موضوع: کتب استفتائی
مرجع: حضرت آیت الله العظمی وحید خراسانی

 

آداب قربانى

قربانى مستحباتى دارد كه از آن جمله است:

 

۱ ـ آن كه قربانى شتر، با عجز از آن گاو، و با عجز از آن گوسفند نر باشد.

 

۲ ـ آن كه قربانى چاق باشد.

 

۳ ـ آن كه در وقت كشتن قربانى بگوید: «وَجَّهْتُ وَجْهِی لِلَّذِی فَطَرَ السَّماواتِ وَالأرْضَ حَنِیفاً وَمَا أَنَا مِنَ المُشْرِكِینَ لا شَرِیكَ لَهُ وَبِذَلِكَ اُمِرْتُ وَأَنَا مِنَ المُسْلِمِینَ اَللَّهُمَّ مِنْكَ وَلَكَ بِسْمِ اللهِ واللهُ أَكْبَرُ اَللَّهُمَّ تَقَّبَلْ مِنِّی».

 

۴ ـ آن كه خودش قربانیش را بكشد، و اگر متمكّن نبود خود كارد را به دست گیرد و ذابح او در این امر دست او را گرفته، قربانى را بكشد، و ـ بنابر آنچه در بعضى از روایات آمده ـ مستحب است شاهد و ناظر كشتن قربانى اش باشد، و مى تواند دستش را روى دست ذابح بگذارد.