اى از زنها كه ازدواج با آنان حرام است
(مسئله ) ازدواج با زنهايى كه مثل مادر و خواهر و مادر زن با انسان محرم هستند، حرام است.
(مسئله ) اگر انسان زنى را براى خود عقد نمايد، اگرچه با او نزديكى نكند، مادر و مادرِ مادر آن زن و مادر پدر او، هرچه بالا روند، به آن مرد مَحرم مى‌شوند.
(مسئله ) اگر انسان زنى را عقد كند و با او از جلو نزديكى نمايد، دختر و نوه دخترى و پسرى آن زن، هرچه پايين روند، چه در وقت عقد باشند يا بعداً به دنيا بيايند، به آن مرد مَحرم مى‌شوند.
(مسئله ) اگر با زنى كه براى خود عقد كرده، نزديكى هم نكرده باشد، تا وقتى كه آن زن در عقد اوست، نمى‌تواند با دختر او ازدواج كند.
(مسئله ) عمه و خاله پدر و عمه و خاله پدرِ پدر يا مادرِ پدر، و عمه و خاله مادر و عمه و خاله مادرِ مادر يا پدرِ مادر، هرچه بالا روند، به انسان مَحرم‌اند.
(مسئله ) پدر و جدّ شوهر، هرچه بالا روند، و پسر و نوه پسرى و دخترى او هرچه پايين آيند، چه در موقع عقد باشند يا بعداً به دنيا بيايند، به زن او مَحرم هستند.
(مسئله ) اگر انسان زنى را براى خود عقد كند، چه دايم باشد چه موقت، تا وقتى كه آن زن در عقد اوست، نمى‌تواند با خواهر آن زن ازدواج نمايد.
(مسئله ) اگر مرد، همسر خود را (به ترتيبى كه در احكام طلاق بيان مى‌شود) طلاق رجعى دهد، در بين عده نمى‌تواند خواهر او را عقد نمايد؛ ولى در عده طلاق بائن (كه بعداً بيان مى‌شود)، مى‌تواند با خواهر او ازدواج نمايد و در عدّه متعه احتياط واجب آن است كه ازدواج نكند.
(مسئله ) مرد نمى‌تواند بدون اجازه همسرش، با خواهرزاده و برادرزاده او ازدواج كند؛ ولى اگر بدون اجازه وى، آنان را عقد نمايد و بعداً همسرش بگويد به آن عقد راضى هستم، اشكال ندارد.
(مسئله ) اگر زن بفهمد شوهرش با برادرزاده يا خواهرزاده او ازدواج كرده و حرفى نزند، چنانچه بعداً رضايت ندهد، عقد آنان باطل است؛ بلكه اگر از حرف نزدنش معلوم باشد كه باطناً راضى بوده، احتياط واجب آن است كه شوهرش از برادرزاده او جدا شود، مگر آنكه اجازه دهد.
(مسئله ) اگر كسى با زنى ولو عمه و خاله خود زنا كند، هر چند مقتضاى احتياط آن است كه با دختر او ازدواج نكند، امّا جوازش خالى از قوّت نيست؛ و نيز اگر زنى را عقد نمايد و با او نزديكى كند، بعد با مادر او زنا كند، آن زن بر او حرام نمى‌شود؛ همچنين است اگر پيش از آنكه با او نزديكى كند، با مادر او زنا نمايد.
(مسئله ) اگر كسى با زنى كه در عده متعه يا طلاق بائن يا عده وفات است، زنا كند، بعداً مى‌تواند او را عقد نمايد، اگرچه احتياط مستحب آن است كه با او ازدواج نكند؛ همچنين اگر با زن شوهردار يا زنى كه در عده طلاق رجعى است، زنا كند، عدم حرمت ابدى، خصوصآ با جهل به معتدّه بودن زن، خالى از وجه و قوّت نيست.
(مسئله ) اگر كسى با زن بدون شوهرى كه در عده نيست، زنا كند، اگر توبه نمايد، بعداً مى‌تواند آن زن را براى خود عقد نمايد؛ ولى احتياط مستحب آن است كه صبر كند تا آن زن، حيض ببيند، بعد او را عقد نمايد؛ همچنين است اگر ديگرى بخواهد آن زن را عقد كند.
(مسئله ) اگر كسى زنى را كه در عده ديگرى است، براى خود عقد كند، چنانچه مرد و زن، يا يكى از آنان بدانند كه عده زن تمام نشده و بدانند عقد كردن زن در عده، حرام است، آن زن به شرط دخول، بر او حرام مى‌شود، اگرچه بدون دخول هم احتياط مستحب در حرمت است.
(مسئله ) اگر انسان زنى را براى خود عقد كند و بعد معلوم شود كه در عده بوده، چنانچه هيچ كدام نمى‌دانسته‌اند زن در عده است يا نمى‌دانسته‌اند كه عقد كردن زن در عده حرام است، آن زن بر او حرام نمى‌شود، هر چند با او نزديكى كرده باشد، ليكن عقد به هر صورت، باطل است.
(مسئله ) اگر انسان بداند زنى شوهر دارد و با او ازدواج كند، بايد از او جدا شود و اگر دخول كرده باشد، بعداً هم نمى‌تواند او را براى خود عقد كند.
(مسئله ) زن شوهردار اگر زنا بدهد بر شوهر خود حرام نمى‌شود و چنانچه توبه نكند و بر عمل خود باقى باشد، بهتر است كه شوهر او را طلاق دهد، ولى بايد مَهرش رابدهد.
(مسئله ) زنى را كه طلاق داده‌اند و زنى كه صيغه بوده و شوهرش مدت او را بخشيده يا مدتش تمام شده، چنانچه بعد از مدتى شوهر كند و بعد شك كند كه موقع عقد ازدواج با شوهر دوم، عده شوهر اول تمام بوده يا نه، نبايد به شكّ خود اعتنا نمايد.
(مسئله ) مادر و خواهر و دختر پسرى كه لواط داده، بر لواط كننده حرام است، در صورتى‌كه لواط كننده مرد باشد و لواط دهنده، خردسال و غيربالغ؛ بلكه اگر لواط كننده بالغ باشد، احتياط در حرمت است؛ ولى اگر گمان كند كه دخول شده يا شك كند كه دخول شده يا نه و يا شكّ در بقيّه امور ذكر شده باشد، بر او حرام نمى‌شوند؛ كما اينكه اگر لواط كننده جاهل به سببيّت عمل براى حرمت ابدى باشد، عدم حرمت خالى از قوّت نيست.
(مسئله ) اگر با مادر يا خواهر يا دختر كسى ازدواج نمايد و بعد از ازدواج با آن شخص لواط كند، آنها بر او حرام نمى‌شوند.
(مسئله ) اگر كسى در حال احرام كه يكى از كارهاى حج است با زنى ازدواج نمايد، عقد او باطل است؛ و چنانچه مى‌دانسته كه زن گرفتن در حال احرام، حرام است، ديگر نمى‌تواند آن زن را عقد كند.
(مسئله ) اگر زنى كه در حال احرام است با مردى كه در حال احرام نيست ازدواج كند، عقد او باطل است؛ و اگر زن مى‌دانسته كه ازدواج كردن در حال احرام، حرام است، احتياط واجب آن است كه بعداً با آن مرد ازدواج نكند، بلكه خالى از قوّت نيست.
(مسئله ) اگر مرد طواف نساء را كه يكى از كارهاى حج است به جا نياورد، زنش كه به واسطه مُحِرم شدن بر او حرام شده بود، حلال نمى‌شود؛ و نيز اگر زن طواف نساء نكند، شوهرش بر او حلال نمى‌شود، ولى اگر بعداً طواف نساء را انجام دهند، به يكديگر حلال مى‌شوند.
(مسئله ) اگر كسى دختر نابالغى را براى خود عقد كند و پيش از آنكه بالغه شود، با او نزديكى و دخول كند، چنانچه او را افضا نمايد، هيچ وقت نبايد با او نزديكى كند.
(مسئله ) زنى را كه سه مرتبه طلاق داده‌اند بر شوهرش حرام مى‌شود، ولى اگر (با شرايطى كه در احكام طلاق بيان مى‌شود) با مرد ديگرى ازدواج كند، شوهر اول مى‌تواند دوباره او را براى خود عقد نمايد.
. تفصيل طلاق رجعى، بائن و عده متعه و عده وفات در احكام طلاق بيان مى‌شود.
