موضوع: کتب استفتائی
مرجع: حضرت آیت الله العظمی سیستانی
و اولى اين است كه كسى كه حج تمتع نموده در صورتى كه ضرر نداشته باشد، از قربانى خود بخورد، هرچند مقدار كمى از آ، باشد، و جايز است ثلث آن را بخود يا خانواده اش اختصاص دهد، همچنان كه جايز است يك سوّم ديگر آن را به هر مسلمانى كه بخواهد هديه كند، و امّا ثلث سوّم آن، بنابر احتياط واجب آن را به فقراى مسلمانان صدقه دهد.
و اگر صدقه دادن ممكن نباشد و يا موجب مشقت و زحمت زيادى شود، وجوب آ، ساقط مى شود، و رساندن آن به خود فقير لازم نيست، بلكه كفايت مى كند بوكيل او داده شود، اگر چه وكيل خود قربانى كننده باشد، آنگاه وكيل بر حسب اجازه موكّل در آن تصرف مى كند، به هديه دادن يا فروش يا اعراض از آن، و يا غير اينها.
و بيرون بردن گوشتهاى قربانى از مني، در صورت نياز نداشتن كسانى كه در آنجا هستند، جايز است.
مسأله 400 : لازم نيست ثلثى كه بايد به فقير صدقه دهد از حيوان جدا شود، و همچنين است ثلثى كه بخواهد هديه كند، آرى لازم است در آن دو قبض حاصل شود، پس اگر يك سوم مشاع آن فقير صدقه داد، و فقير آ، را گرفت ـ هر چند بوسيله گرفتن همه حيوان ـ كفايت مى كند و همچنين ثلث هديه.
مسأله 401 : براى دريافت كننده صدقه يا هديه، جايز است در آن به هر طورى بخواهد تصّرف كند، و مانعى ندارد آن را به غير مسلمان تمليك كند.
مسأله 402 : اگر حيوان را قربانى نمود، و قبل از صدقه دادن كسى آن را دزديد يا با زور گرفت، بى اشكال قربانى كننده ضامن نيست، ولى اگر خود او آن را تلف كند، هر چند به وسيله دادن آن به غير مستحق باشد، بنابر احتياط سهم فقراء را ضامن خواهد بود.
3ـ تراشيدن موى يا كوتاه نمودن آن
ششم : از واجبات حج تراشيدن موى يا كوتاه نمودن آن است و در آن قصد قربت و اخلاص معتبر است، و جايز نيست آن را پيش از روز عيد انجام دهد، حتى در شب عيد، مگر براى كسى كه ترس دارد، و بنابر احتياط بعد از رمى جمره عقبه و تهيه كردن قربانى در منى بجا آورده شود، واحوط واولى اين است كه از كشتن قربانى نيز تأخير انداخته شود، و از روز عيد تأخير نشود، و در صورتى كه از روى فراموشى و يا ندانستن حكم شرعي، قبل از رمى و يا فراهم كردن قربانى بجا آورده شود، كفايت مى كند و نيازى به اعاده آن نيست.
مسأله 403 : براى زنها سر تراشيدن جايز نيست، بلكه واجب است موى خود را كوتاه كنند.
مسأله 404 : مرد مخيّر است بين تراشيدن و كوتاه كردن، تراشيدن افضل است، مگر براى كسى كه موى سر خود را با صمغ يا عسل يا مانند آنها جهت دور ساختن شپش بهم چسبانيده است، و كسى كه موى سرش را پس از جمع كردن و تاب دادن آن بهم گره زده و بافته است و كسى كه سال اوّل حج او است، كه احتياط واجب است سر خود را بتراشند.
مسأله 405 : كسى كه قصد تراشيدن دارد و بداند كه آرايشگر سر او را با تيغ زخمى مى كند، جايز نيست سر خود را با تيغ بتراشد، بلكه با ماشين سر تراشى بسيار ريز سر خود را با تيغ بتراشد، بلكه با ماشين سرتراشى بسيار ريز سر خود را بتراشد، و يا ـ در صورتى كه مخير بين تراشيدن و كوتاه كردن باشد ـ اوّلا موى خود را كوتاه، و سپس اگر بخواهد سر خود را با تيغ بتراشد، و اگر با آنچه ذكر شد مخالفت كند، كفايت مى كند اگر چه گناهكار است.
مسأله 406 : خنثاى مشكل در صورتى كه موى خود را بهم نچسبانده يا نبافته يا سال اول حجش نباشد بايد موى خود را كوتاه كند، ولى اگر چسبانده و يا بافته و يا سال اولش باشد، بايد اولا كوتا كند، و آنگاه بنابر احتياط نيز بتراشد.
مسأله 407 : اگر محرم سر خود را بتراشد يا كوتاه كند، تمام چيزهائى كه با احرام بر او حرام شده بودند حلال مى شوند، بجز زن و بوى خوش و همچنين ـ بنابر احتياط ـ شكار.
و ظاهر اين است كه أنچه بر او حرام است از زن، پس از تراشيدن و يا كوتاه كردن، اختصاص به نزديكى ندارد، بلكه شامل مى شود همه لذتهاى جنسى كه با احرام بر او حرام شده اند.
آرى پس از تراشيدن و يا كوتاه كردن، بنابر اقوى جايز است زن براى خود عقد كند، و در مجلس عقد حاضر شود.
مسأله 408 : واجب است تراشيدن و يا كوتاه كردن در منى باشد، پس اگر در آنجا عمدا و يا از روى ندانستن حكم شرعي، نتراشيد و نه كوتاه كرد، تا اينكه از أنجا بيرون رفت، واجب است برگردد و تدارك نمايد، و بنابر احتياط حكم كسى كه فراموش كرده نيز چنين است.
و در صورتى كه نتواند برگردد و يا بسيار سخت و مشكل باشد، در همانجائى كه هست بتراشد و يا كوتاه كند، و در صورت امكان موى خود را به منى بفرستد.
و كسيكه در غير منى ـ اگر چه عمدا ـ سر خود را بتراشد، به همان اكتفاء كند، ولى واجب است در صورت امكان موى خود را به منى بفرستد.
مسأله 409 : اگر از روى فراموشى و يا ندانستن حكم شرعي، موى سر خود را كوتاه نكند و نتراشد، و پس از فارغ شدن از اعمال حج يادش بيايد و يا حكم شرعى را يا گيرد، واجب است تدارك كند، و بنابر اظهر واجب نيست دوباره طواف وسعى را بجا أورد، اگر چه احوط است.
