به گزارش مرجع ما (پایگاه اطلاع رسانی مراجع شیعه) به نقل از شفقنا؛

امید برای انسان، مانند خورشید برای بذر است. یک بذر حتی هنگامی که در تاریک ترین نقاط زمین نهفته است، برای بالنده شدن، نیاز به نور خورشید دارد. درست همانند انسانی که وقتی در تاریک ترین و سخت ترین شرایط زندگی اش قرار دارد، تنها تلالو امید است که می تواند آسمان زندگی اش را جلا ببخشد و راه را برایش روشن کرده و پیمودن آن را آسان تر کند. بنابراین باید امیدی را چراغ راه خود کنیم که نور آن نه فقط برای دو قدم بعدی کافی باشد، بلکه همه مسیرمان زیر سایه دامنه طلایی اش قرار بگیرد، و نوری که می تواند پاسخگوی همه زندگی انسان باشد چیزی نیست جز " امید به رحمت خدا " ....

البته همانطور که امید به رحمت خدا، انسان را از تاریکی محض نجات می دهد، نا امید شدن از رحمت خدا انسان را در دل تاریکی غرق می کند...خدا می گوید " صد بار اگر توبه شکستی باز آ ..." و این یعنی باز بودن درهای رحمت الهی، حتی بعد از صدها بار خطا کردن و این چیزی نیست جز روزنه امید برای یک انسان....

در ادامه گفت و گوی خبرنگار شفقنا زندگی با محمدتقی مبشری، عضو هیات علمی پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی درمورد اثرات امید داشتن به رحمت خدا و ناامیدی از رحمت خدا در زندگی انسان اشاره شده است:

نا امیدی از رحمت خداوند گناه کبیره است

عضو هیات علمی پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی با تاکید بر اینکه ناامیدی از رحمت خدا یکی از گناهان کبیره است، گفت: خداوند در آیه 53 سوره زمر می فرمایند: بنده هایی که گناه کرده اید از رحمت الهی ناامید نشوید. در واقع بخشیدن گناهان در توان خدا است. ادامه همین آیه به بخشندگی خدا اشاره می کند و اینکه دامنه بخشندگی خدا به اندازه گسترده است که می تواند انسان را به نقطه ای برساند که هرچقدر هم گناه دارد باز هم امید داشته باشد که مشمول بخشیده شدن از جانب خداوند خواهد شد.

مبشری با بیان اینکه این آیه یک آیه امیدوار کننده برای انسان مبنی بر ناامید نشدن از رحمت الهی است، به آیه های دیگر قرآن اشاره کرد و افزود: خداوند در آیه 56 سوره حجر می فرمایند "کسی از رحمت خدا ناامید نمی شود مگر انسان های گمراه."

امید داشتن به رحمت خدا یک بحث تربیتی است

وی با تاکید بر اینکه امید داشتن به رحمت خدا یک بحث تربیتی است، اظهار کرد: اگر انسان به رحمت خدا امید داشته باشد باید دائم خود را ارزیابی کرده و از خداوند طلب بخشش کند. در واقع بحث محاسبه نفس و احساس ندامت و پشیمانی باعث جلوگیری از گناه، خطا و اشتباه می شود.

عواقب نا امیدی از رحمت خداوند

عضو هیات علمی پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی در ادامه به این سوال که نا امیدی از رحمت خدا، چه عواقبی دارد، پاسخ داد: از آیاتی که در قرآن با این مضمون نازل شده اند اینگونه استناد می شود که مایوس شدن از رحمت الهی گمراهی محض است. هنگامی که فردی دچار گمراهی محض می شود یعنی همه پل های پشت سر را خراب کرده و هیچ راهی برای بازگشتش وجود ندارد.

مبشری به اشاره به آیه 28 سوره شوری گفت: خداوند در این آیه فرموده اند "خداوند هنگامی که انسان به نا امیدی رسیده هم می تواند ببخشد اما اگر انسان از این حد فراتر رود دیگر بخشیده نخواهد شد زیرا در جهالت محض است."

وی ادامه داد: جوانی نزد پیامبر (ص) آمد و گفت من گناهکارم، چه باید کنم؟ پیامبر فرمودند توبه کن. این مکالمه سه بار بین پیامبر و جوان تکرار شد و در نهایت جوان به گریه افتاد. پیامبر علت گریه را جویا شدند و جوان گفت نمی دانید میزان گناهان من چقدر زیاد است.پیامبر پاسخ دادند وای به حال تو جوان.گناهان تو بزرگ تر است یا رحمت خدا؟

بنابراین وای به حال کسی که از رحمت خداوند مایوس شده است.