به گزارش پایگاه اطلاع رسانی مرجع ما به نقل از خبرگزاری رسا، حضرت آیت‌الله حسین مظاهری، رییس حوزه علمیه اصفهان، پنج‌شنبه شب در مسجد حکیم گفت: با اشاره به این‌که انسان باید در زندگی «عفوّ» باشد، یعنی بسیار گذشت‌کننده باشد، افزود: قرآن می‌فرماید انسان باید گذشت داشته باشد، همچنین نباید کینه داشته باشد، قرآن در ادامه می‌فرماید این امر کم است، بلکه اگر کسی به شما بدی کرد باید به وی خوبی کنید.

استاد درس خارج حوزه علمیه اظهار کرد: اگر فرد در زندگی عفو، صفح داشته باشد و کینه‌توز نباشد، شامل رحمت خداوند می‌شود، قرآن روی کلمه عفو بسیار تأکید دارد، قرآن در جای دیگری می‌فرماید اگر می‌خواهید مورد عفو خداوند باشید، باید خود اهل این خصلت باشید.

وی ادامه داد: اگر ما در زندگی گذشت نداشته باشیم و کینه‌توز باشیم، مورد رحمت خدا نیستیم، بلکه آن کس مورد رحمت خدا قرار می‌گیرد که در این دنیا شباهت به خداوند داشته باشد و کینه‌توز نباشد و همچنین اهل گذشت باشد.

حضرت آیت‌الله مظاهری با اشاره به این‌که علما در تجسم اعمال گفته‌اند فرد کینه‌توز در روز قیامت همچون شتری وارد قیامت می‌شود و با این حال وارد جهنم می‌شود، ادامه داد: خدای متعال بر رحمانیت و رحیمیت خود تکیه و تأکید دارد، خدا هم رحمت عام دارد و هم بنده‌های خاص خود را مورد لطف و کرامت قرار می‌دهد.

وی با اشاره به وجود توبه و توصیه به توبه در قرآن کریم، خاطرنشان کرد: معنای توبه این است که انسان بدی می‌کند و به درگاه خداوند بازمی‌گردد و خدا این امر را بر او می‌بخشاید، گناه هر چه بزرگ و فراوان باشد اگر به طور جدی توبه کند، خدا از گناه او می‌گذرد.

استاد درس خارج حوزه علمیه گفت: در روایت می‌خوانیم خداوند به اندازه‌ای از توبه بنده گنه‌کارش خشنود می‌شود، همچون کسی که زن و بچه‌اش را گم کرده باشد و ناگهان آنان را پیدا کند، توبه اگر دم مرگ یا قیامت و جهنم اگر راست باشد، خداوند توبه فرد را می‌پذیرد.

وی ادامه داد: توبه به معنای پشیمانی از گذشته است، قرآن می‌فرماید جهنمی‌ها داد و فریادشان بلند است، اما فایده ندارد و قرآن دلیل فایده نداشتن این داد و فریاد را این ذکر می‌کند که اگر رها شوند، همان گناهکار قبلی است که بود.

حضرت آیت‌الله مظاهری با تأکید دوباره بر این نکته که اگر بخواهیم رستگار شویم باید شبیه به خداوند باشیم، گفت: اگر بخواهیم رستگار شویم باید فضائل داشته باشیم و بزرگ‌ترین فضائل عفو و گذشت است، گاه افراد کینه‌ای هستند و این گناه بزرگی است.

گذشت پیامبر در برابر آزار و اذیت‌های مشرکان

وی ادامه داد: گاه زن و شوهر به یکدیگر کینه‌توزی می‌کنند و این نباید باشد، باید به خداوند شباهت داشته باشیم، شباهت تام از آن پیامبران و اولیا خداوند است، اما برای رفتن به بهشت بی‌شباهت هم نمی‌توان بود، خدا ارحم‌الراحمین است و ما نباید کینه‌توز باشیم.

رییس حوزه علمیه اصفهان زندگی نکبت‌بار در دنیا و آخرت را نتیجه کینه‌توزی دانست و ادامه داد: پیامبر اکرم(ص) 13 سال در مکه بود، هر چه توانستند به پیامبر(ص) اذیت کنند، کردند، حتی در این اواخر اراذل و اوباش را به کار گرفته بودند تا پیامبر(ص) از خانه بیرون نیایند.

وی گفت: پیامبر(ص) در برابر سختی‌ها و اذیت کردن ایشان در درگاه خداوند دعا می‌کرد و می‌گفت «الهم اهد قومی فإنهم لایعلمون»، یعنی خدایا اینان نمی‌فهمند و اگر اذیت می‌کنند به دلیل همین نفهمی‌شان است،، خدایا آنان را بیامرز و از این جهل رهایشان بده.

استاد درس خارج حوزه علمیه با اشاره به این‌که پیامبر اکرم(ص) با سختی‌های بسیاری در شعب ابی‌طالب و 84 جنگ روبرو بودند، اظهار کرد: پیامبر(ص) در هنگام فتح مکه بر مشرکانی که ایشان را اذیت کرده بودند گفتند «أنتم الطلقاء» یعنی همه شما آزاد هستید و بیان کردند که «لاتثریب علیکم الیوم».

ضرورت گذشت در خانواده

وی اظهار کرد: برادران حضرت یوسف(ع) هر چه توانستند، علیه برادرشان کردند، حضرت یوسف(ع) را در چاه انداختند و با یک ثمن بخس وی را به کاروانی فروختند، اما در نهایت حضرت یوسف(ع) به وی گفت «لاتثریب علیکم الیوم»، یعنی هیچ گناهی بر شما نیست.

حضرت آیت‌الله مظاهری با بیان این‌که  همه افراد خانواده باید اهل گذشت باشند، اظهار کرد: گاه ما برای دنیا که هیچ ارزشی ندارد، برای ارث که هیچ ارزشی ندارد، بین خواهر و برادر کدورت‌ها و حرف‌های نامربوطی به وجود می‌آید، این‌ها با اسلام نمی‌سازد، ما باید بسیار اهل عفو و گذشت باشیم.

وی با اشاره به این‌که در کربلا حر‌ بن‌ یزیدبن‌ریاحی بسیاری بدی کرد و زن و بچه امام حسین(ع) را در یک بیابان گرم و بی‌علف محصور کرد و اولین نفری بود که دل حضرت زینب(س) را لرزاند، ادامه داد: اگر حر رها کرده بود و جلوی امام حسین(ع) را نگرفته بود، امام در کربلا به شهادت نمی‌رسید.

رییس حوزه علمیه اصفهان ادامه داد: حر ریاحی در روز عاشورا به راستی توبه کرد، در روز عاشورا بدنش می‌لرزید، در همین حال رها کرد و نرسیده به خیام حرم پیاده شد و با یک تضرع و زاری به سمت امام حسین(ع) رفت اما امام حسین(ع) هنگامی که حر در نبرد بر روی زمین افتاد بالای سر وی رفت و با دستمالی سر ایشان را بست.