روزه‌هاى حرام و مكروه

(مسئله  ) روزه «عيد فطر و قربان» حرام است، و نيز روزى را كه انسان نمى‌داند آخر ماه شعبان است يا اول ماه رمضان، اگر به نيّت روز اول رمضان روزه بگيرد،حرام است.

(مسئله  ) اگر زن به واسطه گرفتن روزه مستحبّى حقّ شوهرش از بين برود، نبايد روزه بگيرد؛ همچنين اگر شوهر او را از گرفتن روزه مستحبّى (نه براى اذيّت كردن) منع كند، بنابر احتياط مستحب، بايد خوددارى كند.

(مسئله  ) روزه مستحبّى اولاد اگر به قصد اذيّت پدر و مادر يا جدّ باشد، جايز نيست؛ و اگر قصد اذيت نباشد ولى آنها اذيت مى‌شوند گرفتن روزه مكروه است. بلكه اگر اسباب اذيّت آنان نشود، ولى او را از گرفتن روزه مستحبّى منع كنند، احتياط مستحب آن است كه روزه نگيرد.

(مسئله  ) كسى كه مى‌داند روزه براى او ضرر ندارد، اگرچه پزشك بگويد ضرر دارد، بايد روزه بگيرد، و كسى كه يقين يا گمان دارد كه روزه برايش ضرر دارد،اگرچه پزشك بگويد ضرر ندارد، نبايد روزه بگيرد، و اگر روزه بگيرد، صحيح نيست.

(مسئله  ) اگر انسان احتمال بدهد كه روزه برايش ضرر دارد  و از آن احتمال، ترس براى او پيدا شود، نبايد روزه بگيرد و اگر روزه بگيرد، صحيح نيست.

(مسئله  ) كسى كه عقيده‌اش اين است كه روزه براى او ضرر ندارد، اگر روزه بگيرد و بعد از مغرب بفهمد روزه براى او ضرر داشته، روزه‌اش صحيح است.

(مسئله  ) روزه روز عاشورا و روزى كه انسان شك دارد روز عرفه است يا عيد قربان، مكروه است.[1]