موضوع: کتب استفتائی
مرجع: حضرت آیت الله العظمی وحید خراسانی

 

▲احکام نجاسات (مسئله 154 تا 167)

 

مسأله 154ـ اوّل: خوردن و آشامیدن چیز نجس حرام است و خورانیدن عین نجس، مانند مسکرات به اطفال نیز حرام مى باشد و بنابر احتیاط واجب باید از خورانیدن غذایى که نجس شده به اطفال نیز خوددارى کرد، امّا آنچه بر اثر نجس بودن دست خود آنها نجس مى شود، اشکال ندارد.

مسأله 155ـ فروختن و عاریه دادن چیز نجس اشکال ندارد و اطّلاع دادن نیز لازم نیست، مگر در صورتى که بداند گیرنده آن را در خوردن و نماز و مانند آن استعمال مى کند، که احتیاط واجب اعلام است. همچنین اگر نزد عاریه گیرنده نجس شود، به هنگام برگرداندن در همین صورت اعلام مى کند.

مسأله 156ـ هرگاه انسان ببیند کسى بدون اطّلاع چیز نجسى را مى خورد، یا با لباس نجس نماز مى خواند لازم نیست به او خبر دهد، امّا اگر صاحب خانه ببیند میهمان با لباس و بدن تر روى فرش نجسى مى نشیند، احتیاط آن است که به او اعلام کند.

مسأله 157ـ هرگاه صاحب خانه در بین غذا خوردن بفهمد غذا نجس است، بنابر احتیاط باید به میهمانها بگوید، ولى اگر یکى از میهمانها بفهمد لازم نیست به دیگران بگوید فقط خودش باید اجتناب کند، مگر این که با او معاشرت داشته باشند که براى جلوگیرى از آلودگى خودش مى تواند بعد از غذا خوردن به آنها بگوید، تا دست و دهان خود را آب بکشند.

مسأله 158ـ دوم: نجس کردن خط و ورق قرآن حرام است و اگر نجس شود باید فوراً آن را آب کشید. نجس کردن جلد قرآن اگر سبب بى احترامى به قرآن باشد نیز،همین حکم را دارد.

مسأله 159ـ گذاشتن قرآن روى عین نجس چنانچه موجب بى احترامى باشد، حرام است و باید آن را برداشت.

مسأله 160ـ نوشتن قرآن با مرکّب نجس حرام است و اگر عمداً یا سهواً نوشته شود باید آن را محو کنند، یا آب بکشند.

مسأله 161ـ دادن قرآن به دست کافر اگر موجب بى احترامى باشد حرام است و اگر امید هدایت او برود، یا براى تبلیغ اسلام باشد جایز، بلکه گاهى واجب است.

مسأله 162ـ هرگاه ورق قرآن و دعا یا ورقى که نام خدا، یا پیامبر(صلى الله علیه وآله) و یا ائمّه(علیهم السلام)روى آن نوشته باشد در جاى آلوده و نجسى بیفتد باید فوراً آن را بیرون آورد و آب کشید، هرچند مخارجى داشته باشد و اگر بیرون آوردن آن ممکن نباشد احتیاط واجب آن است که اگر مستراح باشد به آن مستراح نروند تا یقین کنند آن ورق پوسیده، یا خطّ آن محو شده است.

مسأله 163ـ پاک کردن ورق قرآن فقط وظیفه کسى که آن را نجس کرده نیست، بلکه اگر دیگران هم باخبر شوند وظیفه همه است که آن را پاک کنند و اگر یکى این وظیفه را انجام دهد، از دیگران ساقط مى شود، ولى اگر قرآن مال دیگرى است و با شستن از بین مى رود یا ناقص مى شود آن کس که آن را نجس کرده، باید خسارت آن را بدهد.

مسأله 164ـ سوم: نجس کردن تربت امام حسین(علیه السلام) حرام است و پاک کردن آن واجب و اگر درمحلّ آلوده اى بیفتد باید همانند ورق قرآن که در مسأله 162 گفته شد عمل نماید.

مسأله 165ـ چهارم: نجس کردن مسجد حرام است و پاک کردن آن واجب است و شرح این مسأله در بحث احکام مسجد در مکان نمازگزار به خواست خدا خواهد آمد.

مسأله 166ـ پنجم: بدن و لباس نمازگزار و محلّ سجده او باید پاک باشد، شرح این مسائل نیز در بحث لباس و مکان نمازگزار خواهد آمد.

مسأله 167ـ هرگاه «ذوالید» یعنى کسى که چیزى در اختیار اوست خبر دهد که آن چیز، نجس یا پاک است باید قبول کرد، خواه عادل باشد یا نه، به شرط این که بالغ باشد بنابراین، خبر دادن غیربالغ دراین باره قبول نیست، مگر این که اطمینان از گفته او حاصل شود.