موضوع: کتب استفتائی
مرجع: حضرت آیت الله العظمی وحید خراسانی

 

وقوف در مزدلفه

سومین واجب حجّ تمتّع وقوف در «مزدلفه» است، و «مزدلفه» نام مكانى است كه به آن مشعرالحرام گفته مى شود، و حدود آن حدّ فاصل بین «مأزمین» تا به «حیاض» تا به «وادى مُحَسَّر» مى باشد، و چنانچه جمعیت زیاد و جا كم باشد مى توانند در «مأزمین» هم وقوف كنند.

 

و معتبر است وقوف در مشعر با قصد وقوف و براى تقرّب به خداوند متعال باشد.

 

مسأله ۳۶۹ ـ هرگاه از عرفات كوچ كند، احوط و اولى آن است كه مقدارى از شب عید را در مزدلفه بماند.

 

مسأله ۳۷۰ ـ وقوف در مزدلفه از طلوع فجر روز عید واجب است، و احتیاط واجب آن است كه تا طلوع آفتاب در آن جا بماند، و ركن از آن، وقوف مقدارى از این مدّت است، بنابراین اگر مقدارى از بین طلوع فجر تا طلوع آفتاب را وقوف داشته باشد ـ اگرچه در باقى مدّت عمداً وقوف را ترك كند ـ حجّش صحیح است.

 

مسأله ۳۷۱ ـ كسانى كه معذورند، مانند زنان و بچه ها و اشخاص ضعیف ـ مثل پیرمردها و افراد مریض ـ و كسى كه ترس از ماندن دارد، مى توانند مقدارى از شب عید را در مزدلفه بمانند و پیش از طلوع فجر از آن جا به طرف منى كوچ كنند، و ثبوت این حكم براى كسى كه سرپرستى افراد معذور به عهده اوست، محل اشكال است.

 

مسأله ۳۷۲ ـ كسى كه شب عید در مزدلفه وقوف كرده، ولى پیش از طلوع فجر از آن جا به منى از روى جهل به حكم كوچ كرده، حجّش صحیح است و باید یك گوسفند كفّاره دهد.

 

مسأله ۳۷۳ ـ كسى كه متمكّن از وقوف اختیارى در مزدلفه ـ یعنى وقوف بین طلوع فجر و آفتاب ـ نباشد چه به علّت فراموشى باشد یا هر عذر دیگرى، مى تواند به وقوف اضطرارى در آن جا اكتفا نماید، و مقصود از وقوف اضطرارى آن است كه مدتى را از بین طلوع آفتاب تا ظهر روز عید در آن جا وقوف كند.