موضوع: کتب استفتائی
مرجع: حضرت آیت الله العظمی صافی گلپایگانی

 

- واجبات سعی

مسأله 117. هشت چيز در سعی واجب است:

 اول ـ نيت است: پس اگر سعی او برای عمره تمتع است: چنين نيت كند كه برای انجام فرمان خداوند عالم هفت مرتبه سعی عمره تمتع حجّةالاسلام را بين صفا و مروه بجا می‌آورم، و مستحب است نيت را به زبان بياورد، و بايد پيش از شروع به سعی نيت كند كه از اول جزء آن با نيت باشد.

دوم و سوم ـ آن است كه سعی را از صفا ابتداء و به مروه تمام كند. و احتياط آن است كه برای تحصيل اطمينان قدری از تلّی كه در جانب صفا و مروه است بالا رود، و از آن‌جا شروع و به آن‌جا ختم كند.

چهارم ـ آن است كه هفت مرتبه سعی كند، نه كمتر و نه بيشتر.

مسأله 118. اگر عمداً بيشتر از هفت بار سعی كند سعيش باطل می‌شود، و اگر از جهت ندانستن مسأله يا فراموشی، زياد كند سعيش صحيح است.

مسأله 119. اگر سعی را فراموش كرده و يا سهواً از هفت مرتبه كمتر بجا آورد، بايد هر وقت بيادش آمد تمام يا بقيه آن را انجام دهد، و اگر از مكه بيرون رفته، اگر چه به وطنش رسيده باشد، بايد برگردد و آن را بجا آورد. و اگر نتواند برگردد بايد نايب بگيرد، و احتياط مستحب آن است كه اگر چهار مرتبه سعی نكرده، بعد از اتمام اول، آن را از سر بگيرد.

مسأله 120. كسی كه سهواً از هفت مرتبه كمتر سعی كند، آن‌چه بر او به سبب احرام حرام شده، تا بقيه سعيش را انجام ندهد حلال نمي‌شود، و اگر به خيال آن كه مُحلّ شده با زن نزديكی كند، يك بقره كفاره دارد بنابر احوط، و هم چنين است اگر ناخن بگيرد.

مسأله 121. اگر كسی سعی را فراموش كند و يادش نيايد، تا به شهر خودش برگردد، و برای او مشكل باشد كه به مكه برگردد بايد نايب بگيرد و اگر قبل از انجام سعی با زن نزديكی كرده باشد بايد كفاره بدهد. و اگر تقليم اظفار نمايد بايد بنابر احتياط كفاره بدهد.

مسأله 122. اگر بعد از منصرف شدن از سعی، شك در عدد آن كند، به آن شك اعتنا نكند، و سعيش صحيح است، ليكن اگر احتمال می‌دهد كه كمتر از هفت مرتبه سعی كرده است، احتياط آن است كه دوباره سعی كند.

مسأله 123. اگر در بين آن كه مشغول سعی است و در مروه می‌باشد شك كند كه هفت بار سعی كرده يا بيشتر، به شكّش اعتنا نكند، و بنا را بر تمام گذارد.

مسأله 124. اگر در بين صفا و مروه شك كند كه اين مرتبه هفتم است يا بيشتر، سعيش باطل است، و بايد از سر بگيرد.

پنجم ـ آن است كه سعی بين صفا و مروه از طريق معمول و متعارف باشد، و از غير آن صحيح نيست.

ششم ـ آن است كه در وقت رفتن به مروه رو به مروه باشد، و در وقت برگشتن به صفا رو به صفا، پس اگر بطور قهقری برود و برگردد كه در وقت رفتن به مروه رويش به صفا، و در برگشتن رويش به مروه باشد، سعيش صحيح نيست.

هفتم ـ آن است كه لباس و كفش او مباح باشد، بلكه بنابر احوط چيز غصبی همراه نداشته باشد، و اگر سواره سعی می‌كند بايد مركب او غصبی نباشد.

هشتم ـ از واجبات، ترتيب بين طواف و سعی است، و اگر فراموش كرد يا به جهت ندانستن مسأله، پيش از طواف سعی كرد، احتياط واجب آن است كه دوباره بعد از طواف سعی را بجا آورد.