موضوع: کتب استفتائی
مرجع: حضرت آیت الله العظمی وحید خراسانی

 

آداب وقوف در مزدلفه

آداب وقوف در مزدلفه نیز بسیار است و ما بعضى از آنها را ذكر مى كنیم:

 

۱ ـ آن كه با آرامش و وقار و در حال استغفار كردن از عرفات كوچ كند و به طرف مزدلفه حركت كند، و چون به «كثیب احمر» ـ یعنى تپه اى كه خاكش قرمز است ـ واقع در طرف راست راه رسید، بگوید: «اَللَّهُمَّ ارْحَمْ مَوْقِفِی وَزِدْ فِی عَمَلِی وَسَلِّمْ لِی دِینِی وَتَقبَّلْ مَناسِكِی».

 

۲ ـ آن كه در راه رفتن میانه روى كند.

 

۳ ـ آن كه نماز مغرب و عشاء را پشت سرهم و بدون فاصله با یك اذان و دو اقامه در مزدلفه بخواند.

 

۴ ـ آن كه وسط دشت طرف راست راه نزدیك به مشعر نزول ـ توقف ـ نماید، و مستحب است كسى كه سفر اوّل حجّش مى باشد، بر زمین مشعر قدم بگذارد.

 

۵ ـ احیاى آن شب به عبادت و دعاهاى وارد شده و غیر آن و از جمله دعاهایى كه وارد شده این است: «اَللَّهُمَّ هذِهِ جَمْع اَللَّهُمَّ إنِّی أسْأَلُكُ أنْ تَجْمَعَ لِی فِیها جَوامِعَ الْخَیرِ اَللَّهُمَّ لا تُؤْیسْنِی مِنَ الْخَیرِ الَّذِی سَألْتُكَ أَنْ تَجْمَعَهُ لِی فِی قَلْبِی، وَأَطْلُبُ إِلَیكَ أَنْ تُعَرِّفَنِی ما عَرَّفْتَ أوْلِیائَكَ فِی مَنْزِلِی هذا وَ أَنْ تَقِینِی جَوامِعَ الشَّرِّ».

 

۶ ـ آن كه هنگام طلوع فجر با طهارت باشد، و پس از خواندن نماز صبح حمد و ثناى الهى را به جا آورد، و نعمت ها و امتحان هاى الهى را كه براى او پیش آمده به قدرى كه مى تواند به یاد آورد و بر پیغمبر ((صلى الله علیه وآله وسلم)) درود فرستد، سپس بگوید: «اَللَّهُمَّ رَبَّ الْمَشْعَرِ الْحَرامِ فُكَّ رَقَبَتِی مِنَ النَّارِ وَأوْسِعْ عَلَی مِنْ رِزقِكَ الْحَلالِ وَادْرَأْ عَنِّی شَرَّ فَسَقَةِ الجِنِّ وَالإِنْسِ اَللَّهُمَّ أَنْتَ خَیرُ مَطْلُوب إلَیهِ وَخَیرُ مَدْعوٍّ وَخَیرُ مَسْؤُول وَلِكُلِّ وافِد جائِزَةٌ فَاجْعَلْ جائزَتِی فِی مَوْطِنی هَذا أنْ تُقِیلَنِی عَثْرَتی وَتَقْبَلَ مَعْذِرَتِی وَأَنْ تَجاوَزَ عَنْ خَطِیئَتِی ثُمَّ اجْعَلِ التَّقوى مِنَ الدّنیا زَادِی».

 

۷ ـ آن كه ریگهاى رمى جمرات را از مزدلفه بردارد، و عدد آنها هفتاد است.

 

۸ ـ سعى و آن عبارت است از این كه در مسیر رفتن به منى وادى محسَّر را با سرعت طى كند، و مقدار سعى به صد گام تقدیر شده است، و بگوید: «اَللَّهُمَّ سَلِّمْ لِی عَهْدِی وَاقْبَلْ تَوْبَتِی وَأَجِبْ دَعْوَتِی وَاخْلُفْنِی بِخَیر فِیمَنْ تَرَكْتُ بَعْدِی».