به گزارش مرجع ما (پایگاه اطلاع رسانی مراجع شیعه)؛

بسم الله الرحمن الرحیم

در ابتدای عرایضم ضمن عرض تسلیت به مناسبت ایام عزای سیدالشهداء(ع) و آرزوی موفقیت برای همه عزیزان، لازم می دانم به دلیل تأثیر گذار بودن این(قبیل)اقدامات و نیز حساسیت موضوع، از دست اندرکاران(این همایش) تشکر کنم.

از باب تذکر لازم است به این جهت اشاره کنم که اگر حرکت های روشنگرانه و اصلاحی از ابتدا شکل نمی گرفت و اگر(این نوع حساسیت ها) در شرایط دیروز جوامع بشری و امروز جامعۀ ما در بین مردم نبود و به طور مثال اگر امت اسلام و در رأس آنها اهل بیت (علیهم السلام) حساس نبودند و از خود موضع گیری نشان نداده و در نقاط مخصوص و حساس اعلام نظر نمی فرمودند، (حتی) داستان عاشورا و اباعبدالله سلام الله علیه، به این گستردگی و عظمت جا نمی افتاد. عزیزان فرهیخته و جوانان ما بدانند که اگر حرکتی کرده، حرفی زده و اقدامی بکنند، بدون شک و تردید این حرکت ها تأثیر گذار است.

(به اعتقاد من) بهترین الگو و الهام دهنده در جهت تأثیرگذاری مثبت پیرامون آینده سیاسی هر جامعه ای، حرکت امام حسین(ع) است. امام فرزند رسول خدا(ص) و فرزند امیرالمؤمنین(ع) بوده و از معصومین است، با این وجود احساس می فرماید که جامعه به موضع صریح ایشان نیاز دارد؛ جامعه محتاج است تا مطالبات امت اسلامی از زبان آن حضرت طرح شود؛ لذا در همان اول حرکتشان خط مشی آینده خود را مشخص کرده و بیان می فرمایند که من قیام، حرکت و اعلام می کنم که من آشوب گر نیستم بلکه یک اصلاح گر اجتماعی ام؛ من قیام کرده ام برای اینکه امت جدم را اصلاح کنم؛ قیام کرده ام برای امر به معروف و نهی از منکر؛ این پیام نیاز هر روزۀ جوامع بشری ست و تعلق به یک زمان خاص ندارد.

لازم به توضیح است که امر به معروف و نهی از منکر یک سنت عظیم اسلامی بوده و همانطور که زمان خاصی ندارد، مکان معینی نیز نداشته و مربوط به گروه خاصی و حاکمیت معینی نیز نیست. در هر دوره ای خدای ناکرده اگر منکری دیده شود، همه باید در برابرش بایستند. اگر معروفی طرد شود، همه باید برای انجام آن کوشیده و تلاش کنند.در این جهت همگان موظفند، ولی عالمان جامعه و کسانی که فرهیخته اند اعم از دانشجویان و اساتید بزرگوار مسئولیتی ویژه دارند.

امر به معروف شیوه معینی ندارد؛ ممکن است به صورت بیان بوده یا به صورت سخنرانی و همایش و یا ممکن است در قالب راهپیمایی باشد. وقتی که در جامعه احساس شود به نوعی مردم را باید در جریان قضایا قرار داد، رهبران و فرهیختگان جامعه، در این جهت باید تلاش و کوشش کنند چون این کار نوعی مطالبه است. مطالبه، شیوه هایی دارد و یکی از طبیعی ترین و راحت ترین شیوه های آن، همین امر به معروف و نهی از منکر است. در این جهت همه، چه دانشگاهی باشند، چه حوزوی باشند، چه از علمای سنتی و یا مدرن دانشگاهی باشند با یکدیگر فرقی نمی کنند.

در باب امر به معروف و نهی از منکر مهم آن است که اگر در جامعه حقی احیا نشود و یا در جامعه ظلم رواج پیدا کرده و یا خدای ناخواسته حقوقی پایمال شود ولی کسی احساس مسئولیت نکند، این به معنای آن است که معروف منکر شده و منکر معروف شده است، به همین دلیل در روایات آمده است که اگر در جامعه ای دیدید که منکر معروف شده و معروف به منکر تبدیل گشته، در برابرش بایستید. لذا مهم اینجاست که اباعبدالله(ع) نمی فرماید که من برای نماز قیام کردم اگرچه در زیارتنامه اش هست که “اشهد انّک قد اقمت الصلوة”، اما در پیام ها نفرموده است که من برای نماز خواندن، قیام نماز، و اقامه نماز و روزه قیام کردم، بلکه می فرمایند که من قیام کردم برای اینکه در جامعه حقوق مردم رعایت نشده و مع الأسف حاکمان از حقوق مردم نه تنها دفاع نمی کنند، حتی باعث متزلزل شدن و از بین رفتن حقوق آنان می شوند. امروز این وظیفه بر همه توجه دارد، بالخصوص بر شما عزیزان فرهیخته و بزرگوار.

امیدوارم خداوند عالم همیشه شما عزیزان را که پیشقدم و جلودار بودید موفق بدارد. و از خدای متعال می خواهم شرایط آزادی و رهایی زندانیان بی گناه را فراهم نماید. واز خدای متعال می خواهم تمام شرایط شکسته شدن حصر عزیزانی که همگان صداقت آنها را می شناسند و همه آنها را همراه با ملت و همراه با انقلاب می دانند ان شاالله فراهم کند. در پایان از همه اعضای محترم سازمان دانشجویی حزب اسلامی کار سپاسگذارم و توفیق همگان را از خداند بزرگ مسئلت دارم.

والسلام علیکم و رحمة الله و برکاته

منبع : سایت معظم له