موضوع: کتب استفتائی
مرجع: حضرت آیت الله العظمی سیستانی

 

مسأله 199 : براى محرم جايز نيست كه هر گونه مزاحمتى و اذيتى نسبت به هر حيوان صحرائى نمايد ، چه بطور شكار باشد و يا كشتن و يا زخمى كردن و يا خرد كردن يكى از اعضايش و يا هر گونه اذيت رسانى ديگر باشد ، همچنان كه براى كسى كه محرم نباشد ولى در حرم باشد نيز حرام است ، و مقصود از شكار صحرائى حيوانى است كه به حسب طبع اولى خود وحشى و گريزنده باشد اگرچه به سبب عارضى اهلى شده باشد ، و بنابر اظهر فرقى ـ در حكمى كه ذكر شد ـ بين حرام گوشت و حلال گوشت نيست . 

مسأله 200 : همچنان كه شكار حيوان صحرائى بر محرم حرام است ، كمك او به ديگرى در شكار نيز حرام است ، هر چند كمك او از قبيل اشاره كردن به شكار باشد ، و در حرمت كمك بين اينكه شكارچى محرم باشد يا محل فرقى نيست ، بلكه احتياط اين است كه در هيچ كارى از كارهائى كه بر خود محرم حرام مى باشد به او كمك نكند ، چه شكار باشد و يا كشتن و يا غير آن ، از كارهائى كه در مسأله (199) ذكر شد . 

مسأله 201 : براى محرم جايز نيست كه شكار را نزد خود نگهدارد ، چه خودش آن را شكار كرده باشد ـ اگرچه شكارش پيش از احرام باشد ـ و يا ديگرى شكار كرده باشد ، و چه شكار در حرم صورت گرفته باشد يا در بيرون آن . 

مسأله 202 : براى محرم جايز نيست از گوشت شكار بخورد ، هر چند شكار كننده محل و در بيرون حرم شكار كرده باشد ، و بنابر احتياط بر محل نيز حرام است خوردن گوشت شكارى كه محرم در بيرون حرم آن را شكار كرده باشد ، و با شكار كردن آن را كشته باشد يا پس از آن آنرا سر بريده باشد ، و همچنين حرام است بر محل خوردن گوشت شكارى را كه محرم يا محل آن را در حرم شكار يا كشته باشد . 

مسأله 203 : جوجه شكار صحرائى حكم خود شكار صحرائى را دارا ، و امّا تخم آن بعيد نيست كه برادشتن شكستن و خوردن آن بر محرم حرام باشد ، و احتياط اين است كه ديگرى را نيز بر اين كارها كمك نكند . 

مسأله 204 : احكام گذشته ـ همچنان كه بيان شد ـ مختص به حيوان صحرائى است و از جمله آن ملخ است ، و امّا شكار حيوان دريايى اشكالى ندارد ، و مقصود از شكار دريايى آن است كه فقط در آب زندگى كند مانند ماهى و امّا حيوانى كه در صحرا و دريا هر دو زندگى مى كند پس ملحق به صحرايى مى باشد ، و بنابر اظهر در صورت شك به اين كه صحرايى است يا نه شكار آن اشكالى ندارد . 

مسأله 205 : همچنان كه شكار صحرائى بر محرم حرام است كشتن هر حيوانى بر او حرام است اگر چه شكار نباشد ، و از اين حكم چند چيز استثناء ميشود : 

1ـ حيوانات اهلى اگرچه به علت عارضى وحشى شده باشند ، مانند گوسفند و گاو و شتر ، و پرندگانى كه قدرت پرواز ندارند ، مانند مرغ حتى مرغ حبشى ، پس براى محرم كشتن اينها جايز است ، همچنان كه در صورت شك به اين كه حيوان اهلى است يا نه كشتن آن جايز است . 

2 ـ آنچه كه محرم از آن برخود بترسد يا قصد جان او را داشته باشد ، از درندگان و مارها و غير آنها ، پس كشتن اينها براى محرم جايز است . 

3ـ پرندگان درنده در صورتى كه كبوترهاى حرم را اذيت كنند ، پس كشتن اينها نيز جايز است . 

4ـ افعى و مار سياه حيله گر و مارهاى خطرناك و عقرب و موش ، پس كشتن آنها در هر حال براى محرم جايز است ، و هيچ كفاره اى در كشتن آنچه گفته شد نيست ، همچنان كه هيچ كفاره اى در كشتن هيچ درنده اى نيست ، مگر شير بنابر مشهور . 

و گفته شده است : كه كشتن درندگانى كه قصد جان محرم نداشته باشند كفاره دارد ، و آن عبارت است از قيمت آنها . 

مسأله 206 : براى محرم جايز است كه به كلاغ و باز شكارى تير اندازى كند ، و در صورتى كه تير به آنها بخورد و كشته شوند كفاره ندارند .