سومّ : از واجبات حج تمتع وقوف در مشعر الحرام (و به آن مزدلفه نيز ميگويند) است، مشعر الحرام بيابانى است كه بين (مأزمين) و (حياض) و (وادى محسّر) قرار گرفته، و خود اينها همه حدود مشعر هستند و جزء موقف نيستند، مگر در زمان ازدحام و فشار جمعيت، كه در اين حال جايز است بطرف (مأزمين) بالا رفت. (مأزمين نام تنگه اى است بين عرفات و مشعر الحرام). 

مسأله 372 : واجب است بر كسى كه مشغول انجام مناسك حج است پس از حركت از عرفات مقدارى از شب عيد را تا صبح در مشعر الحرام بماند، و احتياط اين است كه تا طلوع آفتاب در آنجا بماند، اگر چه اظهر اين است كه جايز است كمى پيش از طلوع آفتاب از آنجا بطرف (وادى محسّر) حركت كند. 

آرى جايز نيست پيش از طلوع آفتاب از (وادى محسّر)بگذرد و وارد منى شود. 

مسأله 373 : وقوف در تمام وقت ياد شده اگر چه واجب است در حال اختيار، ولى مقدار ركن آن وقوف در مقدارى از وقت است. بنابر اين اگر مقدارى از شب عيد را در آنجا ماند و قبل از طلوع فجر از آنجا حركت كرد، بنابر اظهر حجش صحيح ميباشد، و بايد در صورتى كه با آگاهى از حكم شرعى اين كار را كرده باشد يك گوسفند كفاره بدهد، و در صورتى كه حكم شرعى را نميدانسته كفاره اى واجب نيست. 

و چنانچه مقدارى از فاصله زمانى بين طلوع فجر و طلوع آفتاب در آنجا بماند، ولى تمام آن فاصله را در انجا نباشد، حجش نيز صحيح است، اگر چه از روى عمد باشد، و كفّاره هم واجب نيست اگرچه گناهكار است. 

مسأله 374 : از وجوب وقوف مقدارى از شب عيد تا صبح در مشعر الحرام بلكه بنابر احتياط تا طلوع آفتاب، عده اى استثناء ميشوند، و آنها عبارتند از : كسى كه ترس دارد و بچه و زنها و افراد ضعيف و ناتوان ـ مانند پيران و مريضها ـ و كسانى كه سرپرستى امور اينها را دارند، بنابر اين براى اينها جايز است، به توقف شب عيد در آنجا و حركت كردن قبل از طلوع فجر به طرف منى اكتفا كنند. 

مسأله 375 : وقوف در مشعر الحرام بايد با نيت قربت و اخلاص باشد، همچنان كه معتبر است از روى قصد و اختيار باشد، به همان توضيحى كه در وقوف عرفات گذشت. 

مسأله 376 : كسى كه وقوف اختيارى مشعر الحرام را درك نكند، يعنى وقوف در شب عيد و بين طلوع فجر و آفتاب، چه از روى فراموشى يا عذر ديگرى باشد، وقوف اضطرارى براى او كفايت ميكند، يعنى مقدارى از فاصله بين طلوع آفتاب روز عيد تا ظهر در آنجا بماند، و اگر اين را عمداً ترك كند حجش باطل ميشود.