موضوع: کتب استفتائی
مرجع: حضرت آیت الله العظمی وحید خراسانی
« احكام كفالت »
مسأله ۲۳۷۵ ـ كفالت آن است كه انسان متعهّد شود هر وقت طلبكار بدهكار را خواست به او تسلیم كند ، و به كسى كه این طور متعهّد مى شود كفیل مى گویند.
مسأله ۲۳۷۶ ـ كفالت در صورتى صحیح است كه كفیل به هر لفظى ـ اگرچه عربى نباشد ـ یا به عملى به طلبكار بفهماند كه من متعهّدم هر وقت بدهكار خودرا بخواهى به تو تسلیم كنم ، و طلبكار یا ولىّ او هم قبول نماید.
مسأله ۲۳۷۷ ـ كفیل باید عاقل و بالغ باشد ، و باید سفیه و مفلس نباشد در صورتى كه مستلزم تعهّد به مال باشد ، مگر با اذن یا اجازه ولىّ سفیه و طلبكاران مفلس ، و اورا بر كفالت به ناحقّ اكراه نكرده باشند ، و بتواند كسى را كه كفیل او شده حاضر نماید.
مسأله ۲۳۷۸ ـ یكى از پنج چیز كفالت را بهم مى زند:
اوّل: كفیل بدهكار را به طلبكار تسلیم نماید ، یا بدهكار خودش را تسلیم كند ، یا شخص دیگرى اورا تسلیم نماید و طلبكار هم قبول كند.
دوم: طلب طلبكار داده شود.
سوم: طلبكار از طلب خود بگذرد ، یا به دیگرى به بیع یا صلح یا حواله و مانند اینها منتقل كند.
چهارم: بدهكار بمیرد. پنجم: طلبكار كفیل را از كفالت آزاد كند.
مسأله ۲۳۷۹ ـ اگر كسى به زور یا به حیله اى بدهكاررا از دست طلبكار رها كند ، چنانچه طلبكار دسترسى به او نداشته باشد ، كسى كه بدهكار را رها كرده باید اورا به طلبكار تسلیم كند ، و اگر تسلیم نكرد باید طلب او را بپردازد.
