متن پرسش شفقنا (پایگاه بین المللی همکاری های خبری شیعه) و پاسخ مراجع عظام تقلید به این شرح است:

یکی از شرایط امر به معروف و نهی از منکر احتمال تاثیر است و یکی دیگر نداشتن زیان جانی (بجز در موارد حاد) اما در مورد برخی از منکرات اجتماعی، مانند زورگیری یا قمه کشی، اگر جماعتی از مردم به کمک بشتابند، هر چند احتمال خطر برای احدی از آنان وجود دارد اما رواج این رویه باعث کم شدن آن منکر خواهد شد. در این موقعیت، تکلیف مومنین چیست؟

حضرت آیت الله العظمی سیستانی پاسخ: اگر اظهار انزجار قلبی و زبان – مرتبه اول و دوم – مؤثر واقع نشد نوبت می رسد به مرتبه عملی، و احتیاط واجب آن است که در انتخاب مرحله سوم اجرائات عملی – از حاکم شرع اجازه بگیرد. و لازم است عمل را از آنجا شروع بکند که ناراحتی و اذیت آن کمتر است و اگر نتیجه نگرفت با اعمال سخت تر و شدیدتر اقدام نماید، ولی نباید به حدی برسد که سبب شکستن عضوی یا مجروح شدن بدن باشد.   حضرت آیت الله العظمی فیاض پاسخ: وظیفه مؤمنین جلوگیری از منکر است و البته با مشورت و هماهنگی می توانید راه های سالمی برای جلوگیری از بعضی از منکرات پیدا کنید.   حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی پاسخ: وظیفه مؤمنین جلوگیری از منکر است و البته با مشورت و هماهنگی می توانید راه های سالمی برای جلوگیری از بعضی از منکرات پیدا کنید.   حضرت آیت الله العظمی شبیری زنجانی پاسخ: در فرض سؤال نیز نهی از منکر - که خطر جانی بر آن مترتّب است – حرام است و بر افراد دیگر واجب خواهد بود.   حضرت آیت الله العظمی صافی گلپایگانی پاسخ: موارد مختلف است و نمی شود به طور کلی نظر داد تفصیل این مسأله در کتاب های فقهی بیان گردیده است.   حضرت آیت الله العظمی موسوی اردبیلی پاسخ: در صورتی که اقدام فردی برای امر به معروف و نهی از منکر یا دفاع از مال و عرض و جان افراد، به خصوص مؤمنین خطرناک باشد ولی اقدام جمعی خطرناک نباشد، در این صورت، در مرحله ی اول بهتر است حکومت اقدام کند و در صورت عدم حضور حکومت و نیاز به اقدام فوری، مردم به صورت جمعی (البته با رعایت مراتب امر و نهی و دفاع، که در رساله ها، ذکر شده) اقدام کنند.   حضرت آیت الله العظمی سبحانی پاسخ: این نوع کارهای اجرایی از آنِ دولت اسلامی است. امام صادق (ع) می فرماید: انما هو علی القوی المطاع العالم بالمعروف عن المنکر لا علی الضعیف الذی لا یهتدی سبیلاً (وسایل الشیعه – باب 4 از ابواب امر به معروف و نهی از منکر ج 1) بنابراین اگر احتمال ضرر اهمی می دهد باید مشارکت نکند.   حضرت آیت الله العظمی صانعی پاسخ: دفاع از نفس و جلوگیری از حمله به جان انسان، چه برای خود شخصی که مورد حمله قرار گرفته و چه برای دیگران، مشروع است؛ لیکن نسبت به خودش واجب و نسبت به دیگران جایز است، مگر با فرض عدم قدرت فردی که مورد حمله قرار گرفته و نرسیدن ضرر معتدبه (قابل توجه) به دفاع کننده که در این صورت، به حکم حفظ نفس دیگری بر او نیز واجب است.