به گزارش پایگاه اطلاع رسانی مرجع ما به نقل از جماران، سید جلال‌الدین طاهری در سال 1305 هجری شمسی در اصفهان متولد شد وی پس از گذراندن دوره ابتدائی در دبستان حسین‌آباد که آن زمان در حاشیه شهر اصفهان قرار داشت، برای تحصیل در دوره متوسطه، در دبیرستان سعدی اصفهان ثبت نام کرد و شاگرد اول دبیرستان شد. ایشان در دبیرستان سعدی، مدتی با شهید بهشتی همکلاس بود. سیدجلال‌الدین در سال 1323 دیپلم علمی دبیرستان را گرفت که شامل رشته‌های ادبی، ریاضی و تجربی با هم می‌شد، مدتی در مدرسه فرانسوی‌ها به آموختن زبان فرانسه پرداخت و بعد از آن به توصیه پدر و جدّش و تشویق‌های مرحوم آیت‌الله حاج سید حبیب‌الله روضاتی و حاج محمد طاهری، عمویش، به حوزه علمیه اصفهان وارد شد.
آقای سید جلال‌الدین طاهری در حوزه علمیه اصفهان مقدمات دروس را آغاز کرد، ابتدا از حضور آیت‌الله حاج سید محمد جواد موسوی غروی، ادبیات را به نحو احسن آموخت و مایه‌های روشن‌بینی و شرح صدر و عقلگرایی را از آن استاد فرزانه فرا گرفت. در سال 1325 بود که راهی حوزه علمیه قم شد و با کوشش و جدیت کامل از محضر آیات عظام حجت کوه کمره‌ای، حاج سید محمد تقی خوانساری، حاج آقا حسین بروجردی، محقق داماد و امام خمینی، کمال استفاده را داشت. آیت‌الله طاهری به اتفاق آیات منتظری، مطهری و بهشتی، در درس‌های خصوصی امام خمینی در حکمت و عرفان حضور پیدا می‌کرد و تا وقتی که حضرت امام در ایران بودند در آن نشست‌ها حضور داشت.
ایشان در قم با حضرات آیات بهشتی، امام موسی صدر، موسی شبیری زنجانی، جوادی آملی، احمدی میانجی، آذری قمی، موسوی اردبیلی، مکارم شیرازی و... هم بحث بودند.
آقای طاهری در سال 1343 پس از دستگیری و تبعید امام خمینی، به اصفهان بازگشت و به تدریس و تبلیغ پرداخت و در منابر و مجالس در اصفهان و دیگر شهر‌ها به طرفداری از نهضت روحانیت و مبارزات امام خمینی داد سخن می‌داد، وی در مسجد اعظم حسین‌آباد اقامه جماعت و منبر داشت. آیت‌الله طاهری در هنگام خواندن خطبه‌های نماز جمعه و یا در منبرهای خود به مسائل روز ایران و جهان و چگونگی اوضاع مسلمانان در سرتاسر جهان و زندگی مردم می‌پرداخت و چگونگی حوادث دنیای اسلام و حقایق را برای مردم بازگو می‌کرد. حکومتیان، وی را تحمل نمی‌کردند و هر چند صباحی او را به ساواک احضار و بازجویی‌هایی می‌نمودند و مورد آزارش قرار می‌دادند. ایشان همچنین در نوشتن و امضای اعلامیه‌ها در مسیر مخالفت با رژیم شاهی و حمایت از امام همکاری وسیعی داشت. او از افراد مخلص و مؤمن و عاشق خمینی بود و از‌‌همان اول، همه وجود خود را صمیمانه در اختیار نهضت امام خمینی گذاشت و به بیان خودش، از زمان طلبگی در قم مقلّد آیت‌الله العظمی خمینی و از شاگران ایشان بود. ایشان تا پیروزی انقلاب اسلامی، ‌نهایت فعالیت را برای جذب جوان‌ها و نیروهای روشنگر به اسلام و کشاندن آن‌ها به مسجد اعظم حسین‌آباد داشت و چه بسیاری از مردم را که مقلّد امام نمود و آنان را به صحنه مبارزه کشانید، حتی در میان ارتشی‌ها و نظامیانی که در محله حسین‌آباد و خیابان وحید و خیابان حکیم نظامی اصفهان ساکن بودند، نفوذ پیدا کرد و اعلامیه‌ها و نوارهای حضرت امام را به آنان می‌داد، آن‌ها در خانه‌ها جمع می‌شدند و نوارهای حضرت امام را می‌شنیدند. رساله‌های حضرت امام را توزیع می‌کرد و با پول خود دستگاه تکثیر تهیه کرده و اعلامیه‌ها را تکثیر می‌نمود و توسط دانشجویان و برخی ارتشی‌ها اعلامیه‌ها را پخش می‌کرد، منبرهای ایشان چه در اصفهان و چه در جاهای دیگر بسیار آگاه کننده و رسوا‌کننده ظالمان بود.
آیت‌الله طاهری رابط بین امام و بسیاری از مبارزان ایران و تامین‌کننده منابع مالی گروه‌های مبارز و خانواده‌های زندانیان ایران بود، تعدادی از مبارزان ایران را برای گذراندن تعلیمات نظامی به فلسطین اعزام کرد و تدارکات آن‌ها بر عهده ایشان بود. چه بسیار جلسات و نشست‌های مخفی با افراد مبارز داشتند و با ‌نهایت سعی، معضلات و مشکلات آنان را رفع می‌کردند، مخصوصا در اصفهان در سازماندهی نیروهای پراکنده فعال بودند.
بعد از نماز جمعه نجف‌آباد به امامت آیت‌الله منتظری، در اواخر دهه چهل، دومین نماز جمعه سیاسی و مبارزاتی در ایران، نماز جمعه مسجد اعظم حسین‌آباد به امامت آیت‌الله طاهری بود، نیروهای مجاهد و مبارز ضدرژیم در آن نماز حاضر و متشکل می‌شدند، در مسیر سازندگی و به میدان کشیدن و منسجم نمودن مبارزان نقش عمده‌ای را ایفاء می‌کرد، مطالب مطرح شده در خطبه‌های این نماز جمعه در مجلس شورای ملی، در وزارت خارجه و در نهادهای امنیتی و انتظامی مورد بحث و دقت قرار می‌گرفت.
فعالیت‌های آقای طاهری منجر به تبعید ایشان به مهاباد شد و در ایام تبعید آیت‌الله طاهری به کردستان، در اصفهان هر روز تظاهراتی برپا بود و مردم همه هفته روزهای جمعه در مسجد اعظم حسین‌آباد اجتماع می‌کردند و گویندگان و شاگردان آیت‌الله طاهری سخنرانی می‌نمودند، مردم با شعارهای خود، آزادی ایشان را می‌خواستند. بالاخره حکومت مجبور به رهاسازی ایشان شد و در روز آزادی مردم تا ده کیلومتری شهر اصفهان میدان فعلی دانشگاه صنعتی اصفهان، برای استقبال رفتند و با تجلیل و تعظیم بسیار او را تا مسجد اعظم حسین‌آباد آوردند، جمعیت را صد‌ها هزار نفر نوشته بودند.
آیت‌الله طاهری اصفهانی پس از پیروزی انقلاب اسلامی در انتخابات مجلس خبرگان در سال 1358، رای اول استان اصفهان را که نزدیک به 2 میلیون بود، به دست آورد و در مجلس خبرگان اول نقش فعالی در تدوین قانون اساسی داشت. روز سوم آبان 1358 مجددا از طرف حضرت امام خمینی حکم امامت جمعه اصفهان برای ایشان صادر گردید و ابلاغ شد، در صورتی که نماز جمعه در اصفهان هیچگاه و در هیچ شرایطی تعطیل نشده بود.
در جریان جنگ تحمیلی آیت‌الله طاهری بیشترین حضور و خدمت را در جبهه‌های جنگ داشت، دائما در «لشگر امام حسین‌(ع)»حاضر می‌شد و از خطوط مقدّم، مقر‌ها و سنگر‌ها بازدید می‌کرد و حضور ایشان در جبهه‌های جنگ به رزمندگان اسلام روحیه می‌داد. آیت‌الله طاهری در جبهه‌ها همه جا حامی و عملا در کنار رزمنده‌ها بود و پیوسته آن‌ها را تشویق و نیازهای مادی و معنویشان را برآورده می‌کردند.
آثار و تألیفات
از آثار قلمی آیت‌الله طاهری می‌توان از سه جلد کتاب "المحاضرات" در اصول فقه نام برد که تقریرات درس آیت‌الله العظمی محقق داماد است و استنباط‌های خود ایشان در اصول، و دو جلد کتاب «الطهاره» در فقه که منتشر شده است، مقداری از یادداشت‌ها و دست‌نوشته‌های جناب ایشان، توسط امام موسی صدر به لبنان برده شده تا در آنجا چاپ و منتشر گردد و مورد استفاده علمای لبنان و عراق نیز قرار گیرد، متاسفانه با مفقود شدن امام موسی صدر، آن آثار نیز ناپیدا شد و معلوم نیست که به چه سرنوشتی مبتلا گردیده است. از آیت‌الله طاهری نیز کاست‌ها و سی‌دی‌های درسی، خاطرات و سخنرانی‌های بسیاری در دست است که اگر آن‌ها منتشر گردد و گفته‌ها و مطالب ایشان از سال 1350 تا امروز در اختیار مردم و علاقمندان قرار گیرد، قطعا سرشار از معارف اسلامی و گویای بسیاری از حقایق این دوران است.