موضوع: کتب استفتائی
مرجع: حضرت آیت الله العظمی صافی گلپایگانی
مستحبّات اِحْرام عمره
مسأله 8. كارهائی كه پيش از احرام، و در وقت مهيّا شدن برای احرام و در حال بستن احرام و بعد از آن، مستحب است ده چيز است:
1. پيش از احرام پاكيزه كردن بدن و گرفتن ناخن و شارب و زائل كردن موی زير بغل و موی عانه (زير شكم) با نوره.
2. غسل احرام در ميقات، و هر گاه احتمال دهد كه در ميقات آب نباشد، جايز است كه پيش از رسيدن به ميقات غسل كند. و اگر پيش از ميقات غسل كرد و در ميقات آب يافت، مستحب است كه در ميقات دوباره غسل كند، و اگر بعد از غسل خواب برود، يا چيزی را كه خوردنش و يا پوشيدنش برای محرم جائز نيست بخورد يا بپوشد، يا استعمال بوی خوش كند، مستحب است دوباره غسل را بجا آورد. و اگر محدث، به حدث اصغر، غير از خواب بشود، بهتر است رجاءاً غسل را اعاده كند، و غسل روز برای شب و غسل شب برای
روز كفايت می‌كند، خصوصاً اگر غسل شب در آخر شب، و غسل روز در آخر روز باشد، و بهتر آن است كه به غسل اول روز برای روز و به غسل اول شب برای شب اكتفا كند. و غسل احرام بر حائض و نفسا نيز مستحب است و شرط احرام، طهارت از حدث نيست.
3. خواندن اين دعا در وقت غسل است:
بِسْمِ اللهِ وَبِاللهِ، اَللّهُمَّ اجْعَلْهُ لِي نُوراً وَطَهُوراً وَحِرْزاً وَاَمْناً مِنْ كُلِّ خَوْفٍ وَ شِفآءً مِنْ كُلِّ دآءٍ وَسُقْمٍ، اَللّهُمَّ طَهِّرْنِي وَ طَهِّرْ قَلْبِي، وَاشْرَحْ لِي صَدْري، وَاَجْرِ عَلی لِسانِي مَحَبَّتَكَ وَمِدْحَتَكَ وَالثَّنآءَ عَلَيْكَ، فَاِنَّهُ لا قُوَّةَ لِي اِلّا بِكَ وَقَدْ عَلِمْتُ اَنَّ قِوامَ دِينِي التَّسْلِيمُ لَكَ، وَالْاِتِّباعُ لِسُنَّةِ نَبِيِّكَ صَلَواتُكَ عَلَيْهِ وَآلِهِ.
4. نتراشيدن و نگرفتن موی سر و ريش از اول ذيقعده بنابر مشهور بين علما مستحب است، بلكه احوط و اولی ترك آن است، و نگرفتن موی سر برای زن‌ها هم از اول ذيقعده بعيد نيست مستحب باشد.
5. آن كه بعد از نماز ظهر محرم شود، و اگر در وقت نمازهای ديگر می‌خواهد محرم شود بعد از يكی از آن‌ها، و اگر نه، بعد از نماز قضا احرام ببندد، و اگر نماز قضا بر ذمه ندارد شش ركعت نماز يا حداقل دو ركعت نماز بخواند، و در ركعت اول، بعد از حمد، سوره قُلْ هُوَ اللهُ اَحَد (توحيد) و در ركعت دوم، بعد از حمد سوره قُلْ يا اَيُّها الْكافِرُون (جحد) را بخواند، و چون از نماز فارغ شود و بخواهد نيت احرام كند، حمد و ثنای خدا بجای آورد، و صلوات بر محمد و آل محمد صلوات الله عليهم بفرستد و اين دعاء را بخواند:
اَللّهُمَّ اِنِّي اَسْأَلُك أنْ تَجْعَلَنِي مِمَّنِ اسْتَجابَ لَكَ وَامَنَ بِوَعْدِكَ واتَّبَعَ اَمْرَكَ، فَاِنِّي عَبْدُكَ وفِي قَبْضَتِكَ، لا اُوْقی اِلّا ما وَقَيْتَ وَلا اخُذُ اِلّا ما اَعْطَيْتَ، وَقَدْ ذَكَرْتَ الْحَجَّ فَاَسْأَلُكَ اَنْ تَعْزِمَ لِي عَلَيْهِ عَلی كِتابِكَ وَسُنَّةِ نَبِيِّكَ صَلَواتُكَ عَلَيْهِ وَآلِهِ، وَتُقَوِّيَنِي عَلی ما ضَعُفْتُ عَنْهُ وَتُسَلِّمَ لِي مَناسِكِي فِي يُسْرٍمِنْكَ وَعافِيَةٍ، وَاجْعَلْنِي مِنْ وَفْدِكَ الَّذِين رَضِيتَ وارْتَضَيْتَ وَ سَمَّيْتَ وَكَتَبْتَ، اَللّهُمَّ اِنِّي خَرَجْتُ مِنْ شُقَّةٍ بَعِيدَةٍ، وَاَنْفَقْتُ مالِيَ ابْتِغآءَ مَرْضاتِكَ، اَللّهُمَّ فَتَمِّمْ لِي حَجَّتِي وَعُمْرَتِي، اَللّهُمَّ اِنِّي اُرِيدُ التَّمَتُّعَ بِالْعُمْرَةِ اِلَی الْحجِّ عَلی كِتابِكَ وَسُنِّةِ نَبِيِّكَ صَلَواتُكَ عَلَيْهِ وَآلِه، فَاِنْ عَرَضَ لِي عارِضٌ يَحْبِسُنِي فَحُلَّنِي حَيْثُ حَبَسْتَنِي بِقَدرِكَ الَّذِي قَدَّرْتَ عَلَی، اَللّهُمَّ إنْ لَمْ تَكُنْ حِجَّةً فَعُمْرَةً اُحْرِمُ لَكَ شَعْرِي و بَشَرِي وَلَحْمِي وَدَمِي وَعِظامِي وَمُخِّي وَعَصَبِي مِنَ النِّسآءِ وَالثِّيابِ وَالطِّيْبِ اَبْتَغِي بِذلِكَ وَجْهَكَ وَالدّارَ الآخِرَة.
پس دو جامه احرام را بطوری كه در واجبات گفته می‌شود بپوشد.
6. جامه احرام از پنبه باشد، و در حال پوشيدن احرام بگويد:
اَلْحَمْدُ لِلّهِ الَّذِي رَزَقَنِي ما اُوارِي بِهِ عَوْرَتِي وَاُؤَدِّي فِيْهِ فَرْضِي وَاَعْبُدُ فِيْهِ رِبِّي وَاَنْتَهِي فِيْهِ اِلی ما اَمَرَنِي، اَلْحَمْدُ لِلّهِ الَّذِي قَصَدْتُهُ فَبَلَّغَنِي وَاَرَدْتُهُ فَاَعانَنِي وَقَبِلَنِي وَلَمْ يَقْطَعْ بِي وَوَجْهَهُ اَرَدْتُ فَسَلَّمَنِي فَهُوَ حِصْنِي وَكَهْفِي وَحِرْزِي وَظَهْرِي وَمَلاذِي وَمَلْجأِي وَمَنْجای وَذُخْرِي وَعُدَّتِي فِي شِدَّتِي وَرَخائِي.
7. نيت احرام را به زبان بياورد، و چنان كه در واجبات احرام هم گفته خواهد شد واجب است مقارن نيت بگويد:
لَبَّيْكَ اَللّهُمَّ لَبَّيْكَ لَبِّيْكَ لا شَرِيكَ لَكَ لَبَّيْك.
و بنابر احتياط واجب جمله ذيل را هم بگويد:
اِنَّ الْحَمْدَ وَالنِّعْمَةَ لَكَ وَالْمُلْكَ لا شَرِيكَ لَك.
و بهتر آن است كه بعد از اين جمله، يك لَبَّيْكَ ديگر نيز بگويد.
8. پس از آن مستحب است بگويد:
لَبَّيْكَ ذَا الْمَعارِجِ لَبَّيْكَ، لَبَّيْكَ دَاعِياً إلی دارِ السَّلامِ لَبَّيْكَ، لبَّيكَ غَفّارَالذُّنُوبِ لَبَّيْكَ، لَبَّيْكَ أهْلَ التَّلْبِيَةِ لَبَّيْكَ، لَبَّيْكَ ذَاالْجَلالِ وَالإكْرامِ لَبَّيْكَ، لَبَّيْكَ تُبْدِءُ وَالْمَعادُ إلَيْكَ لَبَّيْكَ، لَبَّيْكَ تَسْتَغْني وَيُفْتَقَرُ إلَيْكَ لَبَّيْكَ، لَبَّيْكَ مَرْغُوباً وَمَرْهُوباً إلَيْكَ لَبَّيْكَ، لَبَّيْكَ إلهَ الحَقِّ لَبَّيْكَ، لَبَّيْكَ ذَاالنَّعْمَآءِ وَالفَضْلِ الحَسَنِ الجَمِيلِ لَبَّيْكَ، لَبَّيْكَ كَشّافَ الْكُرَبِ العِظامِ لَبَّيْكَ، لَبَّيْكَ عَبْدُكَ وَابْنُ عَبْدَيكَ لَبَّيْكَ، لَبَّيْكَ يَا كَرِيْمُ لَبَّيْكَ.
و اين جمله را نيز به رجاء استحباب بخواند:
لَبَّيْكَ اَتَقَرَّبُ اِلَيْكَ بِمُحَمّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ لَبَّيْكَ، لَبَّيْكَ بِعُمْرَة.
و در احرام حج بگويد: لَبَّيْكَ بِحَجَّةٍ و پس از آن، در عمره تمتع بگويد:
لَبَّيْكَ، لَبَّيْكَ وَهذِهِ عُمْرَةُ مُتْعَةٍ اِلی الْحَجِّ لَبَّيْكَ، لَبَّيْكَ اَهْلَ التَّلْبِيَةِ لَبَّيْكَ، لَبَّيْكَ تَلْبِيَةً تَمامُها وَبَلاغُها عَلَيْكَ.
9. مرد تَلْبِيَه را بلند بگويد مگر در ميقات مدينه، كه در آن‌جا بهتر آن است كه اگر سواره است آهسته تَلْبِيَه بگويد، و وقتی كه زمين بيداء (هموار) نمايان شود بلند بگويد، و كسی كه از مكه محرم به حج می‌شود مستحب است وقتی كه به (رقطاء) می‌رسد، يا مشرف بر (ابطح) شود بلند بگويد.
10. در وقت بيدار شدن از خواب، و عقب هر نماز واجب و مستحب، و وقت رسيدن به منزل، و وقتی كه به سواره برسد، و وقت سوار شدن، و وقت بالا رفتن برتلی، و پائين رفتن از سراشيبی نيز تلبيه بگويد، و در سحرها بسيار بگويد، هر چند جنب يا حايض باشد، و در عمره تمتع تَلبِيَه را قطع نكند در عمره تمتع تا خانه‌های مكه را ببيند، و در حج تمتع تا ظهر روز عرفه تَلْبِيَه بگويد.
