اول: نكويى و انفاق به ايشان اگر بينوا وتهيدست اند و تأمين نيازمندى هاى زندگيشان و برآوردن خواسته هاى مشروعان در حدود شئون عادى زندگانى آنگونه كه فطرت سالم ايجاب مى كند. و ترك اين وظيفه نوعى انكار نكويى هاى ايشان است.
و دوم : نيك رفتارى وخود دارى از بد رفتارى در سخن و عمل اگر چه به او ستم كرده باشد و در روايت آمده است كه اگر پدر و مادرت تو را زدند نبايد به آنان تندى كنى بلكه ......
نظرات: ------