موضوع: کتب استفتائی
مرجع: حضرت آیت الله العظمی سیستانی

 

مسأله 219 : نزديكى با زن ( جماع ) از حين احرام و تا پايان اعمال عمره تمتع و عمره مفرده و در حج تا قبل از به جا آوردن نماز طواف نساء بر محرم حرام است . 

مسأله 220 : هر گاه در عمره تمتع از روى علم و عمد با زنى از جلو يا عقب نزديكى نمايد ، چنانچه پس از فارغ شدن از سعى باشد ، عمره اش فاسد نمى شود و كفاره بر او واجب مى شود ، و كفاره اش بنابر احتياط يك شتر يا يك گاو است ، و چنانچه پيش از فارغ شدن از سعى باشد ، كفاره اش همان است كه گذشت ، و احتياط اين است كه 

عمره اش را تمام كند و پس از آن حج بجا آورد ، و در سال آينده هر دو را دو باره انجام دهد . 

مسأله 221 : هر گاه كسى كه احرام حج بسته قبل از وقوف در مشعر از روى علم و عمد با زن خود از جلو يا عقب نزديكى نمايد ، واجب است كفاره بدهد و حجش را به اتمام برساند و آن را در سال آينده دوباره انجام دهد ، خواه حج مستحبى باشد و همچنين است حكم زن در صورتى كه احرام بسته و عالم به حكم و راضى به اين عمل وده باشد ، ولى اگر زن مجبور به اين عمل بوده چيزى بر او نخواهد بود ، يعنى نه كفاره بر او واجب است و نه دو باره انجام دادن حج در سال آينده ، ولى مرد بايد دو كفاره بدهد . 

و كفاره اين عمل يك شتر و در صورت ناتوانى يك گوسفند است ، و واجب است در اين حج بين مرد و زن جدائى انداخت ، به طورى كه در هيچ جا با همديگر جمع نشوند مگر با حضور شخص ثالثى ، تا اين كه از همه اعمال حج فارغ شوند و بر گردند به همان جائى كه نزديكى در آن صورت گرفته ، ولى اگر در برگشتن از راهى كه به محل وقوع نزديكى منتهى نمى شود بر گردند جايز است كه با يكديگر پايان مناسك حج خلوت كنند . همچنان كه واجب است در حجى كه بايد سال دوم انجام دهند ، از حين رسيدن به آن جائى كه نزديكى در آن صورت گرفته تا هنگام قربانى كردن در منى ، بين آن دو جدائى انداخت ، بلكه احتياط اين است كه جدائى انداختن تا فارغ شدن از همه اعمال و بازگشتن به محل وقوع نزديكى ادامه داشته باشد . 

مسأله 222 : هر گاه محرم بعد از وقوف در مشعر از روى علم و عمد با زن خود نزديكى كند ، چنانچه بيش از طواف نساء باشد ، كفاره ايكه در مسأله قبل گذشت بر او واجب است ، ولى اعاده حج بر او واجب نيست ، و همچنين است اگر اين عملش پيش از تمام شدن دور چهارم طواف نساء باشد ، و اما اگر بعد از تمام شدن آن باشد ، كفاره نيز ندارد . 

مسأله 223 : كسى كه از روى علم و عمد در عمره مفرده با زن خود نزديكى نمايد ، كفاره سابق الذكر بر او واجب است ولى اگر نزديكى او بعد از سعى باشد عمره اش فاسد نمى شود ، و اگر قبل از سعى باشد عمره اش نيز باطل مى شود ، و واجب است تا ماه آينده در مكه توقف نمايد سپس به يكى از ميقاتهاى پنجگانه معروف رفته و از آن جا براى اعاده عمره احرام ببندد ، و بنابر احتياط احرام از اوّلين جاى خارج از حرم براى او كفايت نمى كند ، و احتياط اين است كه همان عمره فاسده را نيز تمام كند . 

مسأله 224 : اگر شخص غير محرم با زن خود كه در حال احرام است نزديكى نمايد ، پس اگر زن به اين عمل راضى بوده ، واجب است يك شتر كفاره بدهد ، و اگر راضى نبوده و مجبور بر اين عمل بوده ، چيزى بر او واجب نخواهد بود ، و بنابر احتياط بايد شوهرش كفاره را بدهد ، بلكه احوط اين است كه در صورت اوّل هم شوهر غرامت كفاره واجب شده بر زن خود را بدهد ، به اين معنى كه قيمت كفاره را بپردازد . 

مسأله 225 : شخص محرم هر گاه از روى ندانستن يا فراموشى با زن خود نزديكى نمايد، عمره و حجش صحيح است ، و كفاره اى بر او واجب نمى شود . 

و اين حكم در محرماتى كه موجب كفاره است و ذيلاً بيان مى شود ، نيز جارى است به اين معنى كه هر عملى كه از محرم از روى ندانستن و يا فراموشى سر بزند كفاره ندارد ، مگر در موارد ذيل : 

1ـ آنكه طواف را در حج و يا عمره فراموش كند تا زمانى كه بر گردد و به وطنش و با زن خود نزديكى كند . 

2ـ آنكه مقدارى از سعى را در عمره تمتع فراموش كند و به اعتقاد اينكه تمام شده از احرام خارج شود . 

3ـ كسى كه دست خود را بى جهت بر سر يا ريش خود بكشد و يك مو يا بيشتر از آن بيفتد . 

4ـ آنكه كسى از روى ندانستن بدن خود را با روغنى كه بر حسب طبع خودش خوشبو يا روغنى كه آن را خوشبو كرده باشند روغنمالى كند . و تمام اينها در جاى خود ذكر خواهد شد .